Καφροποστ (θα επιβραβευθεί η υπομονή σας)

     Το λοιπόν, το σημερινό θα είναι ανασκάλεμα του παρελθόντος. Μην το εκλάβετε ως κραξοποστ, καθώς είναι απ'αυτά τα γεγονότα που θυμάμαι και γελάω.



    Θα σας περιγράψω τον χειρότερο γκόμενο που περπάτησε ποτέ επι γης, Σελήνης, Γιάγκου Δράκου κ.α.

                 ΤΟΝ ΤΣAΜΠΙΚΑ!!! (για να τον προσφωνώ χωρίς το όνομά του, φανταστείτε πόσο μορφάρα!)

     Ο Τσαμπίκας ήτανε το παιδί της καρπαζάς στην μικρή κοινωνία όπου παραθέριζα κάθε καλοκαίρι. Αλλά εγώ ήμανε αγαθιάρα μέχρι το μεδούλι, και δεν το χα πάρει χαμπάρι.

     Ήτανε λούζερ με εμφάνιση wanna-be-ΕΑΑΚίτης.
 Δηλαδή καλό εν δυνάμει σώμα, ας πούμε νόστιμο και το πρόσωπο, κοτσίδα και μουσάκι ατημέληττο, "επαναστάτη", κι απο κει και πέρα, γάμα τα.  Γυναικείο χέρι δεν είχε περάσει απο πάνω του. Μόνο αγαμητίλα.  Βερμούδες και βρακιά της πατρινής φίρμας DUR -και δεν έχω κάτι με την εταιρία, αλλά είναι αυτές οι φλώρικες φόρμες που το μπατζάκι αποσπάται αν θες να το κάνεις και βερμούδα-. Και αυτά τα παντελόνια τα ψαράδικα!!! Πως τα φοράνε μετά τα 11, απορία το χω!! Πατομπούκαλο για μυωπία περιωπής, ώμοι ανασηκωμένοι μαζί με τα χέρια, σε στάση γκόλλουμ. Τόση ομορφιά και χάρη.

    Το καλύτερο δεν σας το πα. Ήταν βλάχος. Καράβλαχος! Toπικιστής με αμείωτη λατρεία στη γεννέτειρά του, Καρδίτσα (όσοι ξέρετε, νομίζω οτι απο μόνη της η Καρδίτσα τα λέει όλα), καθώς και στην Αναγέννηση Καρδίτσας. Όπως ήταν επόμενο, μίλαγε με νιι και λιι. Καί είχε φωνή ίδια με του Μπατσινίλα απο τους Σταύλους της Εριέτας Ζαϊμη.

   Και το ακόμα καλυτερότερο: ήταν κεκές! Πως το λένε! Τραυλός! 
   Μια λογοθεραπεύτρια που πήγε ένα φεγγάρι -κακό χρόνο να'χει- τον είχε συμβουλεύσει να μιλάει πολύ για να βελτιωθεί. Όντως την άκουσε και μιλούσε πολύ. Αλλά δε βλετιώθηκε. Aπλά σε τάραζε στην  πολυλογία, τεστάροντας τα όρια της ευγένειάς σου, κολλώντας για ώρες ολόκληρες σε μια συλλαβή και επιμένοντας να την εκστομίσει, με ένα ατέρμονο "εεεεεεεε, εεεεε, εεεεεεεεε, εεεεεεεεεεεε, εεεεεεεεεεεεεεεεεεεε, εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε", με τα μάτια κλειστά και το στόμα σε στάση εγκεφαλικού.

Αυτό το πλάσμα με μάγεψε. 

Όχι, όχι, θα το κάνω καλύτερο... Αυτό το πλάσμα ήταν ο πρώτος μου! Και όχι, δε θα σεβαστώ τίποτε σήμερα. Ξορκίζω το κακό!

Oυφ, ουφ, δώστε μου κουράγιο, και που παραδέχτηκα ανοιχτά αυτό το γεγονός, δεν είναι και λίγο. Και εγώ και οι γύρω μου που ξέρουν προσποιούνται οτι δε συνέβη ποτέ!

     Ακόμα δεν έχω ξεδιαλύνει τους λόγους που αυτοσπρώχτηκα στην σιχαμένη αγκαλιά του. 


Ξέρω οτι έγινα μια για πάντα περίγελως σε εκείνο το μέρος και οτι αντιπαθώ όσους με θυμούνται ακόμα έτσι.

Αν πρέπει να δώσω μια δικαιολογία, είναι οτι σίγουρα ήταν αστείος, σίγουρα ενδόμυχα τον λυπόμουν και επιπλέον, πληρούσε το τότε φετίχ με τα μακρια μαλλιά (ΤΡΟΜΑΑΑΑΡΑ ΣΟΥ!).

    Για να με ρίξει, μου αράδιασε ένα σωρό μούφες του πόσο γαμιάς ήτανε, τη μία και την άλλη που φάσωσε. Όπως και για μια κοπελιά που δεν της άρεσε η φάτσα μου, μου έφερνε τα όσα είπε για μένα, φυσικά παραφουσκωμένα, ίσα ίσα για να με στεναχωρήσει και να φανεί φίλος.
    Και ψέμματα να ήταν, εγώ αυτήν ακόμα την αντιπαθώ και θέλω να την παίρνουν οι γκόμενοί της απο τον κώλο ασάλιωτα, μέχρι να πατσαβουρέψει και να μην τη θέλουν ούτε γι'αυτό. 
    Απο τις πρωτες μέρες λοιπόν κατάλαβε αυτός το κουμπί μου, και μου αράδιαζε ψέμματα, κάνοντάς μου την αυτοπεποίθηση σμπαράλια, μόνο και μόνο για να σιγουρευτεί οτι θα κάτσω μαζί του.

Στο καλό, τι το θυμήθηκα, μαύρισα πάλι!

    Άντε, ένα τελευταίο, στα ντουζένια μας, καταλαβαίνοντας οτι ένας τυπάς με είχε κόψει τι θύμα ήμουνα και ήθελε κι αυτός να επιβληθεί πάνω μου, πρόλαβε και μου έκανε ο κυρ Τσαμπίκας μια εισαγωγή, δήθεν εμπιστευτικά, οτι ο τυπάς με έβλεπε σαν τέρας ασχήμιας και λίπους και απορούσε πως ο Τσαμπίκας ήταν μαζί μου. Τζίζους, 8 κιλά παραπάνω είχα! Και φυσικά, με αυτήν την προκατάληψη, ο,τι μου λεγε ο μαλάκας ο τυπάς μετά, εγώ το έπαιρνα οτι με λέει χοντρή. Και με κάτι τέτοια τερτίπια έδεσε τον γάιδαρό του ο Τσαμπίκας για πάνω απο 1 χρόνο. 

    Το ωραίο ήταν οτι έμενε στο Βόλο (και μου έπιανε τον κώλο)!
 Ε λοιπόν αναγνώστες μου, εμένα που με βλέπετε, έχω πάει στο Βόλο 20 φορές! Πόσες φορές κατέβηκε αυτός σε μένα? Πέντε.
 Και τον κοίμιζα σπίτι μου, με μπαμπά και μαμά, και ήμαστε όλοι μια ωραία οικογένεια και ντρέπονται ως και τα δάχτυλά μου και μόνο που το δακτυλογράφω. 
Mετά απ'αυτό εκτίμησα πολύ τη διακριτικότητα, την ανεκτικότητα και το θάρρος των γονιών μου να μ'αφήνουν να κάνω λαθη.

TOP 10 ΤΣΑΜΠΙΚΑ:

1. Κλαιγόταν με κάθε ευκαιρία για το πόσο λίγα χρήματα είχε, με αποκορύφωμα κάτι βδομάδες όπου, όπως έλεγε, τρεφόταν μόνο με πορτοκάλια, γιατί η κακούργα η μάνα, ο εγκληματίας ο πατέρας και η θειά, που έμενε δίπλα, δεν δίναν δεκάρα. Ολόκληρες κούτες με φαγιά του έστειλα, η ψυχοπονιάρα, λες κι έστελνα πολεμοφόδια στη Σερβία. Τα βρήκα άθικτα όταν πήγα. ΤΙ ΝΑ ΉΘΕΛΕ ΆΡΑΓΕ??

2. Ερχόταν και μου "πρόφταινε",με σαδισμό, το πόσο χοντρή και άσχημη με είπε ο καθένας, ενίοτε παρακολουθώντας με σχεδόν με ευχαρίστηση να μυξοκλαίω και περιμένοντας υπομονετικά πότε θα μου περάσει για να του κάτσω. Όταν ξέμενε απο πρόσωπα, μου τα έλεγε και ο ίδιος, "Πως εισ'έτσι", "Τι'ν'αυτά" κλπ.

3. Ανεχόταν να τον χαρτζιλικώνει ο πατέρας μου για να με κεράσει και μια φορά και να νιώσει άντρας. Φυσικά δεν κέρναγε, δεν είχε τέτοιες ανησυχίες ο Τσαμπίκας. Κι εγώ μετά έλεγα ψέμματα στον πατέρα μου. Τελεία.

4. Περίμενε πως και πως να πάω για να του γεμίσω το ψυγείο με αληθινό φαΪ. Και μετά δε βγαίναμε και πολύ απο το σπίτι. Αλλά και μέσα, τρυφερότις μηδέν, έγνοια μηδέν.

5. Κλαιγόταν για να του πληρώνω συναυλίες που ήθελε να δει. Είδε Depeche Mode και Placebo, όπου μου έβγαλε και την παναγία με την αυτιστική του γκρίνια.

6. Το έπαιζε στους φίλους του γαμέουλας και πέφτουλας για να ανεβαίνουν οι μετοχές του. Μέχρι που τ'ανακάλυψα. Ακόμα γυαλίζει το μάτι του, έχει να πηδήξει απο τότε.

7. Περπατούσε σαν κακογαμημένη αδερφή, γελούσε σαν καλογαμημένη αδερφή και κουνούσε τα χέρια του σαν αδερφή ράφτρα.

8. Έλεγε συνέχεια πόσο προχωράει στο τζούντο και πόσες κινήσεις άμυνας ξέρει, αλλά στην πραγματικότητα άμα δεχόταν επίθεση καθόταν και τις έτρωγε σαν κοριτσάκι. Και μια φόρα που πήγα στις εξετάσεις του στο τζούντο, τις μισές ασκήσεις δεν τις ήξερε και τον περάσανε χαριστικά.

9. Ήταν ΕΑΑΚίτης αλλά δεν ήθελε να λέει ή να θεωρεί εαυτόν κομμουνιστή. Οι δε συζητήσεις του περι πολιτικών ήταν οι κλασσικές φοιτιτουλίστικες ανεγκέφαλου παπαγάλου με πρόβλημα κεκεδισμού.

10. Ήθελε να είναι μέσα σε όλα τα κουλτουριάρικα, μουσική, ταινίες,  πλασάροντας ως απαυγάσματα κάτι ταινίες που ο αληθινός σινεφιλ έχει δει στα 5 του, με αγαπημένη ταινία μια του Τσακ Νόρρις. Και αγαπημένο τραγουδιστή "το Μπράιαν Μόλκο". Τυγχάνων πλήρους απουσίας μουσικού ταλέντου, άρπαζε την κιθάρα που του είχα χαρίσει και προσπαθούσε με τις ώρες να ταιριάξει 2 ακόρντα με 2 στίχους, οδηγώντας τον απέναντι σε ψυχοπάθεια. Ειδικά με ευαίσθητα αυτια σαν τα δικά μου.

11. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, 20"!!! ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ! ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ 5Η ΣΥΝΑΠΤΗ!

12. ...με το ίδιο βοδινό ύφος που είχε πάντα. Κλαιγόταν-χαιρόταν-ερεθιζόταν, βρέξει-χιονίσει. Σε λύπη και χαρά. Η ίδια έκφραση. Ούτε μπότοξ με ιαλουρονικό να είχε κάνει.

Bonus extra

 13. Και πάντα, όταν τελείωνε, έλεγε "Μωρό μου", "Χύνω" "Α!" σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς (Μωρό μου χύνω α!,  χυνω μωρο μου α!,  μωρο μου α! χυνω,  χυνω α! μωρο μου κοκ).

     Το παιζε αποτυχημένα πολύ κουλ κι έτσι, και βασιλομήτωρ των κοινωνικών σχέσεων, με το να αποκαλεί όποιον είχε μιλήσει πάνω απο μία φορά "Τι έγινε ρε μαν?" ή "Τι γίνεται ρε τρελέ?" ή με όποιο παρατσούκλι είχε, οικιοποιούμενος με το στανιό μια επίπλαστη οικειότητα (ΩΨΨΨΨΨ!!!!). Φυσικά, δεν είχε φίλους.

ΤΟΠ ΑΤΑΚΕΣ ΤΣΑΜΠΙΚΑ:

1. (που να πάμε, που να πάμε...) Πάμε Νιίτρο? (βάλτε νιι χωριάτικο, πλαταγιστό).

2. Μίιιιστερ Κράουλιυυυυ (απο ομώνυμο τραγούδι του Οζζυ)

3. Έχω ένα πα-πα-παπα-πα-πάκι, να μου κάνει π-π-π-πα... (Άσιμος)

4. Π-πουτάνα, που-που-που-πουτάνα (άσμα Μετζέλου εξ ημισκουμπρίων, τότε Βρωμύλος).

5. Τ-τ-τι βαράτε ρε παιδιά! (σε ματατζήδες που του δώσαν μια ελαφριά κατραπακιά, εν μέσω τρομερού βρωμόξυλού που τρώγαν οι τριγύρω, σε πορεία όπου γίναν ΟΙ συλλήψεις, το '06. Φυσικά η κατραπακιά έγινε μετά, στο κοινό, κλομπιά κατακέφαλα).

6. Το κίνιημα είναι ζωντανό!

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΥ:

    Πρόκειται τω όντι για συλλογή των πιο αστείων σκηνικών σε χωρισμό. Έτσι όπως το βλέπω τώρα. Τότε ήμουν, να με κλαιν οι ρέγγες.

     Που λέτε, μετά απο τόσους μήνες εθελούσια ψυχολογική και σωματική κακοποίηση και κοροϊδία, κατάλαβα το αυτονόητο. Οτι έπρεπε να χωρίσω. Το παίρνω απόφαση λοιπόν, αφού είχα ανακαλύψει και την προθυμία του να βοσκήσει κι αλλού, και πάω Βόλο. Τον λούζω με ένα ωραιότατο ζεστό τσάι, τον αφήνω και να πληρώσει (ΤΣΑΑΑΚ!) και ξαναγυρνάω Αθήνα, αφήνοντάς τον να με κυνηγάει λέγοντας "Που λες οτι είμαι αναίσθητος! Να! Κοίτα! Κλαίω! (δεν έκλαιγε ποτέ) ΣΝΙΦ! ΣΝΙΦ! (με μισόκλειστα μάτια, για να καμωθεί πως κλαίει)".

    Πέφτω σε μάυρη κατάθλιψη, πάω ταξίδι όπου σε όλες τις φωτογραφίες είμαι σαν τη Μεγάλη Παρασκευή, ακολουθεί μια γραμμή απο απαράδεκτους γκόμενους για να ξεχαστώ. Ο Τσαμπίκας,  ενώ στα τελευταία της αξέχαστης σχέσης μας δεν είχε έρθει για 5 μηνες στην Αθήνα (για να γλιτώνει τα έξοδα), κι άφηνε να έρχομαι μόνο εγώ,  ήρθε απανωτά 2 φορές, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Απαιτώντας να τον φλοξενήσω, αλλιώς θα κοιμότανε στα παγκάκια. Ο ψυχολογικός εκβιασμός έπιανε, αλλά όχι πάντα. Την 2η φορά αδιαφόρησα, έννοια σας και κοιμήθηκε στο σπιτάκι του στο Βόλο.

     Μέχρι και 9 μήνες μετά, θεωρούσε οτι "ξαναπροσπαθούσε" για τη σχέση μας, προσπαθώντας να με πηδήξει αν γινότανε (δε γινότανε). Εγω του είχα πει οτι είχε μεσολαβήσει άλλος. Δεν τον ένοιαζε. Μόνο να με περιέφερε στους γνωστούς του, να δείχνει οτι έχει γκόμενα. Εγώ κρατούσα μια επαφή γιατί δε με άφηνε να ησυχάσω.
 Μάλιστα, στους 9 μήνες μετα μας βρήκε το καλοκαίρι στο αποφράδικο εκείνο μέρος όπου παραθερίζαμε. Νιώθοντας μοναξιά, έκανα παρέα μαζί του και με τα αδέρφια του. Ο κύριος "ξαναπροσπαθώ", κάθε μέρα με παρατούσε ευβλαβικά με το αδερφάκι του, για να πάει να παίξει μπάλα! ! !

   Μέχρι που ήρθε ο θεός (έτσι τον έβλεπα τότε), ο 2ος γκόμενος μετά τον Τσαμπίκας, για να κάνουμε διακοπές μαζί (ας πούμε. Αν το διαβάζεις, μην θεωρήσεις οτι παραποιώ την ιστορία, χέσε μας! γκετ ε λαιφ). Λέω στον βλάκα τον Τσαμπίκα "μην έρθεις σπίτι, θα έχω φιλοξενούμενους, αν θες να έρθεις, πάρε ένα τηλέφωνο πρώτα και ρώτα". 

    Φυσικά ήρθε ακάλεστος, σαν την πούτσα.

Και ξεκινα το σκηνικό............

    Φτιαχνόμουνα κι εγώ, μαζί με ένα άλλο ζευγάρι, για να βγούμε, κι ακούω την γαϊδουροφωνάρα του απο τη βεράντα και με ζώνουν τα φίδια. Πολύ χαλαρά, μην πάρει χαμπάρι ο καινούριος οτι ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ είναι πρώην μου, τον παίρνω παράμερα τον Τσαμπίκα κι αρχίζω να βγάζω αφρούς. Αυτός κάνει τον κουφό και μπουκάρει σπίτι. 
     Πέφτει πρώτα σε ένα σημείωμα απο το έταιρο ζευγάρι που έλεγε "πιτσουνάκια μου, σας έχουμε αφήσει κρουασαν να φάτε...". Ο Τσαμπίκας παραπατάει ζαλισμένος, μπουκάρει στο δωμάτιό μου, βλέπει τα προφυλακτικά φάτσα φόρα. Γυρνάει προδωμένος και κουνάει το κεφάλι επιτιμητικά, αλλά ακόμα κι αυτό το έκανε δήθεν ρε παιδιά!!!!
 Συνεχίζω εγώ το πιστολάκι, πιάνει την άλλη κοπέλα κι αρχίζει την κλάψα, εγώ δεν ασχολούμαι, αγανακτισμένος τότε έρχεται κατα μέρος μου, αρχίζει να φωνάζει, αλλά ούτε ο ίδιος δεν τα πίστευε, και για να σφραγίσει το πόση προδοσία ένιωθε, μου ρίχνει ένα χαστουκάκι σαν χάδι, γιατί ούτε κι αυτό το πίστευε.  Τότε με πιάνει κι εμένα ένα σπαστικό γέλιο απο το γελοίο του θεάματός, άλλο πράγμα!!! Αυτός φεύγει αφηνιασμένος, η κοπέλα άναυδη, δυστυχώς προφταίνει στο αγόρι μου οτι με χαστούκισε αυτός κι οτι είναι ο πρώην, αυτός γίνεται πυρ και μανία με τον Τσαμπίκα, αλλά ο Τσαμπίκας έχει γίνει μπουχός.

   Ακολουθούν συλλεκτικά μηνύματα του στυλ "πως μπόρεσες, και παραλίγο να πέσω απο το ποδήλατο και να σκοτωθώ! (σιγά τα αίματα) και η καρδιά μου έχει ανεβάσει 200 σφυγμούς, και άμα πάθω κάτι θα τό βρεις, και με είδε η μάνα μου και έπαθε η καρδιά της, και πάμε νοσοκομείο, και άμα πάθει κάτι η μάνα μου εξ αιτίας σου θα σε θάψω!".

   Παίρνει και ο ένδοξος γκόμενός μου το κινητό και απαντά με το απαράμιλλο στυλ που τον ξεχώριζε, "άμα μας ξαναενοχλήσεις, θα σου ξεριζώσω την καρδιά με κουτάλι και θα χέσω στην τρύπα". 

Αχ, είναι ΤΟΣΟ καφρίλα, αλλά ακόμα γελάω!!!

ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑ! 

    Τις επόμενες μέρες ξαναήρθε, γυρεύοντας καυγά. Τη μια παραλίγο να πλακωθεί με το αγόρι μου, ο οποίος τελευταία στιγμή τον λυπήθηκε γιατί τον είδε που έτρεμε σύγκορμος απο τα νεύρα του ο Τσαμπίκας (με τόσα τικ βλέπεις...).

     Τη 2η, ακούσαμε τη φωνούλα του πάλι απ τη βεράντα, έπαιζε πινγκ-πονγκ με το πινγκ-πονγκ ΜΟΥ, στην αυλή ΜΟΥ, με τους φίλους ΜΟΥ, σαν να μην έγινε τίποτε. Ο γκόμενός μου απαξιεί. Βγαίνω εγώ και τον βγάζω απο το οικόπεδο σηκωτό. Κλειδώνω και την πόρτα, με τον Τσαμπίκα να ωρύεται μπροστά σε όλη τη γειτονιά "Ει-ει-εισαι κυνιή!" (κάτι μεταξύ του κοινιή και κενιή) και "Θα σου κάνω τρελό χουνέρι".

   Την 3η φορά ήρθε ψευτοκλαίγοντας, και καλά να με πάρει με το καλό. Ούτε με το καλό κατάλαβε τα αυτονόητα.

     Μετά πέρασε στην αντεπίθεση. Πήρε τηλέφωνο τον πατέρα μου και έβαλε έναν άλλον να μιλήσει, και καλά διαμαρτυρόμενος οτι στο σπίτι γίνονται όργια και τι είναι αυτά τα πράγματα, εμείς οι γειτόνοι τα ακούμε και έχουμε και μικρά παιδιά κλπ. Θορυβημένος ο πατέρας μου με παίρνει, εγώ νόμισα οτι παραπονιούνται για τη φασαρία (γιατί όλοι μας πηδιόμασταν αθόρυβα), κόντεψα να παρεξηγηθώ με τους γείτονές μου αλλά αυτό ήταν όλο κι όλο το χουνέρι της κατινίτσας.

    Ακολούθησαν 3-4 μήνες όπου έστελνε απελπισμένα μειλ στη μάνα μου, της τα είπε όπως τον βόλευε, και ζητούσε δικαστήριο με τον πατέρα μου κριτή! Που, τι? Θα μας τα ξανάφτιαχνε???

     Εμένα μου γύρισε το μυαλό! Ήθελα να βγάλω τα απωθημένα κακομεταχείρισης ενός χρόνου. Χάκαρα λοιπόν τα μειλ του, μια νύχτα προσπαθούσα. Θυμάμαι, όταν το κατάφερα, πήδηξα τόσο πολύ που κλώτσησα τον υπολογιστή και έσβησε.

  Έφτιαξα λοιπόν ψεύτικά προφιλ του σε hi5 και τέτοια, με φωτογραφίες (απο μόνες τους προσβλητικές, αλλά είχα και μια γυμνή),   και έστειλα σε όλες τις επαφές του ένα προσβλητικό power point με αποτελείωμα ΑΥΤΗΝ τη φωτογραφία (το power point το έχω φυλάξει και ομολογώ οτι τότε -και τώρα- αυτή η κατινιά μου χάριζε ένα χαμόγελο ως τ'αυτιά).

(προειδοποιώ, είναι γυμνή)

(προειδοποιώ)

(είμαι κάφρος, το ξέρω)

   

Εύσημα στον Stewie για την επιλογή του θέματος.

Όταν η ειλικρίνεια είναι γένους...???

    Aκολουθεί ανάλυση της διαμάχης της ΤΖΟΥΛΗΣ ΜΠΑΡΚΑ με την ΤΖΕΝΗ ΧΕΙΛΟΥΔΑΚΗ.
Μαλάκες, μου φαγε ολόκληρο απόγευμα αυτό το πράγμα. Είμαι στα όρια να το μετανιώσω που το κανα!
Τα επικά σημεία σημειώνονται με αλλαγή χρώματος, ή με κεφαλαία. Ουγκ.









Τατιάνω: Θα κατονομάσετε τους ήρωες του βιβλίου σας στο 2ο βιβλίο, ΟΠΩΣ Η ΚΑ ΜΠΑΡΚΑ? (μα τι έντεχνα που βάζει τις φυτιλιές.)
Τζενη: (πολύ συγκαλυμμένη περιφρόνηση) Να δουμε πρωτα το βιβλιο της κας Μπαρκα, ξερω οτι δεν εχει αρχισει καν να το γράφει...
Μπαρκα:ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΓΡΑΦΩ και σου απαγορευω "αγαπητη" Τζενη να μιλας ετσι για τη δουλεια μου!! Εγω σέβομαι τη δουλεια σου, μπλαμπλαμπλανασέβεσαικιεσυτηδικιάμουμπλαμπλαμπλα...
Τζενη: Το να απαγορευεις κατι "γλυκια μου" χρίζει συζητησεως. Και δεν νομιζω να εισαι σε θεση να απαγορευσεις κατι.
Μπαρκα:(σφιγγει χειλη σαν ψαρι)
Τζενη: Εσυ η ιδια λες οτι εισαι ενα δημοσιο προσωπο, και ετσι ειναι, συνεπως εχουμε το δικαιωμα, όπως αυτο ακριβως εκανε το Δελφιναριο, για ενα πραγμα που ουτως ή άλλως εχει καταδικαστει κιόλας.    (το Δελφιναριο προφανως σατιρισε την Μπαρκα για κατι που ειχε καταδικαστει κιολας, κι αυτη θιχτηκε, επειδη εχει πολυ χιουμορ,πηγε να τους το απαγορευσει και πηρε το μπουλο).
Εχουμε λοιπον το δικαιωμα, ως δημοσιο πρόσωπο που εισαι...
Μπαρκα: (ομηρικό συντακτικό) εαν εχω καταδικαστει "γλυκια μου" ή δεν εχω καταδικαστει, εσυ, να πω κατι λιγο που με προκαλεις? (έρχεται το επιχείρημα-καταπέλτης) εγω, αγαπη μου γλυκια, ειμαι γυναικα οριτζιναλ, εσυ εισαι γυναικα μαϊμου, και να πω και κατι, σου δινω και  μια μπανανιτσα, στην εχω φερει δωρακι, μπλαμπλαμπλα μπανανιτσα μπλαμπλα...(χαλί στη Τζενη)
Τζενη: Ακου κοριτσακι μου, στο ξαναεπανελαβα και χτες. Αν επροκειτο να γεννηθω κατι απο τη φυση μου και να ειμαι καρικατουρα τραβεστι της λεωφορου Συγγρου,οπως εισαι εσυ, χίλιες φορες να παω να τον ξανακολλησω!! Αλλαξε και στυλίστα, άλλαξε και πλαστικό χειρούργο γλυκιά μου. Το καταλαβαίνεις?
Μπαρκα: (χαλί στην Τζενη) είπα, εγώ είμαι ορίτζιναλ γυναίκα...
Τζενη: Και η σιλικόνη σου, κάθε φορα που τη βλέπω σε ενα περιοδικο, του στυλ "χάι" δηλαδη (μην παρεις κι αερα), ειναι σαν πετρες. Το καταλαβαίνεις?
Μπαρκα: (χαλί στην Τζένη) Οι δηλωσεις που εκανες για μενα...οι δηλώσεις που έκανες για μένα...Δεν μπορω να μιλήσω!
Τζενη: Τα δικά μου τουλάχιστον είναι αφρατούλια και νόστιμα! Αν εσυ υποτίθεται οτι είσαι φυσιολογική γυναίκα, κοριτσάκι μου, να πάω στο Λονδίνο να τον ξανακολλήσω , όπως η Καρλόττα.
Μπαρκα: (ηττημένη, σε μια τελευταία προσπάθεια αξιοπρέπειας) Κάνε ο,τι θέλεις!




Πετάγεται-σαν-πορδη: Τον υπαινιγμο "το στυλ Χαι", τι εννοείτε κα Χειλουδάκη?
Τζενη: Ποιος εισαι εσυ?
Τατιανω: (χεσμενη απ τη χαρα της) Ειναι ο κος Τερζης, ειναι ο διευθυντης του Χαι!!!
Τζενη: (υπεροπτικά) Ναι, για να τον δω λίγο...α ναι! (τώρα πάει να τα μπαλώσει, μαζεύεται) Εννοώντας...εννοώντας...
Θιγμενος-διευθυντης: Ναι, για πειτε λιγο... (REVENGE IS MINE!)
Τζένη: Εννοώντας οτι ειναι ενα περιοδικο κουτσομπολιστικο!
Θιγμένος: Δηλαδη εσεις για αυτο το περιοδικο δεν εχετε φωτογραφηθει ποτε!
Τζενη: Δηλαδη δεν φωτογραφηθηκε (η Μπάρκα) ουτε για καμια "Γυναικα", ουτε για καμια "Ντιβα", ουτε για κανενα "Κλικ", ούτε για κανένα "Νιτρο", παρουσιαζοντας μόδα. (η Μπάρκα έχει λουφάξει στη γωνιά της)
Θιγμένος: Παντως το Χάι έχει φιλοξενησει επανηλημμένα συνεντεύξεις σας, φωτογραφίες σας.
Τζενη: (κομπιάζει, εχει και η θρασή τρανεξουαλ όρια ευγενείας) Εννοώ οτι ειναι ενα κουτσομπολίστικο περιοδικό όμως, δεν είναι κάτι που κάνει editorial μόδας κτλ, αυτό εννοούσα.
Τέρμα-θιγμένος-και-πικροχολιασμένος: Δεν είναι καθως-πρέπει, έτσι??? μιρ μιρ μιρ (κουνάει το κεφάλι πικραμένος που το πόνημά του είναι παρεξηγημένο μέχρις εσχάτων απο την άδικη κενωνία).
Μπαρκα: (βρίσκει άνοιγμα και ορμάει, επειδή θα υπερασπιστεί οποιονδήποτε, αρκεί είναι εναντίον της Χειλουδάκη, και ελπίζει να ξαναβγάλει το στρινγκ επιούσιον απ το Χάι) Ο Έλληνας ενδιαφέρεται πάρα πολυ για τα περιοδικά ΕΥΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ (μιλάει και επίσημα).




Τατιάνω: (σε μια έγκαιρη παρέμβαση, προασπίζοντας τα χρηστά ήθη κι έθιμα) Να ρωτήσω κάτι κα Μπάρκα, την μπανάνα αυτή γιατί τη φέρατε στο στούντιο? Δηλαδή, τώρα, το να φέρετε μια μπανάνα...
Μπάρκα: Γιατί όπως είπα είναιαιαι γυναίκα μαιϊμού κι όχι ορίτζιναλ (μέχρι κι αυτή ξέρει οτι δεν πιάνει πια αυτό το επιχείρημα). Εντάξει?
Τζένη: Δεν το κατάλαβα αυτό, καρικατούρα τραβεστί! Ε?
Μπάρκα: Ορίστε? Για να μιλήσεις για μένα πρέπει....(ουγκ ουγκ, γρανάζια που υπερλειτουργούν, μια καλή ατάκα, must-think-μια καλή ατάκα) Στην επόμενή σου ζωή, ίσως!!! (χειροκροτήματα)
Τζένη: You know, sometimes it's better than the real thing!
Μπαρκα: (ωχ ωχ ωχ, εγώ μέχρι 3η δημοτικού πήγα, τι είπε τώρα, τιναπω τιναπω τιναπω) Καλά, άμα αρχίσουμε και μιλάμε αγγλικά, δε θα τελειώσουμε ποτέ εδω μέσα (ΝΑΙΑΙΑΙΑΙ και back to 3η δημοτικού it is!)
Τζένη: Ξέκωλο! Ξέκωλο!
Μπάρκα: (της θίγουνε το ήθος, AMBER ALERT, AMBER ALERT) Εγώ σου άφησα μια Παναγίτσα!!!! Δεν είπα οτι είσαι ξέκωλο (αυτή η άρτια ροή σκέψης με θαμπώνει).
Τζένη: και να κάνεις μια επίσκεψη στον πλαστικό χειρούργο γιατί το χειλάκι έχει μεταφερθεί, απο το μάγουλο η σιλικόνη, δεξιά!
Μπάρκα: Ας τα χειλάκια μου αγάπη μου, τα χειλάκια μου είναι μια χαρά! Κοίτα τα δικά σου πάνω σου που είναι ψεύτικα, άααασε με ήσυχη (διακρίνω μια κάμψη στον τυφώνα-Τζένη, Μπάρκα?)
Τζένη: Μάθε επιτέλους να βάφεσαι. Μάθε να ντύνεσαι! 
Μπάρκα: (μέσα απο το κενό σκέψεων, αχνοφαίνεται ΑΥΤΗ η ατάκα) Σου άφησα το δωράκι σου εδω πέρα (όχι την Παναγίτσα να υποθέσω?)
Τζένη: Και βγάλε αυτόν τον σταυρό! Που χίλιες φορές να με λένε σατανίστρια, παρά να φοράω αυτόν τον λαϊκό σταυρό!
Μπάρκα: Στην Ιταλία αγάπη μου είναι πρώτη μόδα! (περιχαρής που το θέμα πήγε κάπου όπου μπορεί να αρθώσει μια λέξη.) Φοράνε μόνο σταυρούς και αυτο το ωραίο, το...τελος πάντων το άγιο, το...κομπολογάκι, το...φοβερό! (ευφράδεια λόγου στο τέρμα.Και φοβερό αξεσουάρ, συμφωνω)
Τζένη: (επιστρατεύοντας ΟΟΟΟΛΗ την υπεροψία της, επίτηδες) Ούτε καν ένα σβαρόφσκι βρε αγαπη μου, στο λαιμό σου πια.
Μπάρκα: Το τι φοραω αγαπη μου εγώ, δεν έχει να κανει, δε, δε...Δεν σ'αφορά βασικά (ΠΩΩΩΩΩΩΩ, ΑΝΗΛΘΕ ΑΠ ΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ).
Τζένη: (ανάβει τσιγάρο, απαξιώντας, αφήνοντάς τη να μιλάει)




Μπάρκα: (βιάζεται να τα πει, πριν την ξαναδιακόψει) Εγώ το άφησα το δωράκι σου, έλα όποτε θες να με δεις στο μαγαζί που δουλέυω, γιατί είπες οτι δεν παώ καλά (έρχεται γκρίζα διαφήμιση, το νιώθω), με τον κο Αλεξάνδρου στο "Μεσημέρι-Βραδυ" σκίζουμε (ΕΕΕΕΠ!! Κάποιος??!!!), στην Ευελπίδων 97 (Ε ΝΑΙ!! Αυτό ΔΕΝ το είχες πει!), το λέω καιιι στον κόσμο (όχι, δεν τα είπες επίτηδες, κολλάγανε με την συζήτηση, το καταλαβαίνω.). Έλα να με δεις, θα χαρώ πολύ να σε δω κι εγώ, κι απο κει και πέρα, ας το!
Τζένη: (ανταποκρινόμενη αμέσως στην εκεχειρία που προτείνει η Μπάρκα, γεμάτη χαρά, ΜΑ την Παναγίτσα!) Χαίρομαι πολύ και να είσαι σίγουρη οτι θα έρθω!
Μπάρκα: Βεβαιως, θα χαρω πολυ να ερθεις.
Τζενη: (Υπεροψία! Την ξέχασες! Τζένη!!) Θέλω όμως πρώτο τραπέζι και shαμπάνια Κρυστάλλλλ.
Μπάρκα: Αυτό είναι θέμα αφεντικού. Όχι δικό μου. (κακομοιριά!!) Εγώ το φρούτο -τσιγγούνα μου?- στο έφερα γιατί κάνει καλό. Στο έφερα, και δε σε βρίζω, γιατί κάνει καλό!
Τζένη: πιρι πιρι (δεν καταλαβαινω, μιλάει και η Τατιανω απο πίσω, κουράστηκα ρε παιδιά!) Σε μπανάνες κάνεις πρόβα, γι αυτό έχει στραβώσει και το χειλάκι?
Τατιάνω: Σας παρακαλω, να ειμαστε λιγο πιο προσεκτικες, είναι και μεσημερι!




                                                ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ


(με μπανανίτσες, φιλοφρονήσεις, αλλαγη πλεύσης απο τα βρισίδια και άκουσα την Τζένη με τα αυτιά μου να λέει την Μπάρκα: Τη λατρεύω, ξέρει να χειρίζεται τα μέσα, Θεά είσαι αγάπη μου, Θεά! Θέλω να πάρω μαθήματα της τέχνης απο μια ειδήμονα (για την μπανανίτσα)!! Και καρ καρ καρ η Μπάρκα, σαν κοριτσούδια, και η Τατιάνω στη μέση να "σκανδαλίζεται" όλο και περισσότερο.
     Ένας τσαχπινούλης παρατηρεί την κατάμαυρη διαφήμιση, τον τσούτσο που πετάχτηκε και την μαυρισμένη μπανάνα και είναι κατα τη γνώμη μου ο πιο χιουμορίστας εκεί μέσα. Γι'αυτό και παίρνει το σχόλιο απο την Τζένη "Θεός είσαι αγάπη μου, Θεός είσαι! Σ'έχω λατρέψει!". Η Μπάρκα δεν καταλαβαίνει φυσικά το χιούμορ του, κι ας νομίζει οτι την προσβολή της μπανανίτσας μπορούσε να τη γυρίσει σε χιούμορ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ.











2ο ΜΕΡΟΣ:
    Ξεκινάω απο το 1:31 όπου η Τζένη αποκαλεί την Τζούλια Μπάρκα, Γιούλη, για να πεταχτεί πάλι σαν κλώσσα η Γιούλη και να πει το σχόλιό της του δημοτικού.
     Η Τατιάνω όμως, φευ! δεν μπορεί να αφήσει τέτοια λαβράκια να φιλιλώσουν. Και πάνω που τα βρήκαν, επανέρχεται με το ζόρι στους χαρακτηρισμούς που προειπώθησαν (κι εκεί που με απογοητεύει η Χειλουδάκη είναι οτι αφήνει την Τατιάνα να την χειρίζεται, για να προβληθεί κάπως.)


Μπάρκα: Είπες οτι προέρχομαι απο την οδό Φυλής. Καλά, μιλάμε, πως τόλμησες να πεις για μένα κάτι τέτοιο (ακολουθούν τα επιχειρήματα που όλοι αγαπήσαμε), η οικογένεια μου είναι πάρα πολύ καλή, δεν έχω καμία σχέση με την οδό Φυλής και (για να πιάσουμε ΟΟΟΟΛΑ τα ταργκετ γκρουπ, απο θρησκευάμενες μέχρι εργαζόμενες της Φυλής) η οδός Φυλής είναι πάρα πολύ καλή και έχει πάρα πολύ καλά άτομα, άσχετα αν είναι κάποια..(ναι??) ιδιάιτερα άτομα. Και να προσέχεις πως μιλάς γιατί έχεις ένα βιβλίο το οποίο θες να πουλήσει, δε θες να πουλήσει?
Τζένη: (αφού το βουλώνει για την κατινιά που είπε) Το βιβλίο έχει ξεσκίσει.
Μπάρκα: Να δεις το δικό μου πως θα παει!
Τζενη: Ειναι παρα πολυ δύσκολο η επανάληψη αγάπη μου. Μια Αλίκη υπήρχε, ένα βιβλίο Τζένης Χειλουδάκη θα υπάρξει αγάπη μου (νταξ, Τζένη, σ'αγαπάω, σ'εκτιμάω αλλά γαμώ το σπίτι σου!) 
Μπάρκα: (εμεις οι βλάχοι, όπως λάχει) Εγώ σέβομαι τις ιδιαιτερότητες του κάθε ατόμου, το λέω και το επαναλαμβάνω, ο,τι και να είναι! (ναι, σαν γυναίκα ορίτζιναλ που είσαι). Εσύ όμως δε σέβεσαι την κανονική γυναίκα, που είμαι εγώ (!!!!!!!!!!! ο σεβασμός που λέγαμε), μπλαμπλαπλα
Τζένη: Ποια κανονική γυναίκα, στο ξαναείπα, δηλαδη μην τρελαθούμε τώρα!
Μπαρκα: Θα μου αλλάξεις το φύλο μου? Γίνε κι εσυ άντρας μπλαμπλα...
Τζένη: Εσυ υποτίθεται οτι είσαι κανονικη γυναίκα? μπλαμπλα (δεν καταλαβαινω). Πολλές φορες, αυτό που υποτίθεται οτι δεν ειναι φυσιολογικό, είναι καλύτερο απο το πρωτότυπο!




Τατιάνω: Η δήλωση σας πιρι πιρι (βγάζει και το περιοδικο μόστρα), οτι η κα Μπαρκα ειναι απο τη Φυλης πιρι πιρι. Γιατι? Γιατί κα Χειλουδάκη?
Τζενη: (με ειλικρινη απορία) Τι εννοείς γιατί? Να παει αν δηλωθεί η κα Μπαρκα. Και να κανει η αστυνομια επιτελους τη δουλεια της σωστα, με την κάθε τσουλα που κολλαει τον κόσμο ασθένειες και δεν ξέρω τι. Εφ'όσον είναι αδήλωτη, να αρχίσει να τη συλλαμβάνει και να περνάει γιατρούς και να είναι δηλωμένη όπως όλες οι εταίρες! (EPIC!)
Μπαρκα: Δεν σου απαντάω για να μη σου δώσω αξία.
Τζένη: Τι αξία να μου δώσεις ρε ξέκωλο? (το λέει και τραντάζεται ολόκληρη)
Μπαρκα: (πως απανταει στις κατηγορίες??? ΜΑ ΜΕ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ..) την μπανανούλα σου στην έδωσα. Είπαμε, είσαι γυναίκα μαϊμού, τελείωσε! Η σιωπη μου προς απάντησή σου (μμμμμ, πολύ βολικό όταν έχεις εξαντλήσει το επιχείρημα "γυναίκα-μαϊμού"!! Ή μήπως όχι? ...)
Τζένη: (έξαλλη) Να πα να χαρακτηριστείς όπως όλλες οι πόρνες!! Το κατάλαβες? Απο κει περάσαμε κι εμείς και περνάμε γιατρούς!
Μπάρκα: Εγώ αγάπη μου έχω παθολόγο, έχω γυναικολόγο, τα πάντα, δεν έχω πρόβλημα να κάνω αυτό που λες εσύ (γουατ?).
Τζένη: Μωρη άι απο δω! Ξξξέκωλο! Που χεις καιαι...παθολόγο!
Μπαρκα: (EPIC ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΝΟ 2) Η κυρία δεν έχει βγάλει σχολές, δεν ξέρει τι της γίνεται. Εγώ έχω βγάλει σχολές (είναι template η φράση)..είμαι σπουδαγμένη, όχι σαν την κυρία που δεν έχει ήθος, δεν έχει τρόπους, δεν έχει επίπεδο, δεν έχει τίποτε. 
Τζένη: Ναι μωρή! Εσύ έχεις το επίπεδο που σου..προσδίδει ο σταυρός, ο fake!
Μπάρκα: (EPIC ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΝΟ3!!!) Μη μιλάς γαια σταυρούς φέικ γιατί εγώ είμαι πολύ χριστιανή, κοίτα κι εσύ να γίνεις!!!!
Τζένη: (άφωνη απο το μέγεθος του ψεύδους) ΤΙ ΕΙΣΑΙ???
Μπάρκα: (φράση-template) Πολύ χριστιανή, τρομερά! (ΓΟΥΑΟΥ)
Τζένη: Πολύ χριστιανή είσαι? ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙΣ  ΦΤΟΥ!!! ΤΗ ΦΤΥΝΩ!
Μπάρκα: Κορίτσι μου, κοίταξε μη χάσεις αναγνώστες, γιατί αυτό που κάνεις είναι πολυ κακό. Με αγαπάει παααρα πολύς κόσμος (αντρικός φαβντάζομαι. Με τη στύση του φαντάζομαι.) και πρόσεξε τι λες και πως το λες.






            Τώρα, όσον αφορά το ποιά το άρχισε.....:


Μπάρκα: ΕΓΩ?? Εμένα μου φέραν το Σοκ, εκεί που έκανα ηλιοθεραπεία (για να δείξω τι βασίλισσα είμαι)
Τζένη: Μωρή έχε χάρη που δεν  έφερα την Τραφικ και την Εσπρεσσο απο την προηγούμενη φορά που χες δώσει συνέντευξη, μου 'σερνες τα χίλια δύο!
Μπάρκα: οοοοχι, εσύ μου τα σερνες (φυσικά τώρα δε λέμε πότε, που, οοοχι!!!)
Τζενη: εσυ είχες αφρίσει, και στην εκπομπή της Άννας της Δρούζα.
Μπάρκα: Μου είπανε τις δηλώσεις σου, εγω δεν είμαι, δεν είμαι τρελη!
Τζένη: Τότε να σταματήσει εδώ αυτή η ιστορία.
Μπαρκα: Αγάπη μου, είχε ξεχαστεί η ιστορία σου, πως εμφανίστηκες ξαφνικά μετά απο τόσο καιρό...("αφελές" καρφί)
Τζένη: Δεν το κατάλαβα αυτό?? (ωχ....)
Μπάρκα: Εγώ νόμιζα οτι χάθηκες (αθώα αθώα, πατάει εκεί που τσινάει η άλλη)
Τζένη: Τι χάθηκα μωρή, όταν εγώ περπατούσα με την Κλώντια και μου σφιγγε το χέρι η Σοφία Λώρεν, εσύ δεν  ήξερες να χρησιμοποιίς το προφυλακτικό!!!!!! (ΠΕΣ ΤΑΑΑ) ΞΕΚΩΛΟ!
Μπαρκα: Δε μιλάμε εδω πέρα για σεξ μπλαμπλα
Τζενη: ΞΕΚΩΛΟ!
Μπαρκα: Όταν εγώ δούλευα με τον Νίκο τον Γιουρίκα (ΤΟΝ ΠΟΙΟΝ???), εσύ ήσουν σπίτι σου  κι έπλενες πιάτα!
Τζένη: Εγώ έχω σκλάβες και δούλες αγαπη μου να μου πλένουν τα πιάτα. Δεν έχω μάνατζερ του κώλου! Που παίρνεις 50 χιλιάρικα (δραχμες) που πας σε όλη την Ελλάδα. Εγώ τους χρησιμοποίησα για μια αρπαχτούλα και μετά τους πέταξα. Που σου κρατάν τα μισά λεφτά στα κλαμπ που πηγαίνεις! Τρίχες περιωπής! (μαλάκα, ξέρει η γυναίκα)







3ο ΜΕΡΟΣ:


Τατιάνω: Κα Χειλουδάκη (περίλυπη), σας παρακαλω. Να προσέχετε τους  χαρακτηρισμούς σας.
Τζένη: Σιωπή κι εσύ που μου βγαλές το ξέκωλο τώρα εκεί δίπλα σου και θες να είμαι και πιο επιεικής στους χαρακτηρισμούς μου! (βρέθηκε άνθρωπος να κράξει την Τατιάνα στα μούτρα της!!)
Μπάρκα: (ξεκινάει τη λίστα αυτών που σέβεται)
Τζένη: Το παρελθόν δεν ξεχνιέται αγάπη μου, ο κόσμος δεν είναι μαμούχαλος.
Μπάρκα: (ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΉΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ!) Πήγαινε ασχολείσου να μάθεις γράμματα αγάπη μου, εγώ είμαι σπουδαγμένη, πήγαινε κι εσύ να σπουδάσεις μπλαμπλαμπλα εχω κάνει ταινίες εχω κάνει θέατρα, είμαι πρωταθλήτρια στη γυμναστική μπλαμπλαμπλα
Τζένη: Τι έχεις κάνει μωρή, επειδή στο Δελφινάριο σου κάνανε ΤΗ ΧΑΡΗ μωρή και ανέφερε το όνομά σου μια Πανοπούλου!
Μπάρκα: Τι έχεις κάνει αγάπη μου στη ζωή σου εσύ, τι έχεις κάνει? Εγώ έχω ανθρώπους να μιλήσουνε για μένα.μπλαμπλαμπλα
Τζένη: Μπες στο σαιτ μου στο ιντερνετ, να δεις τι εχω κάνει στη ζωή μου. Έχω φωτογραφηθεί για ΟΛΑ ατα περιοδικα της χώρας μου, δούλεψα στην πασαρέλλα με ΟΛΑ τα μοντελα της χώρας μου και υποκλίθηκε μπροστά μου ένας εισαγγελέας και όχι μόνο!!!!!!!!!
Μπάρκα: έχω κάνει αυτό, εκείνο, τ'άλλο...
Τζένη: Τι έχεις κάνει μωρή ξανα????
Μπάρκα: Άντε πάλι...(τι να πω? τι να πω? Α ναι: Θα της την πω για την ικανότητά της στη συζήτηση! ) Δεν ακούς! Δεν ακούς...Αυτό είναι και ιδιαίτερο μάθημα στις δραματικές σχολές. Το να ακούς, κα Χειλουδάκη.




     2:57 Οι έντεχνες φυτιλιές της Τατιάνας, με κούρασε, δεν τη σχολιάζω άλλο.


   Αλλά πιάσανε. Το επιχείρημα γυναίκα-μαϊμού ξαναειπώνεται. Η Τατιάνω επιμένει επανειλημμένα να της πει γιατί η Μπάρκα αποκάλεσε την Τζένη ερμαφρόδιτο. Και τότε...


Τζένη: Με τιμά ο όρος, που παραπέμπει στην Ελληνική μυθολογία, αλλά που να ξέρει απ'αυτά αυτή..
Μπάρκα: (τα επιχειρήματα που αγαπήσα) Αγάπη μου, μαθήτρια του 20 ήμουνα! (φαίνεται!). Συνέχισα, ψάξε για μένα, δεν ξέρεις τίποτα για μένα. (και προσθέτει) Αυτό είναι ο,τι χειρότερο θα μπορούσα να πω εγώ για σένα γιατι στο λεξιλόγιό μου δεν υπάρχουν οι λέξεις που χρησιμοποιείς εσύ (ΧΟΧΟΧΟΧΟΧΟ, ΜΕΡΡΥ ΚΡΙΣΜΑΣ!)
Τζένη: Δε θα μπορούσες να τα βάλεις με μένα, ούτως ή άλλως. Ακόμα και στο λεξιλόγιο αυτό (με το βαμβάκι!)


    Ακολουθεί πάαααααλι ξανα μανα η Μπαρκα να απαγγέλει οτι έχει βγάλει Γυμνάσιο-Λύκειο, δραματική, Αμερικάνικη Ένωση 3.5 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ (και μια σχολή που κανείς δεν κατάλαβε ποιά είναι), και τι έχεις κάνει εσύ,κλπ.
   Για να πάρει απάντηση απο την Τζένη οτι πάει με κάτι εμποράκους, χοντρούς και κοντούς.
 Ξανααα μανα πετάει και τη λέξη Πανεπιστήμιο η Μπαρκα (την Αμερικάνικη Ένωση θα εννοεί), και τι έχεις κάνει εσύ, και την ξαναταπώνει η Τζένη, "Έχω γαμηθεί καλύτερα απο σένα γλυκιά μου. Και γι'αυτό πέσανε εισαγγελείς στα πόδια μου και πολιτικοί."