Ο Παπακαλιάτης βρήκε τον μάστορά του

    Πριν χρόνια (που λέμε οτι μικρός ήθελα να γίνω κριτικός, και καλά που δεν έγινα??), είχα ακούσει για την περίφημη ταινία του Vincent Gallo (καταλάβατε που το πηγαίνω?), η οποία ακουγόταν σε όλους τους αλτερνατιβ χώρους και τη λέγαν Brown Bunny.

   Στην πραγματικότητα είχε και 3η λέξη στον τίτλο, τη λέξη "ανεξάρτητη". Το ανεξάρτητο Καφέ Κουνέλι έργο λοιπόν, έγινε πασίγνωστο χάρη στις υπέρμετρες προσπάθειες που έκανε για να το προωθήσει, με ζεση και ζήλο, ο φίλος μας, ο Βικέντιος Γάλλος.

 Κοινώς, προώθησε συνειδητά την ταινία του βάσει ΜΙΑΣ (1) πολύκροτης σκηνής τριών λεπτών. Έφτασε ως τις Κάννες-μη-χέσω και διανεμήθηκε στις Ψωροκώσταινες παγκοσμίως για να ψωλοβροντήξει (ουπς!) ο κάθε Δανίκας και μετά να γράψει κριτική για το πόσο μοναχικά πλην ουσιαστικά απεικόνισε ο νιόβγαλτος αυτός νέος την ΠΙΠΑ. Γιατί μια πίπα ήταν η σκηνή.

Κοίτα πως το προώθησε ο μπαγλαμάς.

     Ε, πριν λίγο, δεν ξέρω πως μου ρθε, μάλλον έχω κάβλες, είπα επιτέλους να δω περί ου ο λόγος. "Τι διάολο!" σκέφτηκε ο Βαγγέλας μέσα μου, "τόσες τσόντες έχω δει, τόσα σαιτ έχω εξαντλήσει, και να μην έχω δει αυτήν την τσόντα, που είναι και κινηματογραφική??".

      Ο Βικέντιος έγραψε, σκηνοθέτησε, πρωταγωνίστησε και έκανε και τον παραγωγό στο δημιούργημά του!! Τρέμε Χριστόφορε!! Και φυσικά, χωρίς να λάβει υπ'όψιν του τα μούτρα του, έβαλε στο σενάριο οτι μια τρελή μουνίτσα θα πρέπει ΝΑ ΤΩΝ ΠΙΠΩΣΕΙ!! Και να τελειώσει και στο στόμα της. Κι όχι τίποτ'άλλο...ΒΡΗΚΕ ΆΤΟΜΟ ΠΡΟΘΥΜΟ!!!! 

Δηλαδή αυτός.............

έγραψε ένα σενάριο όπου τον πιπώνει αυτή!!!

ΦΑΚΙΝ ΜΠΡΙΛΙΑΝΤ Gallo. GENIUS!! Σε φαντάζομαι ώρες ατέλειωτες στη χέστρα σου επάνω να το εμπνέεσαι.

 ....Που να σας πω και την υπόθεση!!!

    Ο Bud Clay, που εμείς εδώ θα τον λέμε Μπουμπούκι Κλαμμένο...μπαα, μακρύ είναι, θα ήταν ένας ασήμαντος πλαμμερ/κάρπεντερ, αλλά παρ'όλα αυτά είναι αγωνιστής μοτοσυκλετών. Αποτυχημένος. Κι όταν χάνει, βουτάει τ'αμάξι και γυρνάει πίσω, στα πάτρια εδάφη, οδηγώντας για μέρες.

 Όλη η ταινία είναι οδήγηση στις ερήμους και 2 ανούσιες στάσεις όπου φιλάει δυό κορίτσια και γευματίζει με μια πουτάνα. 1,5 ώρα για το πως είναι αυτά απο την πλευρα του Μπουμπούκι Κλέυ. Κι εμείς κλαίει.

    Όντας πανούργος, βάζει την καίρια σκηνή στο τέλος, για να βεβαιωθεί οτι το κοινό θα υπερβεί όλα του τα όρια ανίας και αυτοσυγκράτησης για να δεί την περίφημη πίπα που αξιώθηκε να λάβει ο Vincent Gallo απ'τα χειλάκια της Cloe Sevigny.

 Και πως το κολλάει με την υπόθεση??? Είναι απλό! Ο Μπουμπούκης οδεύει να βρει την παλιά του αγαπημένη (Χλόη), η οποία έχει βιαστεί και ξεκοιλιαστεί, και η σκηνή τσι πίπας ήταν ΟΝΕΙΡΟ! ................................ΟΝΕΙΡΟ!!!!!!!!..............................................παιδιά, μην παίρνετε ναρκωτικά.

Παρτε μια ιδέα του τι θα ήθελα να κάνω ΕΓΩ σήμερα το βράδυ, κι αντίς αυτού τι είδα να κάνουν.

    

   .....Ένα έχω να πω: τρομερή ηθοποιός η πρωταγωνίστρια! Κατάφερε να μεταδώσει πολύ πειστικά το ζητούμενο.

    [Βασικα, έχω την υποψία οτι ο Βικέντιος την φλόμωσε στα φούμαρα για το πόσο γαμάτος είναι, πόσο δεν τον καταλαβαίνει κανείς αλλά αν γίνει ΣΩΣΤΑ (χουμ χουμ) αυτή η ταινία, ίσως βρεθεί ΈΝΑΣ άνθρωπος στην υφήλιο που να πιάσει τα λεπτά νοήματα που κρυβόντουσαν πίσω απο τη βιαιότητα και τον κυνισμό αν θέλεις, μιας τόσο φαινομενικά ρηχής σκηνής, που αν όμως εσύ! Chloe το κάνεις πειστικά, τότε ΤΙ ΑΚΟΥΩ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ!!! ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΒΙΆΝ!!!!!!]

    Άσε τον τίτλο! Καφέ Κουνελάκι! Ήταν ένα κουκλάκι που είχε αυτή μικρή (αυτήηη, που εμφανίζεται τα 10 τελευταία λεπτά της ταινίας, και στα 3 έχει το στόμα γεμάτο)!! Τίποτε άλλο. Αυτό!!

    Είμαι σίγουρη οτι αποκλείεται να εμπνευστεί ποτέ ο (Γ)Κάλλο μια ταινία όπου πάλι θα σκηνοθετο-χορογραφο-παραγωγο-σεναριο-πρωταγωνιστεί, και θα πρέπει ας πούμε να υπάρχει μια εξίσου ρεαλιστική σκηνή που θα τον τρώει στεγνά κι ασάλιωτα οπισθίως. Ζαμαί!!!!!!!

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια. (έτσι θα σκέφτηκε και ο Βικέντιος για την Χλόη και αποφάσισε να την κάνει διάσημη για μια μουγγή σκηνή. Μουγγή αλλά εύγλωττη...)

Ιδού: 

(το παρακάτω σαιτ είναι ΤΣΟΝΤΟΚΑΝΑΛΟ. Enter at your own risk, και δεν εννοώ τους ιούς. Αλλά να μη μου λέτε μετά οτι σας ξεσκολίζω!) 

http://xhamster.com/movies/8264/chloe_sevigny_brown_bunny_blowjob.html

Για τα Καρναβάλια

ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ αγαπητοί μου πεντ-εξι που με διαβάζετε, και φυσικά, είναι η αγαπημένη μου γιορτή. Παιδιόθεν είχα δείξει μια αγάπη για το μασκάρεμα, καθώς γεννήθηκα καραγκιόζης και ηθοποιό στοιχείο και έχω ένα μικρό βίτσιο με τις μεταμφιέσεις.

    Ας κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση στο τι έχει ντυθεί ο Μικρός Μπετόβεν κατα καιρούς:

~υποτιθέμενη-Γιασμίν, απο μια βιοτεχνία που έφτιαχνε στολές (κατακαημένα 90ιζ, με τις βιοτεχνίες και τα αναρίθμητα βίντεοκλαπ σας) και ήταν πελάτες του μπαμπά (εδώ το στόμα γεμίζει σορόπια), και εγώ είχα κωλοχαρεί γιατί τότες ήταν πρόσφατος ο Αλαντιν και ήμουν και πολύ μπροστά. Επίσης, το αγοράκι που μου άρεσε είχε ντυθεί Αλαντιν και ήταν μοιραίο να μοιραστούμε την κοκα-κολα.

αποτέλεσμα:

~ Πριγκίπισσα-του-ροζ-φρουφρού, με ένα φόρεμα-υπερπαραγωγή που θα έμενε αξέχαστο σε κάθε κοριτσάκι, καθώς ήταν σωστή τούρτα φράουλα, είχε για αξεσουαρ γάντια και πλατύγυρο καπέλο, και φοριόταν με κρινολίνο!!!!!!!!!!!!! Τι είν'το κρινολίνο για σας τους ανίδεους 2 άντρες που έχετε διαβάσει ως εδώ? Αυτό το σιδερένιο ΠΡΑΜΑ που φορούσαν κάτω απ'τις φούστες οι γυναίκες σα σκελετό, παλιάααα παλιά, για να φουσκώνει τριγύρω? Και που σήμερα φοράνε μόνο κάτι νύφες με αισθητική χειρότερη κι απ'της γειτόνισσάς μου της Σίας στο χωριό. (προφέρεται Shία και δεν την έχω δει ποτέ, αλλά μονίμως ακούω που τη φωνάζουνε, "Shία! ΜωρShία!").

αποτέλεσμα:

Δυστυχώς δεν είχα ολόσωμη. 

~ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΕΙΜΑΙ σε ηλικία 10 ετών ντύθηκα Μόνικα Λεβίνσκυ (χέστηκα αν τώρα που μάθατε αγγλικά τη λέτε Λουίνσκυ, εμείς back to 1998 Λεβίνσκυ τη μάθαμε απο τον Χατζηνικολάου). 

 Αγόρασα με το χαρτζιλίκι μου μια μουτσούνα, ολομόναχη παρακαλώ, με ένα δεκαχίλιαρο, και έπρεπε να υποστώ την ερώτηση της μαγαζούς "Αυτό απο ΠΟΥ το πήρες??" (απο το κομπόδεμα που φυλάς κάτω απο το στρώμα σου για τα γεράματα. Μωρή.).

     Πάντως, δεν συνιστώ την εφαρμογή μουτσούνας κι αυτό γιατί την έπαθα. Την έβαλα και πήγα στο χορό του σχολείου και έγινα ανάρπαστη. Ήμουν το μυστηριώδες πρόσωπο της ημέρας, μέχρι και προσωπική ανακοίνωση απο το μικρόφωνο μου κάνανε για να αποκαλυφθώ. Αλλά εγώ, φοβούμενη οτι μόλις δουν ποιά είμαι, θα χάσουν κάθε ενδιαφέρον, δεν την έβγαλα καθόλου. Υπέρτατη ΛΟΥΖΕΡΙΆ. Όλη νύχτα πάσχιζα να αναπνεύσω απο τις δυο σχισμούλες που είχε για ρουθούνια το υπερφτηνιάρικο πλαστικό. Απο τη δυσκολία να πάρω αέρα είχαν αρχίσει και έτρεχαν οι υδρατμοί απο τη μύτη της Μόνικας και έβαλα πρώτη υποψηφιότητα για καρκίνο του πνεύμονα, τόσο αηδία ήτανε. Αυτή τη μάσκα, μετά απο λίγα χρόνια τη βρήκα κοκκαλωμένη και ένα βήμα πριν την κονιορτοποίηση. Χμ, και τελευταία δεν νιώθω καλά...........

αποτέλεσμα: δυστυχώς δεν υπάρχουν ντοκουμέντα απο την αποτυχημένη εκείνη βραδιά.

~Θα αγνοήσω κανα δυό χρονιές που ντύθηκα Qυρία Τσαρλεστον, και θα σταθώ στα 16 που ντύθηκα αποτυχημένο γκοθ. Για την ακρίβεια, έστειλα μήνυμα σε μια γνωστή μου, γκοθού τότες, και την ρώτησα απο που ντύνεται γιατί θέλω να ντυθώ τις απόκριες... Δεν το παρεξήγησε και είναι προς τιμήν της.

   Το βάψιμο ήταν όλα τα λεφτά, μαύρη σκιά της μπουνιάς και κραγιόν μπουζουξί. Και η καλή μου η μανούλα (ανοιγόκλεισμα βλεφαριδών πολύ γρήγορα) με πήγε τότε στο ΤΟΠΜΑΝ για να μου πάρει ένα δερμάτινο παντελόνι και ασπρόμαυρο μεικ απ. Το παντελόνι το άντεξα μία φορά μόνο, εκείνη, γιατί κάθε φορά που έκανα να κάτσω μετακινιόταν η σπλήνα μου. Τα κορδόνια έπρεπε να μου τα δένει άλλος. Και το μέικ απ ήταν άσπρη πούδρα σε σχήμα φέρετρου, μαύρη σκιά, μαύρο κραγιόν, σε μαύρο πουγγί, μαύρη ειν η νύχτα στα βουνά, μαύρη μου έκεις κάνει tη ζωή μου μαύρη.

αποτέλεσμα: με ντροπή σας το δείχνω και ευελπιστώ για την διακριτικότητά σας

προσέξτε τη λεπτομέρεια χρυσής καδένας του Snoop Dog

~Μια φορά μου κάναν δώρο μια στολή για το καρναβάλι της Πάτρας σε γκρουπ υπο την ονομασία Φευ-γάτοι. Το πιάσατε? Ήμαστε γάτοι αλλά ήμαστε και φευγάτοι, και στην ουσία ήμαστε κάτι μεταξύ Συλβέστρου (όχι Σταλόνε ανίδεε στρέιτ που μου απέμεινες, Συλβεστρ...&Τουίτυ!) και καν-καν. 

Η εμπειρία δεν μ'άρεσε, τόσα λεφτά και τόση προετοιμασία για μισής ώρας βαρετό χοροπήδημα μετα χορού. Χίλιες φορές στο γκρουπ των μπάχαλων, που τ'αφήνουν τελευταίο και αποτελείται απο μεθυσμένο όχλο. Αυτοί περνάνε εμφανώς καλύτερα απ'όλους!

αποτέλεσμα: καρακατσουλιό

απο που να το πιάσεις...

και η αντρική στολή (εεε, δεν άντεξα!!)

~ Σε μια στιγμή απελπισιάς, τελευταίας στιγμής και πλήρους απουσίας έμπνευσης, έβαψα κίτρινη τη χαρτοταινία μου και την κόλλησα σε ένα μαύρο τι-σερτ. Όχι δεν έμοιαζα με τον Άβερελ. Ούτε με τον Τζόε. Όχι, με κανέναν απ'τους Ντάλτον δεν έμοιαζα γιατί θα έπρεπε να είχα κολλήσει μάυρες λωρίδες σε κίτρινο τι-σερτ για να συμβεί αυτό ρε μπούφο. Εγώ έλεγα οτι ντύθηκα μέλισσα. Αλλά μάλλον για σκούρκο έκανα (μπάμπουρας ντε, ωωωω, με τι αστούς έμπλεξα!)

αποτέλεσμα:  χοντρό. Δε θέλω να σας το δείξω. Είμαι κομπλέξω. (και κατάφερα και βίασα το αρχείο που ήταν ζιπαρισμένο και δεν ανοίγει με τίποτα. Σας τη χρωστάω.)

~Αλλά το πιο εμπνευσμένο, που το αξίωσα να το φορέσω σε όλες τις παραλλαγές που μπορούσα να σκεφτώ, ήταν η -δικής μου κατασκευής- στολή ΓΟΥΡΟΥΝΙ. Έφτιαξα αυτιά-μύτη-ουρά, αγόρασα και δυο (τρια, τέσσερα) μέτρα φούξια καραβόπανο, απ το φτηνό, τα έκανα "ρούχο" με συρραπτικό, μισή ώρα πριν φύγω, και μου έπεφτε συνέχεια η φούστα μετά. Απο αυτές τις λίγες μα εμπνευσμένες κινήσεις, έκανα την εμφάνιση Γουρούνι, την εμφάνιση Μις Πίγκυ, την εμφάνιση Πεθαμένο Γουρούνι...

Παρτε μάτι:

Πεθαμένο γουρούνι. Το μπουφάν κρύβει τα φτερά μου.

Για πρώτη φορά στα χρονικά, η Μις Πίγκυ με τον Lemmy των Motorhead

    Επειδή ούτε φέτος έχω έμπνευση, θέτω θέμα προς συζήτηση "Τι να ντυθούμε φέτος". Ομολογουμένως, τις καλύτερες στολές τις φορούν οι άντρες, αλλά κάτι θα κάνω και γι αυτο (η εγχείρησή μου βρίσκεται στα σκαριά). Μετά απο ενδελεχή μελέτη λοιπόν, παραθέτω τις καλύτερες στολές που έχω δει -όλες σε άντρες βεβαίως βεβαίως-, και δεκτές και νέες προτάσεις:

~ Ζορό (πολύ το ψήνω για Ζορο με λεπτό μουστακάκι. Αλλά κάτι θα πρέπει να κάνω με τα βυζιά)

~Wallace ή απλά Σκωτσέζος, αλλά θέλει ημίγυμνο άντρα απ'τη μέση και πάνω και ένα μόνο κιλτ απο κάτω.

~Ράμπο, είχα ντυθεί κάποτε, εκτός αποκρεών, και μου λείπει...

~Κιςς αλλά βαριέμαι το βάψιμο, άσε που πάει μόνο σε άντρες με φάτσα δεκαετίας '80.

~Ντ'Αρτανιάν, ποοοοολύ σέξυ

~Σούμο, που το είδα στον Remi Galliard και κωλοζήλεψα 

~Τριλογία Κοκκινοσκουφίτσα-γιαγιά-κακός λύκος (η Κοκκινοσκουφίτσα ΠΡΕΠΕΙ να είναι άντρας)

~ΣΕΞτέτο YMCA, με τις αντιστοιχες στολές:

Θα μπαίνουμε σε ένα δωμάτιο πάντα με την υπόκρουση 

http://www.youtube.com/watch?v=CS9OO0S5w2k (sorry, δεν τα κατάφερα να σας το χω)

και κάθε φορά που θα ρωτάνε έναν απο μας τι ντυθήκατε, θα έχουμε στον ώμο ένα σιντι πλέιερ, θα πατάμε το πλέι και θα κάνουμε YMCA. Για την ακρίβεια ΓΟΥΑΑΑΪ ΕΜ ΣΙ ΕΪ.

~ Και η αγαπημένη μου τριλογία, που δε μου κάθεται εδώ και 4 χρόνια που τη συνέλαβα: Μπάτσοι-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-δολοφόνοι. Η ιδέα έχει κόπιράιτ, μη ΔΙΑΝΝΟΗΘΕΊΤΕ, μη ΔΩ κανέναν....