Αδέσποτη Ζωή

     Ένα πράγμα που πρέπει να ξέρετε για μένα είναι οτι είμαι φιλόζωη. (The Stray whisperer!!!!)
Τέλος πάντων, δε θέλω να σας πρήξω με τα εκατοντάδες αδέσποτα που μπορώ να βρω σε 5' στο νετ να ζητούν βοήθεια. Ούτε θέλω να αφιερώσω τη ζωή μου στα αδέσποτα όπως κάνουν άλλοι -πάλι καλά που υπάρχουν βέβαια κι αυτοί-.
    Αλλά δεν μπορώ να ακούω για φόλες,    για σκυλιά που ζουν όλη τους τη ζωή δεμένα σε έναν πάσσαλο     και για ζώα διακοσμητικά ένός διαμερίσματος ή μιας μεζονέτας.

     Σε περίπτωση που αυτά τα λόγια που θα γράψω, βοηθήσουν κάποιον να φανεί λίγο πιο υπέυθυνος, ΜΗΝ υιοθετείτε ζώα όταν υπάρχει έστω και η ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ περίπτωση να μην τα θέλετε μετά. Τέλος.
Καλύτερα να μην ασχοληθείτε ποτέ.
   Δε νομίζω οτι υπάρχει κάποιος ανάμεσά μας που θα πέταγε φόλες, η χειρότερα, θα κακοποιούσε ζώο. ΕΕΕΕΕΕΕΕ????
Απλά, διαβάζω και μαθαίνω πολλά τελευταία απο εγκαταλείψεις, κακοποιήσεις, θανάτους ή απλή αδιαφορία, και είναι κρίμα.


    Παρεμπιπτόντως, να οι δυό μου Λάζαροι που φάγαν φόλα τις τελευταίες 2 βδομάδες και βγήκαν καινούριοι! (μη ρωτάτε πόσα πήρε ο γιατρός! Ευτυχώς που είναι 24ωρος. Και καβλάκι.)

ο Μπαρμπαρόσας, σας τον έχω συστήσει και παλιότερα.

Το μικρό μου, το Πειρατίνι.

Και όχι, δεν έχουμε ψύχωση με τους πειρατές! Έτυχε!

Eγώ πότε θα γίνω σκυλομάνα?

Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω μουσικός.

   Προς το παρόν θα κοιμηθώ με ενα κουφέτο που μου δωσε μια θειά μου κάτω απο το μαξιλάρι μου, για να δω ποιόν θα παντρευτώ.
   Ξέρω............του Μικρού Μπετόβεν ξυπνήσανε τα μητρικά ένστικτα και τα παιδιά που θα κάνει θα είναι πολύυυυ πολύυυ κομπλεξικά.

Είμαι εγώ η ΣέιλορΜουν. Ή ο Μιτς Μπιουκάννον?

    Έχω ζεσταθεί τώρα και σας προσφέρω ποστ με τη σέσουλα. Είναι που με εμπνέετε. Πάμε λοιπόν για άλλο ένα ανούσιο ποστ.


     Το λοιπόν, πήγα χτες σε ένα trash πάρτυ, και μέσα απο τον ερασιτεχνισμό του ντι-τζέι που νόμιζε οτι παίζει για τη μάζωξη του ξαδέρφου του στα Γκράβαρα, κατόρθωσα και κράτησα τα καλύτερα. Απ΄το πολύ 90'ς λοιπόν, επαθα νοσταλγία και θα κάνω μια τετριμμένη, ξανα-ειδωμένη και βαρετή αναβίωση ΠΑΛΙΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ!!!! YEY!!!!


(Προσοχή! Προσοχή! Ακολουθούν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ βίντεο. Tα χω δει σαν παυσίλυπο και βρήκα άπειρα.)




Ενθυμόσαστε που μασταν μικρά και βλέπαμε ΑΥΤΟ? :

      Eγώ το έβλεπα με τον ξάδερφό μου και μετά πηγαίναμε στο κρεβάτι των γονιών μου και δίναμε στριφογυριστές κλωτσές και χαιρόμασταν οτι ήμασταν και πολύ καρατέκα.
       Αυτός ήταν πάντα ο Τζέισον-ο κόκκινος κι εγώ η Τρίνι-η κίτρινη. Στα μάτια μας η Κίμπερλι-η ροζ ήταν κακάσχημη και της κρέμονταν τα κρέατα, όπως και πανάθλιος ήταν ο Μπίλυ-ο μπλε με τα γυαλιά. Με τον μαύρο, ούτε που ασχολιόμασταν.


     Αυτά μέχρι τα 7. Στα 8, γυρίσαμε το Σεπτέμβρη απο τις διακοπές και θεωρήσαμε οτι είχαμε μεγαλώσει πολύ για τέτοιες βλακείες, οπότε πήραμε τα άλμπουμ μας με τα αυτοκόλλητα Panini (ακούω κάποιους να κλαίνε απο νοσταλγία?) και τους ζωγραφίσαμε μουστακια, ρίξαμε κι αφρό αποκριών και μετά κάτσαμε απο πάνω.
       Εν τω μεταξύ, έχετε παρατηρήσει την αθλιότητα της εκπομπής που προσπάθησε να πιάσει όλες τις φυλές με το να βάλει τον μάυρο Πάουερ Ρέιτζερ...μαύρο (και να χορεύει και κάτι σαν πρώιμο Rn'B) και την κίτρινη, Ασιάτισα.








ΑΜ ΑΥΤΟ! Θυμάστε που η μουσικούλα στην αρχή μας ράγιζε την καρδιά για τις ταξικές αδικίες που θα ακολουθούσαν μπροστά μας?







    Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η δασκάλα θεωρείτο καλή. Καλά, το λευκό σακί και ο τεράστιος φιόγκος στο μαλλί, ασχολίαστοι. Αλλά μιλούσε με τόση ξυνομουνίαση που θα πρεπε να της αφαιρεθεί το δικαίωμα λόγου.
   Αγαπημένοι ο Τσιρίλο, ο Χάιμε κι ο μπαμπάς του. Και τα πειραχτήρια με τις πινέζες και τα φυσοκάλαμα. Αγαπημένη για να μισώ...ποιά άραγε?
   Όλοι οι άλλοι μεταξύ αδιαφορίας και τραγικού θανάτου απο λουκουμόσκονη. ειδικά η "Αχ, μια κουκλίτσα", ο τέλειος-υπάκουος-πλούσιος-"παρών".






(το μικρό σπίτι στο λιβάδι παραλείπεται για λόγους αισθητικής. Ούτε εδώ δεν το ανεχόμαστε!)







Τελευταία καφρίλα για σήμερα, το υπόσχομαι!! (τι γκρινιάζετε ρε, αφού το βλέπατε)








Λίγο πιο hardcore:





Δεν έχω να πω κάτι. Θα παντρευόμουν μέχρι και τον Μάμρα.













Πιο πολύ ενθουσιασμό νιώθω τώρα με τα ασημένια γεράκια, παρά τότε.













Πωρωτικό! Δεν ξέρω αν έχετε πάρει πρέφα τίποτα, αλλά οι πηγές μου (Stewie) λένε οτι έχει πάρα μα πάρα πολλα λεσβιακά μηνύματα.













Ζήτω ο κομμουνισμός!!






Ζήτω και η βασιλεία (αγγλάρες....). Το ξέρω, ήμουν φλώρα που μ'άρεσε ο Μπαμπάρ. Τουλάχιστον δεν έβλεπα Μικρό μου Πόνυ.










Ρακουν κανείς? Αυτό ήταν ωραίο, και μου θυμίζει έντονα αυτόν:

Adrien Brody

Ακολουθεί Junior tv (γυρισα ένα καλοκαίρι και είχε κλείσει!!!!! ΑΑΡΓΚ!!!!)  :





Δεν διαφέρω και πολύ.











Αυτόν πάντα τον θεωρούσα βλάκα.











Μπα που να σκάσεις, Μάγια και Μάγια!






Yπάρχουν και τα Μουμινς αλλά δεν τα βλεπα και βαρέθηκα. Σιχτιρ, λες και θα δείτε όλα τ'άλλα που έβαλα.






Και επειδή είμαι μοσχαναθρεμμένο παιδί και γενιά της Disney, πάρτε αριστουργήματα:





Σε ποιόν δεν είχε κολλήσει αυτό το κομμάτι? Ποιός δεν ένιωσε δέος με την εισαγωγή? Ποιός δε μίσησε τον Σκαρ και δεν τρόμαξε απο την κακία του? Ποιός δεν έκλαψε όταν πέθανε ο Μουφάσα??????











Κορυφαίο. Ακόμα και για αγόρια (μη γελάτε, τη βιντεοκασσέτα δεν την είχα εγω, αγόρι την είχε).






Αυτό το θυμάστε? Δεν είναι Ντισνεϋ, αλλά το είχε παίξει στη ΝΕΤ πολλές φορές.











Aυτό το είχατε δει??



Είχα ταυτιστεί με τον Σπάρκυ γιατί παίζαμε κι οι δυο πιάνο. Εκεί σταματούσαν κι οι ομοιότητες (εγώ τότε διάβαζα, ο Σπάρκυ ούτε τότε. Η ιστορία του αξιοζήλευτη πάντως. Θα θελα κι εγω να ήμουν 8 χρονών και να παίζω Ραχμάνινοφ.)






Για τα αγαπητά μου αγοράκια και αγοροκόριτσα:







Ε?? Ε???  Σας έφτιαξα?? Γιατί εγω δεν το βλεπα.











Η Ελληνική μεταγλώττιση πιο πολύ μου βγάζει νοικοκυρά κουρασμένη απ'το σίδερο, παρά πολεμίστρια πριγκίπισσα.











Κάβλα.











Με έιχε πρήξει ο ξάδερφός μου μ'αυτό. Με θυμάμαι να σηκώνομαι κάθε φορά απ'την τηλεόραση ξενερωμένη.






Και άλλα τόσα κοριτσίστικα που δεν έβλεπα:







Μπλιάξ.











Για τη Χριστινούλα, που έκλαιγε....ή μήπως ήταν με τη Σάντυμπελ? Πάντα τις μπερδέυω αυτές τις δυο. Είναι βλέπεις πρωτότυπες ιστορίες. Ορφανά κοριτσάκια, ξανθά και μόνα, με μόνη τους παρέα ένα σκύλο.









Ωλαρία ωλαρά, με την ασπρούλα αγκαλιά...






YΓ:  Τελευταία αγάπησα το Ρώσικο Winnie the Pooh, δηλαδή τον Βιννιυ Πουγχχ!
Οι Ρώσοι είναι αχτύπητοι σ'ο,τι  κάνουν.







Μουσική , σχέδιο, φωνές, ιστορία,  όλα τέλεια!

ΜΠΟΥΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑ (στιγμιαίο κέικ)

   Θέλοντας να καταστρέψω τους απανταχού αδυνάτους, και ΔΗ αυτήν εδώ την καταραμένη, σας δίνω μια συνταγή για απελπισμένες νύχτες όπου δεν υπάρχει γλυκό για δείγμα στο σπίτι...
Ούτε Δείγμα??  Όχι! Υπάρχει μια γωνιά στο ντουλάπι, μια γωνιά ανυπόταχτων υλικών, που αν αναμιχθουν τσαπατσούλικα και με λύσσα, θα δώσουν μια εξαιρετική απόλαυση στον ουρανίσκο μας -που έχει ήδη αρχίσει να δίνει δείγματα συνδρόμου εξάρτησης-.

                            Σας παρουσιάζω....το ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΚΈΙΚ!!
Παίρνεις μια κούπα:

• Βάζεις μέσα 4 κ.σ. (κουταλιές σούπας...) αλέυρι
• 4 κ.σ. ζάχαρη
• 2 κ.σ. κακάο σκόνη
• 1 αυγό
• 3 κ.σ. γάλα
• 3 κ.σ. λάδι  (εγώ έβαλα βούτυρο)
• τα χτυπάς με την ανάλογη λύσσα για γλυκό που σε διακατέχει εκείνη τη στιγμή,

      ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΣΤΟΝ ΦΟΥΡΝΟ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ. 3', 1000 watt.
                                   καιαιαιαι φουσκώνει!!!

   Μη μου πείτε οτι δεν έχετε αυτά τα υλικά σπίτια σας!! (Εκτός κι αν είστε εργένηδες/φοιτητες).
Eπειδή εγώ δεν έχω φούρνο μικροκυμάτων απο άποψη, το έβαλα στο φουρνάκι και θα περιμένω κανα 20λεπτο. Αυτή τη στιγμή περιμένω να ψηθεί και μου γαργαλά τα ρουθούνια, πολλά υποσχόμενο.

Χουμ χουμ!! Το έβγαλα στο τέταρτο και είναι απο μέσα υγρό! Συγγνώμη, αλλά πρέπει να κυλιστώ στην ακολασία αυτή τη στιγμή.

  In your face!! In your face flonsavardu!

Ατιμη Κενωνία [ένα καταθλιπτικό (?) ποστ by Βάγγος]

    Είναι άδικη η ζωή.
Γιατί ο θείος μου είναι άνεργος και ένα βράδυ που ο χοντρός μας γάτος έφαγε ποντικοφάρμακο και γαργαλούσε με την ουρά του τ'αρχίδια του Χάρου, αναγκάστηκε να πληρώσει 200έουρος στα επείγοντα κτηνιατρικά. Ο γάτος έζησε.

ο Μπαρμπαρόσας

ο Μπαμπαόσας ζεσταίνεται

ο Μπαμπαό απολαμβάνει

ο Όσας βυζαίνοντας ένα...βυζί.

Ναι, το ξέρω οτι έβαλα πολλές φωτογραφίες, αλλά μια δε φτάνει για να περιγράψει τον Όσα!!


Να συνεχίσω τη μίρλα:
    Η ζωή είναι άδικη γιατί  κάποιοι μπορούν να έχουν στο ντουλάπι τους μια μερέντα για μήνες κι εγώ ούτε μέρα. Λειτουργεί ένας καταπληκτικός μηχανισμός μέσα μου άμα δω μερέντα, που δεν μπορώ να φάω οποιοδήποτε άλλο φαϊ αν δεν την τελειώσω ή αν δε σκάσω. Είχε νευριάσει γκόμενος μαζί μου γιατί δεν έφαγα όλη την ομελέττα που μου είχε φτιάξει (εγω. που τρώω τρεις αμα πεινάω), για να φάω μερέντα.
 Eπίσης μια φορά έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα και αγόρασα τον κουβά του κιλού (μουσική υπόκρουση με χορωδία αγγέλων). Ήταν εξεταστική. Ε, πέρασα 2 μέρες, γιατί τόσο έζησε ο κουβάς, στο κρεβάτι, βλέποντας σειρές και τρώγοντας μερέντα. Ήθελα να απλώσω το χέρι να πιάσω το τηλεκοντρόλ και με εμπόδιζε η μπάκα.

    Για να συνεχίσω~Η ζωή είναι άδικη γιατι μια 24χρονη μπορεί να βγαίνει με δυο μεσήλικες αφεντικούς της και να "τα πίνει" (ΠΟΙΑ! ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΠΟΙΑ!) και μετά ο λόγος της να περνάει σαν να ήταν αφεντικό κι αυτή.
    Γιατί μια τσούτσα που θέλει να γίνει σοπράνο -μουαχαχαχα-, κάθεται σε έναν 40άρη πιανίστα για να χωθεί στο κύκλωμα, και είναι απολύτως εντάξει!!! Η συγκαλυμμένη πορνεία εννοώ.
Κι αυτό που με βουρλίζει περισσότερο: το πορνίδιο θα τα καταφέρει!
   Θα μου πεις "ξύπνα, μας λες τα αυτονόητα".  Ε, το ξέρω, αλλά τώρα τα βλέπω κι εγώ με τα μάτια μου και θέλω να τα βγάλω.
   Τη συγκεκριμένη την έχω άχτι γιατί μου καβάτζωσε τις βελόνες μου του πλεξίματος εδώ και μήνες αμέτρητους, ενώ ΔΕΝ πλέκει, και έχω αφιονιστεί με αυτό το θέμα. Τις έδωσε λέει τώρα στο γκόμενό της. ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ Ο 40ΑΡΗΣ ΜΕΤΡΟΣΕΞΟΥΑΛ ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΒΕΛΟΝΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ????
Θέλω να την υποχρεώσει να την πάρει απ'τον κώλο μήπως την πάρουν σε δουλειά, Θε μου σχώρα με.