Νέα Μέρα Ξεκινάει

............κι ο Βαγγέλας που γελάει, παίρνει σβάρνα τα μπουρδέλα, και γαμάει τη Γαβριέλα.

Έλα! Μη μου πείτε οτι δε θυμάστε το άσμα αυτό που τραγουδούσαμε οι σατανάδες του δημοτικού!

Καιρό είχα να νιώσω τόσο έντονα τις δημόσιες συγκοινωνίες. Ίσως επειδή τελευταία οδηγώ, έκοψα και τα πολλά σουρτα φερτα στο κέντρο και δεν έχω αυτην την καθημερινή επαφή που τόσο μου είχε λείψει.

040. Μεσημεράκι. Μπαίνω ξέγνοιαστη. Ωραίος καιρός, άδειο το λεωφορείο, χωρίς κίνηση οι δρόμοι, τα πουλάκια κεαληδούν στη Συγγρού και όλα φαίνονται οτι θα πάνε πρίμα.

Όλα??? Όχι!! Μετά απο 2 ανέμελα βήματα στο μισοάδειο λεωφορείο, με χτυπάει μια μυρωδιά κατρουλίλας, εμετού και σάπιου ψοφιμιού που πέθανε πνιγμένο στον εμετό του προφανώς. Μπόχα. Αφόρητη. Κάπως έτσι:

(0:34)



Αιτία ήταν ένας άστεγος. Μια συντετριμμένη ύπαρξη που καθόταν στη γαλαρία, μονάχος.

   Όλοι σουφρώναμε τις μύτες μας. Όσοι έκαναν το λάθος και έμπαιναν απο το πίσω μέρος του λεωφορείου-φυσαρμόνικας, έσπευδαν να κινηθούν στο μπροστά μέρος. Κόσμος καθόταν κι άλλαζε θέση. Μυρίζαμε τους καρπούς μας, αρωματισμένους με ζεβανshέ. Σκεπάζαμε τις μύτες μας με τη μπλούζα. Καθόμασταν με σκεπτόμενο ύφος και το χέρι στη μούρη. Όλα τα κάναμε.

    Mέχρι που σηκώθηκε ένας γέρος που γκρίνιαζε για όλα. Μέχρι τότες αρκείτο στο να κάθεται και να βρίζει απο μακρυά τον άστεγο, και να του φωνάζει να βγει. Αλλά κάποια στιγμή σηκώθηκε, τον πλησίασε, και του είπε με τον γεροξούρικο τρόπο του να ξεκουμπιστεί γιατι σκυλοβρωμάει και δεν τον αντέχουν οι υπόλοιποι.

   Εγώ κοιτούσα τον άστεγο. Μεσήλικας, φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένος για να κάτσει να ασχοληθεί με την όσφρησή μας. Όταν τον πλησίασε Ο ΜΑΛΑΚΑΣ, έκανε μιαν ενοχλημένη κίνηση και είπε κάτι σαν "Τι μου λες τώρα κι εσύ, άι παράτα με". Ο γέρος άρχισε να φωνάζει, και "τι μαλάκας είναι αυτός", και "οδηγέ κατέβασε κάτω αυτόν τον μαλάκα". Άρχισε να φωνάζει και μια μεσήλιξ να τον βάλουν σε κανα ίδρυμα, τέτοια βρώμα που χει, να μην κυκλοφορεί, εμείς τι φταίμε...Και κάπου εκεί άρχισα κι εγώ να λέω οτι είναι δικαίωμα του αστέγου να μετακινηθεί, κι οτι θα είμαστε γαϊδούρια αν τον πετάξουμε έξω. Ο άστεγος ξαναβυθίστηκε στη σιωπή του και στις σκέψεις του, με ένα απο τα πιο τραγικά βλέμματα που έχω δει.

Παρ'όλα αυτά, όταν βγήκα, πλύθηκα 3 φορες.


Στο γυρισμό δε, μπήκα στον ηλεκτρικό, όπου μας επισκέφθηκε το κλασσικό πρεζάκι, που πουλάει την δακρύβρεχτη ιστορία του, είτε παραδεχόμενο της εξάρτησή του, είτε όχι, για να μας πείσει να τον ελεήσουμε.

Ο συγκεκριμένος έκανε πρόβα την ομιλία του πριν μπει, γιατί τον έβλεπα απο την πλατφόρμα που παραμίλαγε δυνατά.
Όταν μπήκε, άρχισε να ξεστομίζει ξεδιάντροπα περί ανθρωπιάς και σεβασμού, και το προχώρησε, λέγοντας οτι είναι 29 χρονώ και ΔΕ ΒΡΙΣΚΕΙ δουλειά.
Η αποτελειωτική βολή ήταν όταν είπε οτι εντάξει, εγώ τώρα τελείωσα τη ζητιανιά μου εδώ, ευχαριστώ όλο τον κόσμο που με βοηθάει, θα κάτσω τώρα μαζί σας μέχρι την Ομόνοια για να ΖΗΤΗΣΩ να ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ένα παγωτάκι. Έτσι, γιατί λιμπίστηκα κι εγώ ΕΝΑ ΠΑΓΩΤΆΚΙ ρε αδερφέ!
Εδώ το είχα να πω οτι κι εγώ θέλω έναν λάτε μέτριο. Μαλάκα. Οχι μόνο δεν έχουν αξιοπρέπεια, αλλά έχουν το θράσος να θεωρούν δικαίωμα το παγωτάκι, και δικαίωμα οτι πρέπει να τους το χαρίσουμε. Αφου είναι πρεζάκια και δεν τα προσλαμβάνουν!! Αυτά φταίνε¨??

    Το αποκορύφωμα όμως, ήταν που άρχισε να κάνει κύρηγμα για τους μετανάστες. Που οι Έλληνες ήταν πολύ πρίγκηπες και παίρναν τους μετανάστες ως κολλήγους και δουλοπάροικους (δική μου μετάφραση), και τώρα αυτές τις δουλειές τις έχουν "οι ξένοι". Και πως, αυτοι οι ξένοι θα πρέπει να είναι πολύ ευγνώμονες τώρα, και μη με κοιτάτε καθόλου, αυτό που σας λέω, θα πρέπει να είναι πολύ ευγνώμονες για αυτές τις δουλειές, αλλιώς να πάνε πίσω στις χώρες τους!!!


.........................................................ΟΥΛΠ!!!!!!

Δεν μπορώ να περιγράψω τι τσαντίλα με περιέλουσε!!!
Ένα θα πω.
..........όποιο κόμμα βγάλει στρατόπεδα συγκεντρώσεως για πρεζάκια, θα το ψηφίσω.