Φρανκφούρτη, μια ερωτική πόλη με συνηθισμένα λουκάνικα.

Να μαι, που λέτε, στη Φρανκφούρτη, με τα γονίδια, για τουρισμό. Άντε. Ένεκα ενός γάμου Ελλήνων. Μη γίνομαι και προκλητικός. Άφησα πίσω τους άνεργους φίλους μου και το παίζω Μαρία Αντουανέττα!

Στη Γερμανία δεν είχα ξαναπάει και βοήθησε πολύ που είχα ιθαγενείς να μου πουν δυο πράγματα παραπάνω, και πόσο μάλλον που οι ιθαγενείς ήταν και Έλληνες κι όχι ξενέρωτοι, χοντρόπετσοι Γερμαναράδες, χωρίς χιούμορ και την κάρτα εργασίας χτυπημένη τατουαζ στο μέτωπο.

Αν και οι Γερμανοί φημίζονται για το πόσο απελευθερωμένοι είναι σεξουαλικά, και για κάποιον άγνωστο λόγο, το ταξίδι στη Γερμανία με κατέστησε ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΝ σεξουαλικά. Ιτ'ς ε μύστερυ.

how you doin?

    Είχα κλείσει απο καιρό λοιπόν εισητήριο για την όπερα. Ο,τι όπερα και να παιζε -περίπου, έχουμε και στάνταρ-, θα πήγαινα. Προτιμούσα Ιταλικά χιτάκια, αλλά έπεσα σε Βάγκνερ. Τι να κάνω, δε με χάλασε κιόλας! Ήταν και Ζίγκφριντ, που παίχτηκε εδώ προσφάτως στο Μέγαρο, αναμετάδοση απο τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης. Μία σου  και μία μου, εδώ 25Ε κι αναμετάδοση, εκεί 14 και ζωντανό.

    Ενώ η Φρανκφούρτη είναι πόλη 650,000 κατοίκων, έχει έκταση ίσαμε τη Σαλονίκη, τραίνα, μετρά και τραμ ίσαμε της Αθήνας, 2 όπερες και η βασική είναι ίσαμε το Μέγαρο Μουσικής (Αθηνών). Ταξιθέτες όμως, ούτε για δείγμα, τους φυλαρούχες ρώταγα. Άσε που έβγαλα εισητήριο φοιτητικό, που είναι ακριβώς η μισή τιμή για ΟΛΕΣ τις ζώνες (ουάου) και ούτε πάσο ζητήσανε στην είσοδο! ΟΛΟΙ ΜΙΣΑ, ΠΑΙΔΙΑ! Καλά, πες, εγώ φαίνομαι οτι δικαιούμαι πάσο. Άντες. Θα το πάρω ως κοπλιμάν.

    Ο Ζιγκφριντ τώρα, υπέροχη εμπειρία. Υπέρτιτλοι Γερμανικοί. Δεν ξέρω Γερμανικά. Να έχω εκτυπωμένα όλα τα λόγια (λιμπρέττο λέγεται) στα αγγλικά και να βγάζω τα μάτια μου στο σκότος! Όπου είχε χαμηλό φωτισμό και φλέρταρα με την τύφλωση, πρόσεχα την ηθοποιία, τη μουσική καλύτερα (ο φίλος μας ο Stewie να μας πει που κατατάσσεται ο Βάγκνερ), χάζευα τα σκηνικά και απο κατανόηση, ο,τι θυμόμουν απο το ρημάδι το λιμπρέτο. Που αγωνίστηκα να το βγάλω μια ανάγνωση, τη στιγμή που το Game of Thrones με κοίταζε επίμονα.

   Καλοστημένη παράσταση, πολύ καλοδιαλεγμένες φωνές, ωραιότατες ερμηνείες, εμπνευσμένα σκηνικά, μια χαρά τα κοστούμια, 5 ώρες έργο! ΠΕΝΤΕ!! ΩΡΕΣ!!!!!! Αυτό το παληκάρι, ο Ζιγκφριντ, έλιωσε το έρμο. Μιας παράστασης. Μόλις πέφτει η αυλαία τον παίρνουν σηκωτό και τον παν να γίνει δάσκαλος, τον παν στα τραίνα, τον παν στη χωματερή, δεν ξέρω που τον πάνε, αλλά έχει καταστραφεί η φωνή του μιλάμε!! Και σε κάθε παράσταση θα φέρνουν καινούριο! Ε μα, δε γίνεται! Είναι όολη την ώρα στη σκηνή! Σε όολες τις πράξεις! Σε 6 απο τις 9 σκηνές!!

αυτόν είδα!

     Όταν τελείωσε το 5ωρο, κοίταξα το κινητό μου, για να δω 18 αναπάντητες κλήσεις, κι η μάνα μου ακόμα μ'έπαιρνε. Δεν μπορούσα να φανταστώ όμως αυτό που επακολούθησε. Το σηκώνω και χαμός, ο Βάγκνερ είχε έμπνευση κι έγραφε κι η μάνα μου έκλαιγε, δεν μπορούσε να καταπιεί το σάλιο της απο την αγωνία και κόντευε να με δηλώσει στην αστυνομία! Ο δε πατέρας μου, στο επόμενο τηλεφώνημα, ωρυόταν γιατί δεν πήρα ένα τηλέφωνο και οτι είμαι κωλόπαιδο.

    Θα σας πω γιατί δεν πήρα! Στο τέλος της 2ης πράξης, είχαμε πορωθεί οι Γερμανοί ανωμαλάρες κι εγώ και κάναμε ένα ενθουσιώδες χειροκρότημα, μέχρι που βγήκαν οι συντελεστές, υποκλίσεις κλπ. Με το που πέφτει η αυλαία, εκκενώνεται η αίθουσα, μιλάμε δεν έμεινε ναζιστόπουλο ούτε για δείγμα! 

   Σηκώνεται και η διπλανή γιαγιά, που είχαμε πιάσει κουβέντα και την κέρναγα σοκολατάκια για να αρωματιστεί η ανάσα της, και μου λέει "Λοιπόν, καληνύχτα!". "Τι!?!" λέω, "Τέλειωσε!?!". "Μα ναι", μου λέει. "Μααα..! Μα είναι άλλη μια πράξη!!" απογοητεύτηκα εγώ, πάνω που είχα πορωθεί. "Όχι, όχι, τελείωσε", επιμένει αυτή. Καληνυχτιζόμαστε. Κοιτάω το ρολόι, είχαν περάσει 3,5 ώρες, επιβεβαιώνομαι οτι μάλλον τελείωσε, παίρνω, όλο απογοήτευση, τα πράγματά μου...Παραμιλώντας "εγώ γιατί έχω τρεις πράξεις στα χαρτιά μου" και "όχι ρε γαμώτο, πάνω που μου άρεσε" κλπ.

     Πάω, η κακομοίρα, να πιω ένα νερό, συγχυσμένη που εξαπατήθηκα και δεν είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά οτι θα τελείωνε εκεί το έργο....

   Ζητάω ένα ποτήρι στο κυλικείο, και πριν αποσώσω τη φράση, είχε αρπάξει η ρουφιάνα ένα, γυάλινο κιόλας, μπουκαλάκι και πήγαινε να το ανοίξει με το ανοιχτήρι "ΟΧΙ!!!", κραυγάζω!

.....Με κοιτάει ερωτηματικά.

..."ΑΠΛΟ ΝΕΡΟ!!!" (δε μου ηρθε εκεινη την ωρα το μη-αεριουχο).

Αρπάζει αστραπιαία, η καργ@#$ ένα άλλο μπουκάλι με κανονικό νερό "ΟΧΙ!!!", κραυγάζω ακόμα πιο συγχυσμένη!!

...Με ξανακοιτάει αινιγματικά.

"Δεν έχετε απο....αποο.....", κι έκανα πως ανοίγω το ρουμπινέ μιας βρύσης.

 ...

Και τι κάνει η καργιΟΛΑ??

 καρε-καρε:

Με κοιτάει αδιάφορα, εριστικά σχεδόν,

ανοίγει το γαμωμπούκαλο με το ανοιχτήρι,

απο μέσα μου έκανα εφόρμηση στο καπάκι που χόρευε στον πάγκο, ρίπτοντας τον εαυτό μου με ένα "Ν Ο Ο Ο Ο"  σε slow motion στο ανοιχτήρι,

αλλά απ΄έξω μου απλά γούρλωσα τα μάτια, σκαλωμένη,

και σπρώχνει το μπουκάλι στο μέρος μου λέγοντας φαρμακερά: "Δύο ευρώ".

................................................................

.................................................................................................

2 ΝΑ ΝΑΙ ΟΙ ΩΡΕΣ ΣΟΥ, ΦΑΣΊΣΤΩ.

Κάπου εκεί έπρεπε να είχα πει "Βάλε μου βρύσης, βαλ'το στον κώλο σου και δως μου εσύ 2 ευρώ!"

Αλλά το βούλωσα και πλήρωσα. Έτσι κάνουν οι άντρες.

Μου βαλε και καλαμάκι.

Καλαμάκι να ναι του άντρα της!

Κάπου εκεί κατάλαβα οτι δεν είχε τελειώσει η παράσταση, καθώς κανείς δεν έφευγε απ'το κτήριο, παρα είχαν γνώση οι Γερμαναραίοι και είχαν βγει να ξεμουδιάσει ο κώλος τους. Όπως κι οτι η γιαγιά με είχε παραπληροφορήσει και δεν την πάλευε.

Κατασυγχυσμένη, πάω ξανα στη θέση μου, πίνοντας αργά το υγρό χρυσάφι. Εμφανίστηκε και η γιαγιά, όλο συγγνώμες, "και αποκοιμήθηκα, και είναι πολύ κακός ο αερισμός, και συγγνώμη".

Ε, με όλα αυτά, ξέχασα να ειδοποιήσω οτι η παράσταση θα τραβήξει!!!!

το μόνο ντοκουμέντο της Όπερας που κατάφερα να διασώσω.

Guys, seriousry, o Wagner πρέπει να ήταν γκέι. Τις ξέρω τις φήμες που κυκλοφορούν, απλά λέω οτι καταλαβαίνω γιατί βγήκαν. Κοτζάμ όπερα και οι γυναίκες, με το κυάλι. Πήξαμε στους βαρύτονους. Μπάσσοι, να φαν κι οι κότες. Και απο γυναίκες, μια σε αόρατο ρόλο, μια κοντράλτο!!, και μια κλασσική βαγκνερικιά τσιριδοσοπράνο που τέσταρε τα ψηλά της και έπρεπε στο έργο να έχει ως κόρην οφθαλμού την παρθενιά της!!
Γιατί, ο Ζιγκφριντ, ο ατρόμητος νέος που δε φοβήθηκε τίποτε και φοβήθηκε όταν πρωτοείδε γυναίκα!
Άσε ρε Βαγκνερ! Πήρες και την κόρη του Λιστ για ξεκάρφωμα. Σε κάρφωνε ο αυτοκράτορας και λέγε ο,τι θέλεις.



Η λοιπή Φρανκφούρτη μπορεί να μεταδοθεί και με εικόνες.

Δεν έχουν μόνο οι Έλληνες "αντικαθεστωτικούς"!

Αγανακτισμένοι δίπλα στο σύμβολο.

Και χαρακτηριστικό είναι οτι έχουν συνδυάσει παλιά κτήρια με ολοκαίνουργα.

Επίσης οι ευημερεύουσες χώρες έχουν αδυναμία στα οικόσιτα σκυλιά. Αδέσποτα δεν υπάρχουν, έχω ακούσει απο ελληνική φιλοζωική οτι είναι ασυγκίνητοι, σαν πολιτεία. Μπόγιας, αναμονή 1 βδομάδα μήπως το αναζητήσει κανείς, κι αν δεν προλάβεις να το βρεις, sorry. Κρεματόριο. Άχου ένα γλυκούλι σκυλάκι:

ο ΓερμανοΜιλού

Είπα να βάλω και κανα κτήριο, απο τα ωραία, που μοιάζουν με μπακλαβά.

Μου είπαν επίσης οτι η σκυλολατρεία κρατεί τόσο καλά, τουλάχιστον στην Φρανκφούρτη, που τα νέα ζευγάρια, σε συνδυασμό με τη δουλειά που τους τρώει το μεγαλύτερο μέρος της μέρας, προτιμούν να πάρουν σκύλο απο το να κάνουν παιδί, σε ποσοστό, χοντρικά, 40%.
Κατ'επέκταση είδα πολλά μωρά σε τρέντυ καρότσια, πολλά ποδήλατα καθώς είναι επίπεδη πόλη και με εξαιρετικό δίκτυο ποδηλατοδρόμων, και σκυλιά σε λουριά, σκυλιά σε καλάθια, σκυλιά σε ποδήλατα, σκυλιά σε καρότσια κάτω απ'τα μωρά και σκυλιά σε καρότσια ΑΝΤΙ για μωρά:

Έχει κοντά ποδαράκια, οπότε και για να μπει στο καρότσι, αγκαλιά πάει. 

Όπου έβλεπα σκύλο, έτρεχα, το καταλάβατε

οι άστεγοι με ζώα πάντα με συγκινούν, ξέρω οτι έχουμε  κι εδώ όμως.

2 λουκουμάκια κι ο Σογκόκου

Οκ, αυτή με είδε, οπότε έκανα οτι φωτογραφίζω τον δρόμο. Ξέρεις, πας μες στη μούρη τους, βγάζεις τη φωτό και μετά ούτε που τους κοιτάς, σε φάση "Σιγά μη φωτογράφιζα ΕΣΕΝΑ μωρή πατσαβούρω. Το φόντο πίσω σου παίρνω."

Γενικά τα σκυλιά δεν πολυπερπατάνε, ειδικά αν είναι μικρόσωμα.


Αλλά δεν πήρα μόνο σκυλιά, πήρα και άγνωστα ζώα φωτογραφία!:

Άμα μου βρείτε τι είναι, κερδίζετε την εκτίμησή μου. Στη ζωολογία-ζωογνωσία. Μόνο.

Αυτα τα κουνάβια/μαρμόττες/ασβούς/νυφίτσες, τα είχε ένας βρωμερός πλην τρέντυ μουσάτος άστεγος, λιγότερο των 30 Μαϊων, που ακούστε τι είχε σκεφτεί ο πούστης!! Θα πάω σου λέει με το υπερσπάνιο, σούπερ γλυκούλι, ασυνήθιστο και πρωτότυπο, μη-κατοικίδιό μου στο κέντρο της πόλης, θα τα ξαμολήσω να κυνηγιούνται και  μετά θα τα χώνω τρυφερά στον κόρφο μου, και θα ζητάω λεφτά για να τα ζήσω, γιατί τρώνε μόνο κρέας τα άτιμα, και μου κάνουν και φασαρία στο αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο που μένω!
Εγώ πάντως του δωσα.

σαλάμια και λοκάνικα

ψωμια και ζυμαρια

τορτελινια. ΜΟΝΟ.

ο ψωροποταμος τους, χαλια, χαλια.

ξέχασα πριν να βάλω αυτόν τον σκύλο που περίμενε τον μπαμπά του σε ένα σουπερ (πανάκριβο) μαγαζάκι με ΝΗΜΑΤΑ (αφησα τα σώβρακα μου παλι)

 ΟΚ, αυτή τη φωτό, αν την κλέψετε και τη δω πουθενα μοστραρισμένη, θα αναγκαστώ να βάλω υδατόσημο!

απαίσια δρομακια για τζοκινγκ, με ακατάσχετη φυλλοβολία κίτρινων φύλλων, βιασμός οφθαλμών σκέτος λεμε.

εδω άφησα τα λεφτά μου (και σε άλλα 3 παρόμοια μαγαζά)

αυτός ο μαλακαντρέας, τι θέλει να μας πει, δεν ξέρω. Πάντως πετάλι κάνει απο μέσα.

η διάσημη θέα των ουρανοξυστών απο ένα γιοφύρι.

Γιατί η Φρανκφούρτη είναι ένα τεράστιο οικονομικό κέντρο και έχει και το μεγαλύτερο αεροδρόμιο στην Ευρώπη. Αν ο Ελ.Βελ. έχει Α20 και Β20 θύρες-γκέιτς, τση Φρανκφούρτης έχει Α,B,C,D,E, απο καμια 60αριά γκέιτς. Βάλτε με το νου σας...


Μετά είδα και το μουσείο Τηλεπικοινωνιών, το οποίο ήταν θαυμάσιο...για παιδιά.
Φόρος τιμής στον Μπελ:

ου?

για κάποιο λόγο είχαν αφιέρωμα στο DIY, Φτιαξ'το μόνος σου. Κωλοχάρηκα με το πλέξιμο λοιπόν.

ωραίο πράμα.

650.000 κάτοικοι στην πόλη και καμια 200αριά στις γύρω πόλεις. Κοίτα δίκτυο.

είχε Japan week και ζάλιζαν το κέντρο με τα σούσια τους.

Παραρήνια εκδρομή. Ή παραρηνάνια?

Αυτός είναι ο Ρήνος. Εκεί που πνίγηκε η Ζιζέλ. Κάτω απο την πλαγιά είναι ένα χωριουδάκι. Απο πάνω, ένα απο τα δεκάδες κάστρα, απο κάποια στιγμή και μετά τα συνηθίζεις και δεν τα κοιτάς σα βλαχάκι, καθώς το Μεσαίωνα, γινόταν εκεί της κακομοίρας απο τσιφλίκια. Μιας και είναι πολύ εύφορη περιοχή η παραποτάμια, με παραγωγή κρασιού κιόλας, είχανε μαζευτεί ένα σωρό φεουδάρχες κι τριγύρω και συναγωνίζοντας, ποιός θα κάνει το πιο μεγάλο κάστρο. Αν και είναι όλα μικρούλια.

Μετά φτάσαμε στη Βόννη.

Η οποία Βόννη είναι γενέτειρα τίνος???

ο Μεγάλος!

εδώ γεννήθηκε το ί νδαλμα

Το μουσείο Μπετόβεν της Βόννης, γιατί έχει και στην Βιέννη το σπίτι όπου έζησε αρκετά χρόνια, είναι συγκινητικό. Ήταν τόσο συγκινητικό που θεώρησα οτι θα το θυμάμαι και χωρίς να αγοράσω κάποιο ηλίθιο αναμνηστικό. Αν και έμεινε εκεί μέχρι να ενηλικιωθεί, είχε πολλά τεκμήρια της ενήλικης ζωής του, και τα πιο σοκαριστικά ήταν αυτά που είχαν να κάνουν με την κώφωσή του. Ή τα γράμματα στους φίλους του, που έδειχναν έναν άνθρωπο με βαθιά συναισθήματα, κι όχι τον μουντρούχο που έχει τη φήμη πως ήτανε.

Ε, μετά πέρασα απο Χαϊδελβέργη. Χάλια.

ανάμεσα σε 2 πλαγιές είναι

αυτά τα μωρά με μάγεψαν. Ήθελα να τα κρεμάσω σο δέντρο μου. Να παίξω χιονοπόλεμο με αυτά. Να κάνω ζογκλερικά. Τελικά δεν ήταν και τόσο τρομερα.

Πάνω, στο κάστρο τους, ο φεουδάρχης αγνάντευε την ταπεινή πόλη που του ανήκε απο το παραθύρι του.

Αυτή.

Και μετά έπινε λίγη μπυρίτσα απο το βαρελάκι του.

βιβλίο σε παλαιοβιβλιοπωλείο

Το πραγματικά ωραίο είναι το μουσείο Κινηματογράφου. Με πράσινα σκηνικά που σε εμφανίζουν στην οθόνη κατ ευθείαν με το εφε (τεράστια αράχνη που σου επιτίθεται ή άκρη του ουρανοξύστη και το χάος να σου γνέφει), κάποια εντυπωσιακά αντικείμενα, φοβερά βίντεο και πληροφορίες για όλες τις πτυχές του κινηματογράφου, ιστορικά στοιχεία, παιχνίδια οπτικής, δοκιμές μουσικής επένδυσης, μοντάζ κλπ, πολύ καλό.

Η κεφαλή του Νταρθ Βέιντερ.

παιχνίδι οπτικής

Εν τω μεταξύ, νοικιάσαμε αμάξι απο τη Sixt, που Sixt και Hertz τα ίδια σκατά είναι, και ακούστε με τι μαεστρία μας έγδαραν.
1ον, δε δέχονται μετρητά!! Μόνο βιζα, μαστερκαρντ. Αν είχα δηλαδή μαζί  μου μια χρεωστική, ανάθεμα κι αν θα μου τη δέχονταν.
Υπάρχει επιχείρηση που λέει όχι στο μετρητό? Φυσικά! Γιατί έτσι μπορούν να χρεώσουν ετσιθελικά στην κάρτα σου παραπάνω απ'όσα συμφωνείτε.
2ον, σου χρεώνουν προκαταβολικά ασφάλεια απώλειας ΚΑΙ ασφάλεια ζημιάς.
3ον, σου χρεώνουν 10Ε εξτρα τον κάθε επιπλέον οδηγό.
4ον, η Γερμανία έχει 20% φορολογία σε κάτι τέτοια.
5ον, πήγαμε κι εμείς σε σουπερ κεντρικό μέρος, και είχε 20% επιπλέον φόρο ΚΑΙ γι'αυτό.
6ον, όλα αυτά, ο αδιάφορος, ειρωνικός υπαλληλάκος απο το Αυγατηγανιστάν δεν μπήκε στον κόπο να μας τα πληροφορήσει, ενώ ήταν φανερό οτι δεν μιλάμε Γερμανικά και το αποδεικτικό ήταν στα Γερμανικά.
Τεσπα. Νοικιάζουμε και προσυμφωνούμε στο κάτωθι ποσό. Χρεώνονται και στην κάρτα προκαταβολικά και κομπλέ.  230Ε.

για του λόγου το αληθές

 Το ψιλό γραμματάκι κάτω κάτω που λέει 463Ε το βλέπετε?? Είναι το ποσό που ΠΑΡΑΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ, ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ επιπλέον χρεώσεων.
Τι είναι αυτές οι επιπλέον χρεώσεις?
Τα ποσοστά που σας είπα παραπάνω, το 20+20%, είναι ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ.  Αν εσύ, για κάποιο λόγο χρεωθείς κάτι παραπάνω, θα μπει κι εκεί φόρος. Λογικό.
Είναι λογικό όμως να μπαίνει φόρος τέτοιος ΣΤΗ ΒΕΝΖΙΝΗ??

Ξεχάσαμε κύριοι να βάλουμε βενζίνη! Το παραδεχόμαστε! Και ζητήσαμε να παρακρατηθεί ο,τι είναι το κόστος.
Για τα 1800 κυβικά του γαμημένου Α4 audi station vagon που νοικιάσαμε όμως, ανάθεμα την ώρα, και για τα ΒΑΡΙΑ 3/5 του ρεζερβουαρ που αδειάσαμε, ΔΕΝ θα πλήρωνες ούτε στη Μύκονο 145Ε για να το γεμίσεις.
Πόσο μάλλον στη Γερμανία, που οι τιμές πετρελαίου που έπαιρνε το κωλάμαξο είναι χαμηλότερες απο δω.
Κοινώς, χρέωσαν το ρεζερβουάρ ως άδειο, χρέωσαν και το ωρομίσθιο του κακομοίρη εργάτη που πήγε να το γεμίσει, χρέωσαν και τη φθορά των λάστιχων και των αμορτισερ μέχρι το βενζινάδικο, βάλαν και πάνω σ'αυτό το 40% και ιδού πόσο βγήκε το τελικό μαλλί:

!!!! Μικρή απόκλιση! Μόλις 220 ευρουλάκια.
Εν τω μεταξύ είχαμε την ατυχία να το γρατζουνίσουμε σε ένα παρκινγκ. Κι έσπασε λίγο το φανάρι, εντάξει. Οδηγούσε ο άνθρωπος 6 ώρες και είχαμε μπει και χαθεί σε κάθε πόλη που βρίσκαμε μπροστά μας.
Έτσι όμως και τολμήσουν και χρεώσουν τη ζημιά, ενώ έχουμε πληρώσει εμείς κι όλοι οι πελάτες που πέρασαν ποτέ κερατιάτικα ασφάλειας, θα νιώσουν την οργή του Βαγγέλα.
Χώρια που δεν μπορούσαν να μας πληροφορήσουν με τίποτα για το αν και πόσο θα πληρωθεί η ζημιά. "Το γραφείο ζημίας είναι 800 χλμ απο δω! Αλληλογραφείστε και θα σας πουν αν και πόσο θα πληρώσετε!!"
ΝΑΙ ΡΕ ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕ ΤΡΟΧΕ ΤΗΣ ΚΟΥΡΑΔΟΑΜΑΞΗΣ! ΝΑ μου στείλουν δι αλληλογραφίας 2χιλιάρικα για ένα κωλοφάναρο και να τρέχω μέσω ΕΛΤΑ να διαμαρτύρομαι! Γαμω το Πακιστάν σου και τον καπιταλισμό σου και ΟΧΙ, δεν οδηγούσα εγώ.

Με αυτά αποχαιρέτησα τη Φρανκφούρτη και συνειδητοποίησα οτι η Γερμανία είναι υπέροχη χώρα. Αν εξαιρέσεις την ακρίβεια. Και τους ανθρώπους. Και το κλίμα. Και την πολιτική.