Για νέους, μπερδεμένους, παλιμπαιδίζοντες, κατα φαντασίαν ώριμους και ξερόλες, όπως εγώ.
. . . . .
Ναι, αποσιωπητικά! Τι σόι γυναίκα θα ήμουν χωρίς αποσιωπητικά??

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Προπεριοδίλα ή μανιφέστο μισανδρίας(?)

   Moυ ξύπνησε άγριες μνήμες ο Αμερικλάνος, που του τις ξύπνησε η Γαμάει και Δέρνει που της τις ξύπνησαν δεν ξέρω τι γιατί δεν το χω διαβάσει ακόμα, κι έτσι, απεφάσισα κι εγώ να βγάλω τα άπλυτά μου στη φόρα.
   (Μαλάκες, θυμίστε μου μια φορά να γράψω για τον Τσιομήτα.)

   Μια μεγάλη στιγμή στη ζωή ενός θηλυκού είναι η μετάβαση στην ποπο, ξενέρωτο. Εκεί που βγάζει βυζιά! Και εμφανίζονται οι πρώτες μουνότριχες, μπλιεχχχχχχχχχ. Γύρω στα 12 δηλαδή.

   Για πολλάαααα πολλάααα χρόνια, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΔΕΧΤΩ γιατί αρέσει τόσο αρρωστημένα πολύ στους άντρες αυτή η ηλικία. Για λεσβία μην το ψάχνετε, δεν θα παρενοχλήσει ένα 12χρονο. Ναι, ακόμα κι αυτές που στα λεσβόμπαρα κάθονται στην μπάρα, με το μαύρο πουκάμισο και τη χρυσή καδένα στο σφιχτοδεμένο στήθος (απέλπιδα προσπάθεια να αφανιστεί).
   Λεπόν, πάλι πλάτειασα. Απλά, φαντάσου να είσαι ένα μικρό, χαζό κοριτσάκι, που δεν έχει παίξει τόσο όσο ένα αγοράκι, δεν έχει εκτονώσει όλη αυτήν την περίοδο που το περιμένει, είναι και ξενέρωτο απο το πολύ Ο Μαριάμ.
 Και ξαφνικά ΜΠΟΥΜ, βγάζει όλες αυτές τις τρίχες, τα βυζά του βαραίνουν, ακούει και γι'αυτήν την τρομακτική περίοδο που σ'όλες έχει έρθει κι αυτό το ξέχασε, και το βασικότερο: ΞΑΦΝΙΚΑ, ΓΛΟΙΩΔΕΙΣ ΠΟΡΝΟΓΕΡΟΙ ΠΕΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ.



    Έχω σκεφτεί σοβαρά να προτείνω στην Blizzard να βγάλει ένα βίντεοπαιχνίδι τύπου Resident Evil, όπου θα είσαι ένα έρμο 12χρονο με σορτσάκια και σιδεράκια (τη δικιά μου γενιά περιγράφω, όχι τη γενιά των εξτένσιον), και θα χτυπάς (με το νεσεσέρ?? Δεν έχουμε καταλήξει με τον σχεδιαστή) τους σαλιάρηδες μεσήλικες που θα πετάγονται απο παντού.

    Ειδικότερα: Είμαι 12 χρονών, με κοτσιδάκια, σιδεράκια, κολάν, ούτε περίοδος δεν μου χε έρθει ακόμα, και πάω εκδρομή με τη γιαγιά μου και μια χαζή ξαδέρφη μου (ελπίζω η ξαδέρφη να μην το διαβάσει γιατί θα πληγωθεί).  Εντάξει, και με το ΚΑΠΗ Λούτσας.
  Και απ'το 1ο βράδυ, μέσα στις ατέλειωτες ώρες στο πούλμαν, βρίσκω έναν παππού που ήταν πρόθυμος να μου πιάσει κουβέντα....................ΠΟΛΛΕΣ ΤΕΛΙΤΣΕΣ. Γιατί ξαφνικά με ρωτάει που θα θελα να είμαι τώρα, απαντάω εγώ τα ροζ γούνινά μου, και τι απαντάει αυτός ρε παιδιά ΣΤΟ ΘΕΟ ΣΑΣ, ΜΑ ΤΙΣ ΧΙΛΙΕΣ ΜΠΟΥΚΑΠΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΗΛΑΔΗ: "Εγώ σλιαρφφ, θα θελα να είμαστε σ'ένα δωμάτιο, φλλλλ, και να σ'έχω στην αγκαλιά μου..." κι απλώνει το ροζιασμένο χέρι του και χαϊδεύει τα κοτσιδάκια μου Ο ΓΛΙΤΣΑΣ ΜΑΚ ΛΕΡΑΣ, 70 ΧΡΟΝΩ ΜΟΜΟΛΟΟΟΟ και κάπου εκεί ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με την αθλιότητα ενός αγάμητου πουλιού.


   Να πω οτι καταλαβαίνω τους πορνόγερους? Δεν θέλω να τους δώσω δίκιο, αν και έχω ένα γνωστό που λέει οτι θέλει να γίνει πορνόγερος όταν μεγαλώσει και να απλώνει το χέρι και να τσιμπάει συνέχεια. Επίσης λέει οτι τους λυπάται, κι οτι είναι φοβερό το μυαλό να θέλει και το σώμα να μην μπορεί.

   Η δικιά μου απάντηση είναι GET OVER IT!
 ΕΙΧΕΣ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΗΛΙΚΙΑ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙΣ, geezzzz.
 Τόσα χρόνια ασχολιόσουν με το πουλί σου, δε χόρτασες?
 Γαμωτ, κοίτα που δεν ακούει, ΡΕ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ, ΝΑ ΣΑΣ ΚΟΨΟΥΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΡΕΠΕΙ, χουμ

ε μα, δεν άντεξα


    Για να συνεχίσω με τη θεάρεστη αυτή εκδρομή, αφού τον απέφευγα, τρέχοντας τρομοκρατημένη προς τη γιαγιά μου, κάθε φορά που με στρίμωχνε με τα "εμπεντεμπεντεμπε, να σε βάλω κάτω να σου κάνω, να σου ράνω, να σου δείξω", μου πήρανε κι εμένα ένα παγωτό για να ξεσυγχιστώ.
 Κι ακόμα κι εκεί δεν μ'άφησε ο αθεόφοβος ο θεομπάιχτης, παρά μου πέταξε το φοβερό
 "Γλείψ'το να δούμε τι θα καταλάβεις'.
 Ρε παιδιά, δεν ξέρω πως μου ρθε, αφού ιδέα δεν είχα τότε περι του τι ακριβώς σημαίνει συνουσία, αλλά, μες στην άγνοιά μου, απάντησα με ιδιάιτερη τσαντίλα "Απο σένα τι θα καταλάβω ρε????".
 Και το βούλωσε!!!!
Το βούλωσε ο κωλόγερος κι έφυγε με την ουρά στα σκέλια!!!!!!!!!

Ο κωλόγερος
Εγώ (προσθέστε βυζιά)

   Αλλά για να είμεθα ειλικρινείς, πολλά κοριτσάκια έχουν βιώσει την εμπειρία του κακού θείου ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΦΕΡΩ?
 Φυσικά δεν ήταν δικός μου θείος γιατί είμαι απο καλή οικογένεια, οι συγγενεις των συγγενών όμως...
Έλα, Καιάδας στον παλιόβλαχο, έχει και κόρες της παντρειάς!
 14 χρόνια στην αφάνεια και ξαφνικά πρόσεξε οτι έβγαλα μηλαράκια, και χόρευε τσάμικο σαν το γύφτικο σκερπάνι για να θαμπωθώ απο το σφρίγος του (εμένα τότε μ'αρέσανε οι Λιμπ Μπίζκιτ. Ή είχα περάσει τους ΓκανςενΡοουζες?). Όχι, για να καταλάβετε το μέγεθος του σουρεαλισμού δηλαδής. Φυσικά, δεν τον κοίταξα.

    Και το σοκ ήταν όταν προσφέρθηκε να με μεταφέρει με τ'αμάξι. Με κάθησε μπροστά, εγώ την έπεσα για ύπνο, ΞΑΠΛΩΣΕ ΤΟ ΚΑΘΙΣΜΑ, ακούτε κυρίες και κύριοι αίσχη, και άρχισε να με βατεύει, τάχα μου οτι με σκεπάζει, μόνο κουβέρτα απο πουτσό-μπιπ-τριχες (το σωσα!) δεν μου πλεξε! Εγώ, μες στην απελπισία μου, το παιζα κοιμισμένη, μπας και φιλοτιμηθεί το κτήνος και με παρατήσει.(Ξαδέρφη, αν διαβάζεις, ναι, εσύ που μένεις στο χωριό λέω, στον δικό σου μπάρμπα αναφέρομαι).

Αυτό ήθελε να μου κάνει αλλά προσποιήθηκα την κοιμισμένη καλά.



   Τέλος πάντων, να μην μακρυγορώ, αυτό που άλλαξε στις πεποιθήσεις μου τελευταία και οφείλω να το πω εδώ, για να γίνει σφαιρική η άποψη του ρεπορτage, είναι οτι πλέον ΒΛΕΠΩ και η ίδια την πρώιμη σεξουαλικότητα που μπορεί να έχει ένα 12χρονο.
 Μάλλον θα εισάγω εγώ το μοτίβο της λεσβίας που ξερογλείφεται κι αυτή για προέφηβες πιτσιρίκες (τα αγόρια είναι ένα μάτσο ατροφικές τρίχες και καβλόσπυρα, η απάντηση είναι ΟΧΙ. ΚΑΙΑΔΑΣ. ΟΤΑΝ ΒΓΑΛΟΥΝ ΤΡΙΧΕΣ ΚΙ ΑΥΤΑ).

Εγώ τώρα πια...


Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

ΔΕ ΡΑΘ ΟΦ ΚΑΝ

Πο ρε πούστη! Ήμουν τόσο τσαντισμένη σήμερα το πρωι.
   Κλασσικά, μέχρι να φτάσει η προσβολή στον εγκέφαλο, είχαν περάσει 2 μέρες. Αλλά αυτό ήταν. Ξενέρωσα τελειωτικά και με το έταιρο μέλος του ζευγαριού της Αγίας Παρασκευής. Αυτό που κάποτε ήμαστε κώλος και βρακί!! Είχα κάνει και κολάζ με τις φάτσες τους μεταξύ άλλων...ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ!
 Αυτή τη φορά, ο εναπομείναν "φίλος" και φέρων όρχεις που πια κρέμονται αδιάφορα στα μάτια μου, περιοδιάστηκε μόνος του με το να με πει γύφτο. ΓΥΦΤΟ! Κι ο λόγος? Επειδή κάναμε δώρο, σε έναν κοινό φίλο, των 40 ευρώ και το χωρίσαμε δια του 4 (10 ευρω έκαστος, χαϊβάνια). . . . . . . . . . 

   Για να το πω με ακρίβεια, κάνω τηλέφωνα, βρίσκω τι θα αρέσει στο παιδί, κάνω κι άλλα τηλέφωνα και μαζεύω χρηματοδότες, σηκώνομαι το πρωι και πάω με συγκοινωνία να πάρω το δώρο ενώ πνίγομαι στις δουλειές, λεφτά δεν έχω κι αυτά που δίνω τα απομυζώ μετα γκρίνιας...... Ενώ αυτουνού του στάζει η πρακτική κάθε μήνα 700 ευρόπουλα, σηκώθηκε τελευταία στιγμή με τ'αμαξάκι του και πήρε ένα ουίσκι απο μια κάβα.........ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ Ο ΓΥΦΤΟΣ?? 

   Και για να επισφραγίσει την ταφόπλακα που έβαλε στη φιλία μου για το άτομό του, είπε και το χαριστικό επιχείρημα.."Τα ρούχα που φοράς πως τ'αγοράζεις?".
..............................Αγόρι μου.............................Το 16χρονο γειτονάκι μου κυκλοφορεί στην τρίχα και καλοχτενισμένο, και με βλέπει να γυρνάω το βράδυ σπίτι με ένα σάκο για παντελόνι, μαλλί τρελής και τι-σερτ απο το καλοκαίρι ξεχασμένα. Και νομίζει οτι είμαι σιτεμένη κι εγώ νιώθω γρια-Κατίγκω στο 16χρονο. Κοινώς ΔΕ-ΛΕΣ-ΣΕ-ΜΙΑ-ΓΥΝΑΙΚΑ-ΠΟΥ-ΕΧΕΙ-ΝΑ-ΨΩΝΙΣΕΙ-ΜΗΝΕΣ-ΟΤΙ-ΕΙΝΑΙ-ΣΠΑΤΑΛΗ!!!!!!!!!!!!!!! Μαλακα μαλακα μαλακα!!!
Έλα, πούλος ο μονόχνωτος. Όσο το σκεφτόμουνα τόσο σιχτιριζόμουνα.

  Άκουσα μέταλ και φούντωσα. Μετά άκουσα και μια συμφωνία Μπετόβεν και συφιλιδιάστηκα!!! Σε συνδιασμό με το γατάκι μου, το Πειρατίνι, που έχει εξαφανιστεί εδω και 4 μέρες, οι εναλλαγές διάθεσης απο μένος σε πένθος εναλλάσσονταν πιο γρήγορα κι απ'οτι σχολάνε οι υπάλληλοι της γραμματείας μου.

Το οτι ήμουν στην πολεοδομία δε βοηθούσε ΚΑΘΟΛΟΥ.
   Στην αρχή σκυλόβριζα (απο μέσα μου), όποια τσούτσα μου τρωγε τη σειρά. Πέραν της 3ης φοράς, συνήθισα. ΣΤΟ ΑΙΜΑ! Για την ακρίβεια, απέκτησα αυτο το  μοσχαρίσιο βλέμμα ημι-στωικότητας και ημι-θα σου γαμούσα αλλά κρατιέμαι.
 Όσο για την εξυπηρέτηση...ανυπέρβλητη.
Για να πάρω αίτηση, ουρά.
Για να καταθέσω την αίτηση, ουρά.
Για να με παραπέμψουν να πάρω φωτοτυπίες που πάνε ασορτί με την αίτηση, ουρά.
Για να βγάλω φωτοτυπίες...όχι, εκει δεν είχε ουρά, είχε ΦΡΑΓΚΟΦΟΝΙΑ!
Για να πάω τις φωτοτυπίες για επικύρωση μπας και καταθέσω εκείνη την αίτηση που λέγαμε...ουρά.
Για να πάω με τις επικυρωμένες μου φωτοτυπίες να μου πουν ΑΝ υπάρχει αυτό που θέλω σήμερα, η ουρά της ουράς ω ουρά (και η τσουτσα να με αγνοεί στην ουρά για να ρωτήσει "ένα λεπτό" κάτι...ΚΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΙΚΟΣΙ ΜΑΝΔΑΜ).
Για να πάω με τα επικυρωμένα μου και να καταθέσω την αίτησή μου για κάτι που ήξερα οτι δεν θα το έπαιρνα σήμερα...τεράστια ουρά και δύσθυμη μεσήλιξ υπάλληλος (έχει αναλυθεί σε προηγούμενο ποστ η περίπτωσή της).
............
Τη δε έξοδο (όοοοοοοχι, δεν τελείωσα!!), δηλαδή αυτόν τον διάδρομο του 1,2 μέτρων που αποκαλούν έξοδο, έχει φράξει κήτος με σαπιοκοιλιά διαστάσεων μπουλντοζιέρας χαλαρά, το οποίο κοιτάει κάτι στον τοίχο και βήχει, ή μάλλον, φτύνει τον πνεύμονά του περιοδικά (δλδ με ρυθμό, θεωρητικάριοι) με ανοιχτό το στόμα.
Στην ενδιάμεση παύση, τρέχω να περάσω αλώβητη ΑΛΛΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕ Ο ΚΑΡΚΙΝΙΑΡΗΣ, ΜΟΥ ΡΙΞΕ ΟΛΗ ΤΗ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ ΜΕΣΩ ΣΤΑΓΟΝΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΒΡΩΜΕΡΟΥ ΧΝΩΤΟΥ ΣΤΗ ΜΑΠΑ. Γιατί δεν τον έβρισα κι αν δεν ένιωθε, γιατί δεν του ριξα μια γονατιά στ'αρχίδια, θα το αναλύσω με τον ψυχαναλυτή μου. Πάραυτα!!
..............
..................
........................Το λοιπόν, βγαίνω έξω αφρίζοντας!
Ακούω, ακούω κλασσική, μπας κι εκπολιτιστώ αλλά Πολεοδομία-Τσαϊκόφσκι, σημειώσατε 1.



Σε μια καταδικασμένη προσπάθεια να ξεχάσω το Πειρατίνι μου, ξόδεψα αλλόγιστα το βδομαδιάτικό μου σε κουβάρια μαλλιών, αλλά τελικά έμεινα με άδειες τσέπες και με μουσκεμένα κουβάρια. (ποιητικό but true). 

Και 2,10 να'ναι οι ώρες σας, για ένα πιτόγυρο!



Υ.Γ. :  Όποιος βρει το αντίθετο του σκεφτόμουνα και σιχτιριζόμουνα, κερδίζει σόπινγκ με τον μονόχνωτο.