Χακούνα Ματάτα

   Οι τελευταίες μέρες έχουν εξελιχθεί σε ένα αέναο γιν και γιαν, σε απανωτά σκωτσέζικα ντουζ, σε μια αδιάκοπη σουρεάλ ειρωνία.

+ Εντάξει, πήγα Ολλανδία. Εντάξει, πριν λίγες μέρες γύρισα κι απ'τα Μάταλα. Και είδα και τον Τόνη Σφήνο επιτέλους, ένα χειμώνα στην Αθήνα, κανείς δεν ερχότανε. Άμα λέω οτι έχω φλώρους φίλους.

- Στα Μάταλα πήδηξα απο ένα βράχο 8 μέτρων και έκτοτε με πονάει η ουρά μου. Είμαι μια αγύμναστη πατσούρω, πάει και τελείωσε.

+ Γυρνώντας βρήκα το σπίτι άδειο. Δεν ξέρω για σας, για μένα είναι θείο δώρο. Ακόμα και το να κάνω κατάληψη στο σαλόνι, που συνήθως κατοικείται απο άλλους, με ενθουσιάζει. Αμέσως θελω να φτιάξω γλυκά, γιατί έχω ησυχία, ή να βάλω δυνατά τη μουσική, χωρίς να φοβάμαι οτι θα δώσω πάλι την εντύπωση εφήβου που θέλει να τραβήξει την προσοχή, και κυρίως, χωρίς γκρίνιες. Ω Θεέ μου, ευχαριστώ για το άδειο σπίτι.

- Το ηχοσύστημα έχει χαλάσει και δεν παίζει δυνατά.

+ Αναβίωσα παλιές μουσικές αγάπες, όπως Pink Floyd και ΝΑΙ ΜΩΡΗ ΜΑΡΛΙΝΜΑΝΣΟΝΑΡΑ!

- Αμέσως πήγα να φτιάξω μια σοκολάτα γκανάς να τη φάω με το κουτάλι, και μου σβώλιασε. Και κόλλησε και στο μπρίκι. Έτριβα σα μαλάκας με ζιφ.

+ Doesn't matter, had chocolate.

-Πήγα Σούπερ μάρκετ και δεν πήρα την καινούρια μερέντα Όρεο.

+ Ηταν η πρώτη φορά που προσπέρασα το σταντ των μερεντοειδών χωρίς να κοντοσταθώ/ ξερογλειφτώ/ απλώσω το χέρι. Να, να, να! Καλά να πάθεις.

- Και που είπα να κάτσω να φχαριστήθω το σπίτι  μου, δεν έκανα τίποτα. Ούτε διάβασα, ούτε μελέτησα, που έχω απωθημένο να το κάνω ελεύθερα, ούτε γλυκά έκανα, ούτε καν έπαιξα πολύ το ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙ στο πλέιστέσιο, το the Last of Us.

+ Είχα παρέα τα γατάκια μου. Οκ, αυτό προσπάθησα για να το γράψω.

- Δεν πα να κάνω ταξίδια, όταν ξαναγυρνάω, τα προβλήματα είναι πάντα εδώ και με περιμένουν. Το μένουμε σπίτι απέτυχε. Ας βγούμε έξω.

+ Βγήκα για κάτι γενέθλια.

- Πήγα φαγωμένη γιατί δεν ήξερα αν θα είχαν φαι, και τελικά είχαν πίτσες ρε πούστη.

+ Είχε έναν κούκλο μάυρο στη γιορτή.

- Ήταν πιασμένος.

+ Δεν ξέρω, πρέπει να γράψω ένα +, εεεε, είδα μια φίλη μου που είχα να δω καιρό. Αλλά απλά την είδα, δε μιλήσαμε.

- Στη γιορτή ήταν όλοι ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ! Όσοι ξέρετε απο μουσικούς, καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό.

+ Μια τούρτα που φαγα ήταν αποτυχία, κρέμα κακάο Γιώτης με ζελέ φράουλα Γιώτης απο πάνω. Πρώτη φορά εγκαταλείπω το κομμάτι μου. Μα γιατί είναι στα + αυτό;

- Με έπιασε λάστιχο μες στη μαύρη νύχτα, ο γρύλος μου ήταν μισός, τελικά με βοήθησε ένας φιλότιμος νεαρός με σιδεράκια, γρύλο και σταυρό. Φορούσα το καλό μου φόρεμα.

+ Είδα ένα φίλο-σούργελο, απο μακριά, που μου φτιάχνει πάντα τη διάθεση.

- Γυρνώντας, το αμάξι χάλασε τελείως. Πριν 2 βδομάδες ήταν για σέρβις. Χέσε με.

 + Το πήρα με τα πόδια και στο δρόμο γνώρισα μια 9μελη οικογένεια γατιών.

- Δεν είχα μαζί  μου λεφτά για τυρόπιτα. Ούτε το κινητό μου. Ούτε γυαλιά ηλίου.

+ Επιτέλους ξύπνησα νωρίς και περπάτησα και λίγο.

- Μπήκα σπίτι, άνοιξα το ίντερνετ.
 Κι όχι μόνο το άνοιξα, έπεσα σε ένα τερατώδες βίντεο, όπου ενας τύπος βγάζει βόλτα το σκύλο του και κοιτάει με προκλητική περιέργεια κάτι μπάτσους ενώ τους τραβάει και με το κινητό για ώρα (ηλίθιος).
 Οι μπάτσοι κινούνται κατα πάνω του κι αυτός βάζει το σκύλο στο αμάξι και παραδίνεται.
 Ο σκύλος, φυσιολογικότατα, νιώθει οτι απειλείται ο μπαμπάς του και αρχίσει και γαβγίζει.
 Μόλις του μπουζουριάζουν τον μπαμπά, πηδάει έξω απ'το αμάξι και πλησιάζει γαυγίζοντας τους μπάτσους.
 Ο αφεντικός προσπαθεί να τον καθησυχάσει, ο σκυλάκος όμως συνεχίσει το γάβγισμα απο απόσταση ενός μέτρου, εφ'όσον οι μπάτσοι ακόμα κρατούν τον μπαμπά του.
 Ο μπάτσος βγάζει το όπλο και στοχεύει, όλη η γειτονιά που έχει πλέον μαζευτεί φωνάζει να μην πυροβολήσει.
 Ο μπάτσος πυροβολεί. 5 φορές.
 Αν είχε πυροβολήσει άνθρωπο, δε θα με είχε σοκάρει τόσο.

+ Αμέσως εκείνη την ώρα είδα ένα σπουργιτάκι που χοροπηδούσε στο μπαλκόνι μου. Προφανώς του είχε μυρίσει το ψωμί που είχα αφήσει να καίγεται όσο έβλεπα το βίντεο. Χάρηκα που δεν ήταν τα γατιά εδώ να το διώξουν κακήν κακώς.

+Τελικά λέω να φτιάσω παγωτό!


Τελικώς, αποκομίζω το συμπέρασμα οτι τα θετικά τα γέννησε το αισιόδοξο μυαλό μου με προσπάθεια. Ας φάω.

ENHΜΕΡΩΣΗ

+ Είπα να πάω μια βόλτα με το 2ο αμάξι, να ξεσκάσω.

- Και το 2ο αμάξι έμεινε. Απο μπαταρία.

+ Τουλάχιστον είχα παρέα όσο περίμενα ΓΙΑ 2Η ΦΟΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΟΔΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ.

- Κανένας ταρίφας απο την πιάτσα δε φιλοτιμήθηκε να με δανείσει καλώδια μπαταρίας, γαμώ το Χριστούλη τους.

- Το παγωτό δε βγήκε καλό.

+ Πήγα και πήρα παπούτσια γιατί έσκασα ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΠΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙ ΣΟΠΙΝΓΚ ΘΕΡΑΠΥ

+ Συνάντησα τη γιαγιά μου στο δρόμο, που είχα καιρό να τη δω, και με συμβούλεψε να παίρνω ανατομικά παπούτσια που καλύπτουν το κουντεπιέ, της το χει πει τσαγγάρης, να μην πετάω τα λεφτά μου απο δω κι απο κει, να μην τον παίρνω απο πίσω γιατι χαλάει ο σφιγκτήρας και φεύγουν τα κακά, της το χε πει η μάνα της που ήταν μαία και να μην ασχολούμαι συνέχεια με γκόμενους, γιατί οι άντρες θέλουν να γαμάνε και να φεύγουνε. Να, αν κοιτάξεις τα περιστέρια, φουσκώνουν, τις πλησιάζουν, τις γαμάνε και μετά αμέσως πετάνε και φεύγουν και οι περιστέρες γυρνάνε και μένουν να τους κοιτάνε. Νομίζω οτι πρέπει να εγκαινιάσω ολόκληρο κεφάλαιο με τη γιαγιά.

Οι προσευχές των οπερόφιλων εισακούσθηκαν

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΟΠΕΡΌΦΙΛΟΙ, ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΞΤΕ ΤΟ ΒΡΑΚΆΚΙ ΣΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΈΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΨΩΡΟΚΏΣΤΑΙΝΑ ΜΈΓΑ ΙΒΈΝΤ!!
ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΦΛΥΑΡΙΑ, ΠΑΡΑΘΈΤΩ ΑΥΤΟΎΣΙΟ ΤΟ ΣΆΙΤ:

http://www.metingreece.com/
χαρ χαρ χαρ χαρ χαρ χαρ χαρ χαρ χαρ χαρ χαρ




Ο ΑΝΤΕΝΝΑ παρουσιάζει τη Μetropolitan Οpera της Νέας Υόρκης στην Ελλάδα


11 φαντασμαγορικές παραστάσεις
με τους παγκόσμιους σταρ της όπερας
σε απευθείας σύνδεση
από τη σκηνή της ΜΕΤ
Σε θεατρικές και κινηματογραφικές αίθουσες σε όλη την Ελλάδα
Πρεμιέρα: 15 Οκτωβρίου

(ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΠΙΡΙ ΜΠΙΡΙ: )

Μια σπουδαία συνεργασία με τη Μetropolitan Opera της Νέας Υόρκης, τον παγκόσμιο ναό δημιουργίας και τέχνης, γνωστό ως τόπο συνάντησης για τις μεγαλύτερες φωνές του κόσμου, εξασφάλισε ο Όμιλος ΑΝΤΕΝΝΑ για τη σεζόν 2011-2012. 

Ο ΑΝΤΕΝΝΑ εξασφάλισε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης, για την Ελλάδα και την Κύπρο, του βραβευμένου προγράμματος της ΜΕΤ «The Met live in HD». Πρόκειται για το πρόγραμμα ζωντανών μεταδόσεων για επιλεγμένες παραγωγές του προγράμματος παραστάσεων της ΜΕΤ, που δίνει τη μοναδική ευκαιρία σε θεατές σε όλο τον κόσμο να τις παρακολουθούν σε οθόνη με ανάλυση υψηλής ευκρίνειας ταυτόχρονα με το κοινό της Νέας Υόρκης. Το πρόγραμμα «The Met live in HD» ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2006 αρχικά με έξι μεταδόσεις ανά σεζόν, και εν συνεχεία επεκτάθηκε φτάνοντας τις 12 μεταδόσεις για την σεζόν 2010 – 2011, σε περισσότερα από 1.500 κέντρα σε 46 χώρες. 

Η Άννα Μπολένα του Ντονιτσέτι, με πρωταγωνίστρια την Anna Netrebko, είναι η νέα παραγωγή της Metropolitan Opera που ανοίγει τη σεζόν και εμείς θα έχουμε τη δυνατότητα να την παρακολουθήσουμε στις 15 Οκτωβρίου. 


Οι υπόλοιπες παραστάσεις που θα παιχθούν:

• Ντον Τζιοβάνι του Μότσαρτ, 29 Οκτωβρίου 2011
• Ζίγκφριντ του Βάγκνερ, 5 Νοεμβρίου 2011
• Satyagraha του Φίλπ Γκλας, 19 Νοεμβρίου 2011
• Ροντελίντα του Χέντελ, 3 Δεκεμβρίου 2011
• Φάουστ του Γκουνό, 10 Δεκεμβρίου 2011
• Το Μαγεμένο Νησί (Enchanted Island-Παγκόσμια πρεμιέρα), 21 Ιανουαρίου 2012
• Το Λυκόφως των Θεών (Gotterdammerung) του Βάγκνερ, 11 Φεβρουαρίου 2012
• Ερνάνι του Βέρντι, 25 Φεβρουαρίου 2012
• Μανόν του Μασενέ, 7 Απριλίου 2012
• Τραβιάτα του Βέρντι, 14 Απριλίου 2012

Οι αίθουσες όπου θα προβληθούν οι παραστάσεις και τα σημεία προπώλησης θα ανακοινωθούν σύντομα.

2011 δεν έχουμε??? 2011 δεν έχουμε??? 




.....Θα τα γράψω όλα στο βίδεον.




...2 παραστάσεις με Αννούλα Νετρέπκο,
 2 Βάγκνερ για λιώσιμο,
 έχασα το μέτρημα με τις άλλες υπεργαματότατες παραστάσεις,
 1 Jonas Kauffman, 
1 Renee Fleming 
καιαιαι 1 Τραβιάτα με Hvorostovsky, αυτό ήτανε, άι παρατήστε με, πάω να αυνανιστώ.

Ψωμί, χαλβά και William βασιλιά (ο τίτλος ειν ξεκάρφωμα)

      Χιρετώ σας, αγαπημένοι μου, μετά απο έναν ολόκληρο μήνα όπου γεύομαι τις χαρές(?) της εργασίας.

   Γύρισα, το λοιπόν, απο τις "διακοπές" του Πάσχα στο μαλακαντρικέικο, για να βρω αυτόν τον μαλακαντρίκο:

Ωχ!ήρθατεεε?

και αυτόν τον μαλακαντρίκο:

Ωωω, δεν σας περίμενα!

να μου κάνουν υποδοχή "Μαμα!! Ήρθες!!!!" αλλά να το παίζουν ταυτόχρονα και βαριά πεπόνια "Α μπα? Σ'έβγαλε ο δρόμος στα μέρη μας?".

Που ήμουν όμως κι έλειπα? Ναι, ξέρω οτι ΚΑΙΑΙΑΙΓΕΣΤΕ να μάθετε.

    Όπως κάθε χρόνο, εκπλήρωσα το τάμα μου κι έκανα Πάσχα στου χουριό. Ένα ανυπότακτο στον πολιτισμό χωριό στην ορεινή Αρκαδία.
Και για του λόγου το αληθές:

Εντάξει, δεν είναι ΑΥΤΟ το χωριό μου, αυτό είναι ένα χωριό δίπλα, αλλά καταλάβατε τώρα εσείς.


Για να αναφερθώ κι στον χαλβά του τίτλου, 3 μέρες γονάτισα τον χαλβά, αλλιώς η νηστεία του ενός 24ώρου δε βγαίνει. Και μου έκανε και η τηλεόραση κλύσμα τους βασιλικούς γάμους, γαμώ την Αγγλία μου. Μεταξύ μας, 3 μέρες έκατσα στο χωριό και δεν την πάλεψα και πολύ χωρίς παρέα.

Γι'αυτό πάμε μανι μανι να σας πω τα αβανταζ γιατί το χω ανάγκη να το υπενθυμίσω στον εαυτό μου!



    Ένα μονοπάτι που οδηγεί έξω απ'το χωριό, καταλήγει στο νεκροταφείο, στην άκρη του χωριού. Εκεί τελειώνει και ο τσιμεντόδρομος και ξεκινά Η ΖΟΥΓΛΆ. Εκεί είδα προχθές κι ένα φίδι, τόσα χρόνια στο χωριό, προχθες είδα εγώ.
    Το μονοπάτι προς το νεκροταφείο είναι τέρμα πολυσύχναστο, καθώς δεν περνάει κανείς, αν κάνει κανείς να έρθει, τον βλέπεις απο μακριά, και έχει γίνει ανάρπαστο για τα μυξάρικα έφηβα που καβλαντίζουνε (κάποτε ακολούθησα κι εγώ...). Οι πιο ματσό δε, πάνε και με μηχανάκι, το οποίο είναι άκρως απαραίτητο μέσα στο χωριό, όπου όλες οι αποστάσεις είναι 5λεπτου. Τεσπα!

    Σε αυτή τη στροφή φάσωσα κι εγώ σε μια στιγμή απελπισιάς τον βαφτιστήρα του πατέρα μου (ΟΥΟΥΟΥ 666, ΟΥΟΥΟΥ 666). Είναι και χωριάταρος, οπότε ελπίζω να μείνει εντελώς μεταξύ μας.
Για τους δε υπόλοιπους κάγκουρες και καγκούρισσες και το νυφοπάζαρο έξω απ'το νεκροταφείο, δεν έχω πολλά να πω, πραγματικά είναι τγε πασέ το θέμα.


    Αν τώρα συνεχίσεις στο μονοπάτι προς ΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ, εκτός του οτι θα σε φαν τα φίδια, σχεδόν δεν σε βλέπει φως απο την βλάστηση. Καλα, δεν είναι κι Αμαζόνιος. Που και που όμως, όταν αραιώνουν τα δέντρα, βλέπεις θέα την απέναντι πλαγιά και το ποτάμι στην κοιλάδα. Επίσης μη φανταστείτε κανα υψόμετρο τρελό και καμια χαράδρα απότομη, σαν V είναι οι δυό πλαγιές.
     Εκεί έχω ανακαλύψει ένα ξέφωτο, τρομερή καβάτζα, το οποίο μισοκρύβεται απ τα δέντρα, κι έχει μες στη μέση έναν βράχο ίσαμε ένα δωματιάκι. Ανεβαίνεις, κάθεσαι και λιώνεις στους μπάφους εεεεεεεεεεεεεε απολαμβάνεις ρε παιδί μου!
 (Πωωω, μιλάμε πούλησα τρελή μαγκιά, ετσσι?? Το drum το άσπρο να πουμε το κανα μάυρο εγώ, yeyyy). Γιατί ΠΟΥ να καπνίσω μες στο σπίτι? Ποιός να πρωτοπάθει εγκεφαλικό? Ο πατηρ? Ο παππούς? Η γιαγιά? Ο ξάδερφος ο ματσο?
   Τις προάλλες μάλιστα διάβασα το βιβλίο μου ή μελέτησα κάτι άριες. Αν με πουν τώρα αλλοπαρμένη στο χωριό...ΝΑ μου.


   Μα το μεγαλύτερο ατού του χωριού είναι το ποτάμι. Και πάλι, το ποτάμι ΔΕΝ είναι ο Δούναβης. Και ΔΕΝ περνάει μέσα απ'το χωριό. Είναι όμως...

    Δεν θα ξεχάσω μια φορά που λούστηκα στο ποτάμι με την ξαδέρφη μου, πήγαμε να ακουμπήσουμε τα σαμπουάν σε έναν κορμό κι ο κορμός ήταν κουφάλα. Κι έπρεπε να σκαρφαλώνΕΙ (η ξαδέρφη φυσικά, εγώ εμψύχωνα) τσιτσίδι, με προσοχή μην της πάρει την παρθενιά κανα κλαδί, να βγάζει τα κοντίσιονερ 2 σε 1.

   Αυτός ο μικρός καταρρακτούλης είναι η άκρη ενός αρκετά μεγαλύτερου, λίγο σκαρφάλωμα πιο πάνω.Όποιος μπάινει κάτω απ'τον μεγάλο καταρράκτη -καλά, μη φανταστείτε και της Εδέσσης-, ουρλιάζει, γιατί είναι σαν να σε βαραν με πέτρες, αλλά δε βγαίνει, γιατί ταυτόχρονα ξυπνάει και ο μαζοχισμός μέσα του. Είναι γλυκός ο καταρράκτης γαμώτο.

    Σε αυτά τα ποτάμια, όταν ήμουνα μικρά, μας έπαιρνε ο πατέρας μου με τα ξαδέρφια μου, στήναμε σκηνές, κάναμε εξερεύνηση ή όπως αλλιώς λέγεται,κουβαλούσαμε και ένα φουσκωτό βαρκάκι για να νιώσουμε λίγο Ράμπο, και βουρ. Τρώγαμε τις προμήθειές μας μέσα σε μια μέρα, γιατί τόσο άντεχε το φορητό ψυγειάκι.
 Πάντως όσες φορές μου πήρε τη μιτσούκο/μιγκάτο το ποτάμι, τα ξαδέρφια μου τρέχανε. Έχεις προσπαθήσει να προλάβεις το ρεύμα του ποταμιού?? Ξαδερφάκια μου...

Αυτά έκανα μικρή, τώρα κάνω ΑΥΤΟ:

επίδειξη μανό στις πέρκες.

Και όταν σε έχει καταβάλει η αστουλίαση και βαριέσαι να πάρεις τον κώλο σου ως το ποτάμι, πας στην ΜΠΕΡΤΣΑ (εκ του buurp και tcha) και πίνεις και κάτι εκτός του φραπε.

Κάτω απ'τα πλατάνια:

Πάνω απ'τις πηγές:

Κι ανάμεσα απο καβούρια του γλυκού νερού:

    Όλο το χωριό τροφοδοτείται απο το καφενείο-ολιγοπωλείο της Γιαννούλας (γιατί παντοπωλείο ΔΕΝ το λες). Αυτο το καφενείο έχει το άβατο για τις γυναίκες, οι οποίες μπαίνουν μόνο για να ψωνίσουν κάτι. Παλιά είχε ένα πακ-μαν κι ένα ποδοσφαιράκι και ξημεροβραδιαζόμαστε εκεί. Ααααχ! Τώρα, αποκλειστικά πρέφα.  Έχει κι άλλο ένα καφενείο που είναι unisex και ππππαλεύεται (πολύ πάλη όμως) κι άλλο ένα της Ντίνας, όλα αυτά στη σειρά, έτσι!!
 Αυτό το τελευταίο της Ντίνας ήταν παλιά καφενείο-ψιλικατζίδικο, αλλά απο τότε που το θυμάμαι δεν πατάει κανείς, με αποτέλεσμα όποιος έμπαινε στης Γιαννούλας να τον κατακερραυνώνει η Ντίνα με το βλέμμα. Μιλάμε ΝΤΖΖΖΖ ΝΤΖΖΖΖ, 20 χρόνια, δεν έχει βαρεθεί.
   Αυτή η Γιαννούλα, γνωστή φραγκοφόνισσα, είχε 3 μερέντες στο ραφι της, πανάκριβες και μισοληγμένες, τις οποίες εγώ είχα μπανίσει και λιμπιστεί. Το είχα βάλει λοιπόν αμέτι-μουχαμέτι να φαω μερέντα. Αλλά δεν μπορούσα να την πάω σπίτι, γιατί θα μου τη βγάζανε ξινή οι γονείς μου (ήθελα να την τρώω με το κουτάλι ρε παιδί μου, κι αυτοί μου τη μετράγανε με το σταγονόμετρο!).


    Καταστρώνουμε σχέδιο με τα ξαδέρφια. Σουφρώνει ένας κουταλάκια, πάει ο άλλος να αγοράσει τη μερέντα, κι οι υπόλοιποι ταμπουρωθήκαμε στο αρχηγείο, το παλιό σπίτι!! Ένα πετρόχτιστο σπίτι με ξύλινους τοίχους και πατώματα, εντελώς ετοιμόρροπο και επικίνδυνο, μούρλια!!!

Την κακομοίρα που κάθεται στα σκαλιά δεν την ξέρω.

   Μέσα είχαν ξεμείνει έπιπλα απο νοικοκυριό του '50, χτένια που ξέναν το μαλλί, ξύλινο τραπέζι, όλα μες στην αράχνη, σκέτο στοίχειωμα, ΤΡΕΛΑ ΣΑΣ ΛΕΩ!
Με το που έφτανε η μερέντα στο σπίτι, την περιλαμβάναμε με τα κουταλάκια και ζούσε-δε ζούσε 3 λεπτά.
   Περιττό να πω οτι μετά τις 3 εκείνες μερέντες, η Γιαννούλα η φραγκοφόνισσα δεν ξανάφερε άλλες!!


    Στο κατώι του παλιού σπιτιού ήταν ο σταύλος όπου φυλάγαμε τη φοράδα μας, την Ντοριά (Ντορής ήταν το όνομα για όλα τα καφέ άλογα). Στα σκαλιά που κάθεται η κακομοίρα πατάγαμε για να την καβαλήσουμε. Την Ντοριά.
   Δεν έχω φωτογραφίες της φοραδίτσας μας, μόνο ένα βίντεο όπου είμαι 8 χρονών, οδηγώ εγώ το άλογο απο τα γκέμια και το καβαλικεύει ο ξάδερφούλης μου. Αφήνω εγώ την Ντοριά τη ΧΟΝΤΡΗ να πα να φάει κάτω απο ένα δέντρο, χτυπάν οι κλάρες τον ξάδερφο καταπρόσωπο και τον ρίχνουν κάτω με το κεφάλι. Το στιγμιότυπο είναι και γαμώ γιατί μας τραβάει ο πατέρας όλο καμάρι με την κάμερα και μετά ακολουθεί ο πανικός, η κάμερα ανοιχτή τραβάει το δρόμο καθώς τρέχει να τον πιάσει, ακούγονται ΟΟΟΛΑ τα κλαψουρίσματα και ναι, για κάτι τέτοια αξίζει να χεις άλογο!

   Η Ντοριά πέθανε σε ηλικία 20κάτι χρονών...Δηλαδή είχε φτάσει σε βαθιά γεράματα, όταν ο παππούς την ΄δωσε σε κάτι γύφτους γιατί φοβόταν πως όταν πέθαινε δεν θα ξερε τι να κάνει το τεράστιο κουφάρι της. Δε θέλω να ξέρω τι την κάναν οι γύφτοι, πάντως η γιαγιά μου είχε στεναχωρηθεί πολύ. Κι εγώ έγινα πιο ρατσίστρια με τους γύφτους


    Στο καλό, τι τα θυμήθηκα! Εν τάχει, γιατί δουλεύω αύριο, εγω εκκλησία μόνο τότε στο χωριό πάω, γι'αυτό και κοντέυω να γίνω αντίχριστή.
 Δεν θέλετε να ακούσετε πως ψέλνουν οι ψάλτες εκεί! Τα δε δυναμιτάκια! Σκέτο ξεκούφαμα και κρίση άσθματος, αφου τα σκαν στα 2 μέτρα, αλλά βασικά είναι η φαλλική προέκταση των νεαρών, για να εντυπωσιάσουν τις δεσποσύνες. Τις 15χρονες απο την πόλη, αλλά χωριάτισες στην ψυχη (ωωω!!), που σκαρφίζονται χίλια-δυο για να ΜΗ φορέσουν στην εκκλησιά και να κάνουν την πασαρέλλα τους. Επίσης τγε πασέ το θέμα, μη με εξοβελίζετε (δεν ξέρω τι σημαίνει, έτσι το πα, για μια εσανς σοφιστικέ).

     Να κλείσω με λίγη φύση ακόμα και μια παρέα απο γάτες, σαν κι αυτές που μας φόλιασε Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ!!   ΠΟΥ ΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΠΑΣ!!  Και το πιο περίεργο, όταν είμαι στο χωριό, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΡΑΞΕΙ ένα τέτοιο περιστατικό, πραγματικά, δε γίνεται! Είναι τόσο...αναμενόμενο!

Καγκουριά, φύση και η σημαία του Ολυμπιακού.

little house on the prairie, τέλειο για μπαφΕΕΕΕΕΕ....

Ααα!! Το στοιχειωμένο δέντρο! Στο δρόμο προς το νεκροταφείο! Το κόψανε...

Γάτοι - κοκκόροι, μια παρέα γινήκαν ούλοι

Μαφία γατιών πριν βγάλει τους σουγιάδες.

ΝΑ ΣΤΕ ΚΑΛΑ ΑΚΡΟΑΤΕΣ ΜΟΥ, ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΤΟ ΕΡΧΟΜΕΝΟ ΖΑΜΑΝΙ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΩ ΧΡΟΝΟ, ΑΝΤΙΟ ΣΑΣΣ, ΓΕΙΑ ΣΑΣΣ, ΓΕΙΑ ΣΑΣΣ, ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΣΑΣΣ

Οι 10 πληγές του Φαραώ είναι Η ΕΞΗΣ ΜΙΑ!

          ΑΣΙΑΤΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ!!!!!!!!  ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΘΕΕ ΜΟΥ??

   Δεν θα πιάσω στο στόμα μου τον Yo Yo Ma και τη Michuko Uchida γιατί είναι οι υπέρλαμπρες εξαιρέσεις στο σαφρακιασμένο κύμα μετανάστευσης απο τους ρυζοφάγους. Άντε και η βιολονίστρια Midori Goto (χα, το έπαιξα ψαγμένη, χα!).
  Και ξέρετε γιατί διαφέρουν αυτοί? Μα γιατί είναι εξευρωπαϊσμένοι του θανατά!!! Τα αγγλικά των πρώτων δύο είναι καλύτερα απο το 98% των ΑμερικανοΚαναδων και απο το 78% των Άγγλων (δικές μου στατιστικές απο την Nutella Research).

  Aπο που ν'αρχίσω? Απο που να την πιάσω αυτήν τη μάστιγα και που να την καταλήξω?


   Ας ξεκινήσουμε με τον ένδοξο Lang Lang για τον οποίο έχουν ακουστεί τα μύρια όσα. Ομολογώ πως στην αρχή εντυπωσιάστηκα. Δεν ήξερα. Ομολογώ κιόλας οτι απήλαυσα και την εκτέλεσή του στην Ουγγρική Ραψωδία νο.2 του Λιστ.  Ομολογώ οτι θαμπώθηκα απ'τα χοροπηδητά και τα τερτίπια του και την ταχύτητα και την ΧΑΟΤΙΚΗ άνεσή του με τα πλήκτρα. Ομολογώ. Ε δε θα βάλω και τον Βαλάντη να σας το πει!

   Αλλά μετά επήλθε η γνώση. Σταδιακά. Νομίζω οτι όλοι συμφωνούμε όταν θα πω οτι ο συγκεκριμένος δίκαια φέρει παρατσούκλια όπως : Ακροβάτης, Τσίρκο κλπ. Για να μην το τραβήξω και τον πω καραγκιόζη, θέλω να κρατήσω ένα επίπεδο για το βλογ ΜΟΥ.
   Το γεγονός οτι είναι μόνιμος σαν τον δημόσιο καρεκλοκένταυρο στη Σκαλα του Μιλάνο(υ) δε σημαίνει οτι έχει και ποιότητα. Όταν τον βλέπω να βασανίζει ένα κομμάτι ρυθμικά και ερμηνευτικά με τη μαύρη τρύπα που έχει για ψυχή και να πηγαίνει χαράμι τέτοια τεχνική και ευχέρεια....σπάει κι ένα μικροαγγειάκι απ τον εγκέφαλό μου. Όπως και κάθε φορά που έρχομαι μούρη με μούρη με την ανθρώπινη βλακεία.
  Εκεί που παίζει την πανδιάσημη ραψωδία του λοιπόν, μπορώ πια καθαρά να διακρίνω τη ΜΟΥΦΑ σύσπαση του προσώπου σε μια ΤΕΡΜΑ κλοουνίστικη γκριμάτσα δήθεν ψυχικού πόνου.

Αλλά κανείς (?) απ'το κοινό δεν ήξερε οτι ο Lang Lang δεν έχει ψυχή. Είναι ένα ανδροειδές.

   Το μοναδικό καλό που έχω ακούσει για τον Λανγκλανγκ είναι οτι με αυτό τον τρόπο προσηλύτισε τον απαίδευτο κόσμο που δεν ενδιαφερόταν ή ήξερε την κλασσική κι ότι ειδάλλως η κλασσική μουσική θα εξαφανιζόταν (εαν δεν έχει ήδη πάρει το δρόμο της εξαφάνισης...ΟΧΙ!! ΟΧΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΣΑ!!!). Και μόνο γι αυτό θα κλείσω το κράξιμό μου στον συμπαθή κατα τ'άλλα Κινέζο σολίστα με ένα μεγάλο μπράβο.

  Θα κλείσω όμως για του λόγου το αληθές με κάποια βίντεο που αποδεικνύουν περίτρανα την επιδειξιο/μεγαλομανία του αλλά και την άγνοιά του για το που βαδίζει σαν καλλιτέχνης.



το παιδάκι που ξέφυγε απο το θεωρείο και παίζει με το γκέιμ μπόι του.


το παιδάκι που έμαθε ένα καινούριο κόλπο και το επιδεικνύει στους φίλους του με ύφος εξερευνητή (εγώ τ'ανακάλυψα!). Τα γελάκια της γκομενίτσας στο τέλος μας δείχνουν οτι α) ακόμα κι εδώ, όλα για το σεξ γίνονται -για να εντυπωσιάσει το έτσιρο φύλο με αυτές τις βλακείες μιας κι ο Θεός δεν τον προίκισε με οτιδήποτε άλλο και
β) οτι τελικά μέχρι κι ο Lang Lang γαμάει, όχι σαν εμένα, που για να κάνω σεξ πρέπει να κάνω τάμα και να διαθέσω 4 ώρες απο τη βιοπάλη και 10 ευρώ απ'το υστέρημά μου (καταραμένα ανδρικα μπρουρδέλα!)





 Πάμε παρακάτω. Να φουντώνει το μένος! Κρατηθείτε! Sumi Jo!

Oυπς, συγνώμη. Μπερδεύτηκα. Αυτήν εννοούσα....

   Φωνή σπουργιτακίου, ΟΠΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΚΙΝΕΖΟΕΙΔΗ ΘΗΛΑΙΑ, που αρμόζει σε τι?? Πείτε το!!! ...Σε ρόλους καθαρά τεχνικούς (αν υπάρχουν). Κι αν δεν υπάρχουν, τους κάνουμε εμείς!

  Έχει το θρρρράσος να μην αρκείται σε καμια κούκλα απο τα "Παραμύθια του Χοφμαν" ή στο Λάκμε πως διάλο λέγεται. ΌΟΟΟΟχι!!! Λέει και ρόλους που ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ και ΔΕΝ είναι ΑΜΙΓΩΣ ΤΕΧΝΙΚΟΙ!  Βασίλισσα της Νύχτας (η ερμηνεία της μόνο με ερμηνεία πεκινουά με περίοδο μπορεί να παρομοιαστεί), Λα Τραβιάτα (Ιταλικό δράμα!! Αυτο πρέπει να το δείτε!):

   Ναι, Σούμι, υπάρχει κι άλλος τρόπος για να πεις την Λα Τραβιάτα χωρίς να φανεί το μαύρο έρεβος που έχεις κι εσύ για ψυχή και σ'εμποδίζει να βάλεις λίγο συναίσθημα σ'ότι τραγουδας! ΡΟΜΠΟΤΑΚΙΑ ΕΝΩΘΕΙΤΕ! Η πιο αδύναμη εκτέλεση στα 6 μέτρα με ντουφεκοπρίονο της αοιδούς εκ της Καμπότζης.  Βγάζει κορώνα υποτιθέμενης δύναμης, πείσματος, υπερηφάνιας και εσωτερικής πάλης και είναι σαν ασθενικό κουνουπάκι, απ'τα πρώτα που ψοφάνε.

Έτσι μου ρχεται να της κάνω ένα ΖΙΠ! Και να τη λιώσω με παλαμάκια.

Να μπω στον κόπο να σχολιάσω...? Να συγκρίνω...???

Gamati profora!

  Μυρίζω την αμασχάλη μου για να εμφυσήσω στον εαυτό μου κι άλλο γνήσιο, Ασιατικό μένος και προχωράω:

Χιουν-Τζουν Λιμ. Α μπα??? Πως και δεν τη λένε κι αυτή ΤΣΑΝΓΚ?? 

  Να αφήσω το βίντεο να μιλήσει απο μόνο του? Δε θα σας κουράσει. 1' ΚΡΑΤΆΕΙ!!!!

Δηθενιά του ελέους. Κάτι τέτοιες στο slutload (/redtube/youporn) τις χρησιμοποιούν για τους επίπονους ρόλους που δεν παίρει καμία άλλη.

    To κακό με τους Ασιάτες έιναι οτι είναι τόσοι πολλοί που μόνο ο 1ος που βγαίνει σε κάτι γίνεται γνωστός. Τους υπόλοοιπους τους τρώει η μαρμάγκα. Το παραπάνω βίντεον υπάρχει και απο άλλη μια πιανίστρια, τη Υuja Wang, η οποία όταν είδε οτι τη μια θέση που είχε προκυρηχθεί στα μυαλά της Ευρωπαϊκής Αγοράς για "το γρηγορότερο πιάνο στον κόσμο" της την πήρε άλλη, πήγε στην προκύρηξη του slutload που είχε φτύσει η νικήτρια και έγινε πρίμα λεσβία.

  Φυσικά δεν ξέχασα την μαστόρισα του είδους. 

Αντιεμετικά και πάμε!



  Όλως τυχαίως και συμπτωματικώς, η μόδα της Βανεσσομάε πέρασε, σε αντίθεση με το κλασσικό ρεπερτόριο που διατεινόταν οτι ήταν το είδος της. Τώρα βρίσκεται σε κάποιον ορυζώνα, θυσιάζοντας κάθε μέρα κι απο μια κωμόπολη σκλάβων Ασιατών για να μην την πιάσουν οι κατάρες των μουσικόφιλων για το ασκί του Αιόλου που πρώτη άνοιξε, δείχνοντας το δρόμο σε εκατομμύρια ομοκιτρινους της.

...
..............
............................
...............................................
........................................................είπα να το αφησω να περάσει έτσι αλλά δεν άντεξα.

  ...Είσοδος με ροζ καπαρντίνα??
  Που την πεταει λυσσάρικα απο πάνω της για να μείνει με μωβ σουτιέν?

ΠΟΥ ΝΑΙ ΤΟ ΓΙΟΥΠΟΡΝ ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ??

Πρελούδιο για μια περίοδο

Ακολουθεί πλήρης αποκαθήλωση της αντρίλας που τόσο διαφημίζω.

Aν τώρα μας κλείσουν το σάιτ λόγω εξαπάτησης του κοινού, τι να κάνομε κυρίες και κύριοι!! Επωμίζομαι όλη την ευθύνη. Σαν ΑΝΤΡΑΣ!!

Ξεκινάμε (λυπημένο βιολάκι για υπόκρουση...adagio, piano, lacrimoso & vagamente)

 

      Τελευταία μπήκα στη χρονοκάψουλα και ξαναγύρισα στο λύκειο. Και πιο συγκεκριμένα, στους κοριτσίστικους καβγάδες για γελοίοιους λόγους (το γελοίους με τόνο Κατερίνας Χέλμη, στο "Η Αγάπη μας", όταν τρώει τη χαστούκα απ'τον Παπαμιχαηλ).

  Κάναμε πρεμιέρα με τις "Υστεριάζουσες", συνεχίσαμε με το "Και μετά σιωπή", η δραματουργία αυξήθηκε κατακόρυφα με δακρύβρεχτους μονολόγους προδοσίας και δριμύ "Κατηγορώ" και στο τέλος, τα all time classic αιωνίως και πάντων των αιώνων αμην ΜΟΥΤΡΑ!!!!!!  Ω  sweet Jesus... Aυτά που απεχθάνομαι, που πολεμώ με νύχια και με δόντια και με ψυχαναλυτές, ε, Σ'ΑΥΤΑ ΠΗΓΑ ΚΑΙ ΜΠΛΕΧΤΗΚΑ (καλή είμαι κι εγώ). Απο την φύσιν φυγειν αδύνατον!!!

Κι αφού γυναικουλίασα και έγκωσα στο δράμα, συνειδητοποιώ οτι είναι πολύ πιθανόν να συνεχιστούν εφ'όρου ζωής εαν δε βάλω μυαλό. Έτσι είναι, όποιος μπλέκεται με τα πίτουρα...(μικρή κορύφωση του βιολού, rubando και ritenutto)

      Φαντάσου έναν σοφό άνθρωπο (το στερεότυπο τον θέλει άντρα, πάνω απο τη μέση ηλικία, να κάθεται σε μια πολυθρόνα, μπορεί και δίπλα σε τζάκι και με πούρο, να απολαμβάνει εκλεκτές παρέες και να ανταλλάζουν φιλοσοφικούς προβληματισμούς). Θα μπλεκόταν ποτέ ένας τέτοιος σε γυναικείους καυγάδες ή σε ζευγάρια με προβλήματα ή σε μίζερα προβλήματα ψωμόλυσσας??

ΟΧΙ!!

Ε, έτσι θέλω να γίνω κι εγώ.

...

...

...

...

...ΝΟΤ!!!

     Όμως μέχρι το δρόμο της σοφίας αργούμε, οπότε το απεφάσισα. Αφού έγινε η αρχή, έσπασε το γυαλί και τώρα με νευριάζει ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ πάνω στην πέτρα του σκανδάλου (θυληκή γαρ..), μια είναι η λύση για να καθαρίσει το ταλανισμένο μου σύστημα: ΘΑ ΚΡΑΞΩ. (tremolo)

 Κρεμάμε τις ταμπέλες μας στο εν λόγω άτομο (γιατί χωρίς τις άδικες ταμπέλες δε γίνεται δουλειά!) και έχουμε και λέμε (το βιολάκι γίνεται ανήσυχο και ταραγμένο, maestoso, crescendo):

• ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΤΕΧΝΙΛΑ. (sforzanto!)
  

• ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΑΛΚΙΝΟΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ. (διπλό sforzanto!)
  

• ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ για γαστριμαγικές ανησυχίες, κουλές συνταγές που μόλις γέννησε το ταλαντούχο μυαλό σου, κόλιανδρο και κρέμα γάλακτος με ο,τι περπατά, ξεπουπουλιάζεται και φυτρώνει. (crescendo)
  
• ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙ και έρθει φίλος και μου πει "γουστάρω τη φίλη σου" ή τούμπαλιν. ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΚΕΡΑΤΩΜΕΝΗΣ ΓΚΟΜΕΝΑΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΚΑΙ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΝΥΧΙ! (crescendo, το βιολι επιταχύνει και δυναμώνει, glissando και acceleranto)
  
• Η θρησκεία ευνουχίζει. ΠΡΟΦΑΝΩΣ. Παρ'όλα αυτά, το φαρμάκι να το στάζεις ξέρεις! (κι άλλο crescendo και tempestoso)
• Δεν θέλω να ξανακούσω για γλυκούλια μωρα, για το καινούριο παιδάκι που βάφτισες ή για τον πετυχημένο γάμο της φίλης σου της εκκλησιάζουσας που γέννησε στα 22. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΧΑΡΑ ΣΟΥ! ΕΙΜΑΙ ΚΑΚΙΑ!(παροξυσμος στο βιολι, presto, fortississimo, con fuoco)
  
• Έχεις περίοδο? Είσαι κυκλοθυμική και το παραδέχεσαι? Τσακώθηκες με τον γκόμενο? Μη στεναχωριέσαι. ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ Ο ΚΑΙΑΔΑΣ. (το βιολί μουγαίνεται απότομα)
  

Η Κατακλείδα (a tempo, dolce, espressivo & con anima)

[πάντα η κατακλείδα μου θύμιζε κλειτορίδα...Στο θέμα μας, ίσως και να χουν σχέση!! (βιολάκι con grande sentimento)]

Γυναικείες απορίες:

 Πότε εμπλέκεσαι εσύ σε ένα ζευγάρι και πότε σε μπλέκουν αυτοί? (harpissimo)

Πότε μια φιλική σχέση αρχίζει και υπάρχει λόγω ανάγκης (κοινό σπίτι, λογαριασμοί, φίλοι)? (harpissimo)

Σε ποιο σημείο αρχίζει να υπερτερεί η ανοχή -λόγω της ρημάδας αναγκαίας συνύπαρξης-, και δεν το κάνεις πια αυθόρμητα με χαρά? (harpissimo)

Πότε πρέπει να κλείνεις το στόμα σου όταν είσαι στη μέση ενός ζευγαριού? Απο ποιά στιγμή και μετά αρχίζεις και μετράς τα λόγια σου? (harpissimo)

Συμπέρασμα:

Οι γυναίκες είναι σκρόφες και οι άντρες δε θέλουν να τους πρήζουν τ'αρχ....(V-I, the end!!!).