Ένα κορίτσι που το λέγαν Βάγγο

O θηλυκός Βαγγέλας έχει αλλεργία στη γυναικουλίαση παρ'εκτός όταν περιοδεύει. Είναι ένας Μικρός Μπετόβεν κι έτσι θέλει να μείνει γνωστός. Αλλά αυτός είναι που δεν μπορεί χωρίς μουσική. Η μουσική μια χαρά μπορεί χωρίς αυτόν. Επίσης έχει απωθημένα και σκοπεύει να τα βγάλει εδώ. Γχα!

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

ένα απλό και ταπεινό γυναικάκι είμαι

Δε θα πω τίποτε. Μόνο οτι βρήκα τον γάμο των ονείρων μου.

Για ζέσταμα.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Φρανκφούρτη, μια ερωτική πόλη με συνηθισμένα λουκάνικα.

Να μαι, που λέτε, στη Φρανκφούρτη, με τα γονίδια, για τουρισμό. Άντε. Ένεκα ενός γάμου Ελλήνων. Μη γίνομαι και προκλητικός. Άφησα πίσω τους άνεργους φίλους μου και το παίζω Μαρία Αντουανέττα!

Στη Γερμανία δεν είχα ξαναπάει και βοήθησε πολύ που είχα ιθαγενείς να μου πουν δυο πράγματα παραπάνω, και πόσο μάλλον που οι ιθαγενείς ήταν και Έλληνες κι όχι ξενέρωτοι, χοντρόπετσοι Γερμαναράδες, χωρίς χιούμορ και την κάρτα εργασίας χτυπημένη τατουαζ στο μέτωπο.

Αν και οι Γερμανοί φημίζονται για το πόσο απελευθερωμένοι είναι σεξουαλικά, και για κάποιον άγνωστο λόγο, το ταξίδι στη Γερμανία με κατέστησε ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΝ σεξουαλικά. Ιτ'ς ε μύστερυ.

how you doin?

Είχα κλείσει απο καιρό λοιπόν εισητήριο για την όπερα. Ο,τι όπερα και να παιζε -περίπου, έχουμε και στάνταρ-, θα πήγαινα. Προτιμούσα Ιταλικά χιτάκια, αλλά έπεσα σε Βάγκνερ. Τι να κάνω, δε με χάλασε κιόλας! Ήταν και Ζίγκφριντ, που παίχτηκε εδώ προσφάτως στο Μέγαρο, αναμετάδοση απο τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης. Μία σου και μία μου, εδώ 25Ε κι αναμετάδοση, εκεί 14 και ζωντανό.

Ενώ η Φρανκφούρτη είναι πόλη 650,000 κατοίκων, έχει έκταση ίσαμε τη Σαλονίκη, τραίνα, μετρά και τραμ ίσαμε της Αθήνας, 2 όπερες και η βασική είναι ίσαμε το Μέγαρο Μουσικής (Αθηνών). Ταξιθέτες όμως, ούτε για δείγμα, τους φυλαρούχες ρώταγα. Άσε που έβγαλα εισητήριο φοιτητικό, που είναι ακριβώς η μισή τιμή για ΟΛΕΣ τις ζώνες (ουάου) και ούτε πάσο ζητήσανε στην είσοδο! ΟΛΟΙ ΜΙΣΑ, ΠΑΙΔΙΑ! Καλά, πες, εγώ φαίνομαι οτι δικαιούμαι πάσο. Άντες. Θα το πάρω ως κοπλιμάν.

Ο Ζιγκφριντ τώρα, υπέροχη εμπειρία. Υπέρτιτλοι Γερμανικοί. Δεν ξέρω Γερμανικά. Να έχω εκτυπωμένα όλα τα λόγια (λιμπρέττο λέγεται) στα αγγλικά και να βγάζω τα μάτια μου στο σκότος! Όπου είχε χαμηλό φωτισμό και φλέρταρα με την τύφλωση, πρόσεχα την ηθοποιία, τη μουσική καλύτερα (ο φίλος μας ο Stewie να μας πει που κατατάσσεται ο Βάγκνερ), χάζευα τα σκηνικά και απο κατανόηση, ο,τι θυμόμουν απο το ρημάδι το λιμπρέτο. Που αγωνίστηκα να το βγάλω μια ανάγνωση, τη στιγμή που το Game of Thrones με κοίταζε επίμονα.

Καλοστημένη παράσταση, πολύ καλοδιαλεγμένες φωνές, ωραιότατες ερμηνείες, εμπνευσμένα σκηνικά, μια χαρά τα κοστούμια, 5 ώρες έργο! ΠΕΝΤΕ!! ΩΡΕΣ!!!!!! Αυτό το παληκάρι, ο Ζιγκφριντ, έλιωσε το έρμο. Μιας παράστασης. Μόλις πέφτει η αυλαία τον παίρνουν σηκωτό και τον παν να γίνει δάσκαλος, τον παν στα τραίνα, τον παν στη χωματερή, δεν ξέρω που τον πάνε, αλλά έχει καταστραφεί η φωνή του μιλάμε!! Και σε κάθε παράσταση θα φέρνουν καινούριο! Ε μα, δε γίνεται! Είναι όολη την ώρα στη σκηνή! Σε όολες τις πράξεις! Σε 6 απο τις 9 σκηνές!!

αυτόν είδα!

Όταν τελείωσε το 5ωρο, κοίταξα το κινητό μου, για να δω 18 αναπάντητες κλήσεις, κι η μάνα μου ακόμα μ'έπαιρνε. Δεν μπορούσα να φανταστώ όμως αυτό που επακολούθησε. Το σηκώνω και χαμός, ο Βάγκνερ είχε έμπνευση κι έγραφε κι η μάνα μου έκλαιγε, δεν μπορούσε να καταπιεί το σάλιο της απο την αγωνία και κόντευε να με δηλώσει στην αστυνομία! Ο δε πατέρας μου, στο επόμενο τηλεφώνημα, ωρυόταν γιατί δεν πήρα ένα τηλέφωνο και οτι είμαι κωλόπαιδο.

Θα σας πω γιατί δεν πήρα! Στο τέλος της 2ης πράξης, είχαμε πορωθεί οι Γερμανοί ανωμαλάρες κι εγώ και κάναμε ένα ενθουσιώδες χειροκρότημα, μέχρι που βγήκαν οι συντελεστές, υποκλίσεις κλπ. Με το που πέφτει η αυλαία, εκκενώνεται η αίθουσα, μιλάμε δεν έμεινε ναζιστόπουλο ούτε για δείγμα!

Σηκώνεται και η διπλανή γιαγιά, που είχαμε πιάσει κουβέντα και την κέρναγα σοκολατάκια για να αρωματιστεί η ανάσα της, και μου λέει "Λοιπόν, καληνύχτα!". "Τι!?!" λέω, "Τέλειωσε!?!". "Μα ναι", μου λέει. "Μααα..! Μα είναι άλλη μια πράξη!!" απογοητεύτηκα εγώ, πάνω που είχα πορωθεί. "Όχι, όχι, τελείωσε", επιμένει αυτή. Καληνυχτιζόμαστε. Κοιτάω το ρολόι, είχαν περάσει 3,5 ώρες, επιβεβαιώνομαι οτι μάλλον τελείωσε, παίρνω, όλο απογοήτευση, τα πράγματά μου...Παραμιλώντας "εγώ γιατί έχω τρεις πράξεις στα χαρτιά μου" και "όχι ρε γαμώτο, πάνω που μου άρεσε" κλπ.

Πάω, η κακομοίρα, να πιω ένα νερό, συγχυσμένη που εξαπατήθηκα και δεν είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά οτι θα τελείωνε εκεί το έργο....

Ζητάω ένα ποτήρι στο κυλικείο, και πριν αποσώσω τη φράση, είχε αρπάξει η ρουφιάνα ένα, γυάλινο κιόλας, μπουκαλάκι και πήγαινε να το ανοίξει με το ανοιχτήρι "ΟΧΙ!!!", κραυγάζω!

.....Με κοιτάει ερωτηματικά.

..."ΑΠΛΟ ΝΕΡΟ!!!" (δε μου ηρθε εκεινη την ωρα το μη-αεριουχο).

Αρπάζει αστραπιαία, η καργ@#$ ένα άλλο μπουκάλι με κανονικό νερό "ΟΧΙ!!!", κραυγάζω ακόμα πιο συγχυσμένη!!

...Με ξανακοιτάει αινιγματικά.

"Δεν έχετε απο....αποο.....", κι έκανα πως ανοίγω το ρουμπινέ μιας βρύσης.

...

Και τι κάνει η καργιΟΛΑ??

καρε-καρε:

Με κοιτάει αδιάφορα, εριστικά σχεδόν,

ανοίγει το γαμωμπούκαλο με το ανοιχτήρι,

απο μέσα μου έκανα εφόρμηση στο καπάκι που χόρευε στον πάγκο, ρίπτοντας τον εαυτό μου με ένα "Ν Ο Ο Ο Ο" σε slow motion στο ανοιχτήρι,

αλλά απ΄έξω μου απλά γούρλωσα τα μάτια, σκαλωμένη,

και σπρώχνει το μπουκάλι στο μέρος μου λέγοντας φαρμακερά: "Δύο ευρώ".

................................................................

.................................................................................................

2 ΝΑ ΝΑΙ ΟΙ ΩΡΕΣ ΣΟΥ, ΦΑΣΊΣΤΩ.

Κάπου εκεί έπρεπε να είχα πει "Βάλε μου βρύσης, βαλ'το στον κώλο σου και δως μου εσύ 2 ευρώ!"

Αλλά το βούλωσα και πλήρωσα. Έτσι κάνουν οι άντρες.

Μου βαλε και καλαμάκι.

Καλαμάκι να ναι του άντρα της!

Κάπου εκεί κατάλαβα οτι δεν είχε τελειώσει η παράσταση, καθώς κανείς δεν έφευγε απ'το κτήριο, παρα είχαν γνώση οι Γερμαναραίοι και είχαν βγει να ξεμουδιάσει ο κώλος τους. Όπως κι οτι η γιαγιά με είχε παραπληροφορήσει και δεν την πάλευε.

Κατασυγχυσμένη, πάω ξανα στη θέση μου, πίνοντας αργά το υγρό χρυσάφι. Εμφανίστηκε και η γιαγιά, όλο συγγνώμες, "και αποκοιμήθηκα, και είναι πολύ κακός ο αερισμός, και συγγνώμη".

Ε, με όλα αυτά, ξέχασα να ειδοποιήσω οτι η παράσταση θα τραβήξει!!!!

το μόνο ντοκουμέντο της Όπερας που κατάφερα να διασώσω.

Guys, seriousry, o Wagner πρέπει να ήταν γκέι. Τις ξέρω τις φήμες που κυκλοφορούν, απλά λέω οτι καταλαβαίνω γιατί βγήκαν. Κοτζάμ όπερα και οι γυναίκες, με το κυάλι. Πήξαμε στους βαρύτονους. Μπάσσοι, να φαν κι οι κότες. Και απο γυναίκες, μια σε αόρατο ρόλο, μια κοντράλτο!!, και μια κλασσική βαγκνερικιά τσιριδοσοπράνο που τέσταρε τα ψηλά της και έπρεπε στο έργο να έχει ως κόρην οφθαλμού την παρθενιά της!!
Γιατί, ο Ζιγκφριντ, ο ατρόμητος νέος που δε φοβήθηκε τίποτε και φοβήθηκε όταν πρωτοείδε γυναίκα!
Άσε ρε Βαγκνερ! Πήρες και την κόρη του Λιστ για ξεκάρφωμα. Σε κάρφωνε ο αυτοκράτορας και λέγε ο,τι θέλεις.

Η λοιπή Φρανκφούρτη μπορεί να μεταδοθεί και με εικόνες.

Δεν έχουν μόνο οι Έλληνες "αντικαθεστωτικούς"!

Αγανακτισμένοι δίπλα στο σύμβολο.

Και χαρακτηριστικό είναι οτι έχουν συνδυάσει παλιά κτήρια με ολοκαίνουργα.

Επίσης οι ευημερεύουσες χώρες έχουν αδυναμία στα οικόσιτα σκυλιά. Αδέσποτα δεν υπάρχουν, έχω ακούσει απο ελληνική φιλοζωική οτι είναι ασυγκίνητοι, σαν πολιτεία. Μπόγιας, αναμονή 1 βδομάδα μήπως το αναζητήσει κανείς, κι αν δεν προλάβεις να το βρεις, sorry. Κρεματόριο. Άχου ένα γλυκούλι σκυλάκι:

ο ΓερμανοΜιλού

Είπα να βάλω και κανα κτήριο, απο τα ωραία, που μοιάζουν με μπακλαβά.

Μου είπαν επίσης οτι η σκυλολατρεία κρατεί τόσο καλά, τουλάχιστον στην Φρανκφούρτη, που τα νέα ζευγάρια, σε συνδυασμό με τη δουλειά που τους τρώει το μεγαλύτερο μέρος της μέρας, προτιμούν να πάρουν σκύλο απο το να κάνουν παιδί, σε ποσοστό, χοντρικά, 40%.
Κατ'επέκταση είδα πολλά μωρά σε τρέντυ καρότσια, πολλά ποδήλατα καθώς είναι επίπεδη πόλη και με εξαιρετικό δίκτυο ποδηλατοδρόμων, και σκυλιά σε λουριά, σκυλιά σε καλάθια, σκυλιά σε ποδήλατα, σκυλιά σε καρότσια κάτω απ'τα μωρά και σκυλιά σε καρότσια ΑΝΤΙ για μωρά:

Έχει κοντά ποδαράκια, οπότε και για να μπει στο καρότσι, αγκαλιά πάει.

Όπου έβλεπα σκύλο, έτρεχα, το καταλάβατε

οι άστεγοι με ζώα πάντα με συγκινούν, ξέρω οτι έχουμε κι εδώ όμως.

2 λουκουμάκια κι ο Σογκόκου

Οκ, αυτή με είδε, οπότε έκανα οτι φωτογραφίζω τον δρόμο. Ξέρεις, πας μες στη μούρη τους, βγάζεις τη φωτό και μετά ούτε που τους κοιτάς, σε φάση "Σιγά μη φωτογράφιζα ΕΣΕΝΑ μωρή πατσαβούρω. Το φόντο πίσω σου παίρνω."

Γενικά τα σκυλιά δεν πολυπερπατάνε, ειδικά αν είναι μικρόσωμα.

Αλλά δεν πήρα μόνο σκυλιά, πήρα και άγνωστα ζώα φωτογραφία!:

Άμα μου βρείτε τι είναι, κερδίζετε την εκτίμησή μου. Στη ζωολογία-ζωογνωσία. Μόνο.

Αυτα τα κουνάβια/μαρμόττες/ασβούς/νυφίτσες, τα είχε ένας βρωμερός πλην τρέντυ μουσάτος άστεγος, λιγότερο των 30 Μαϊων, που ακούστε τι είχε σκεφτεί ο πούστης!! Θα πάω σου λέει με το υπερσπάνιο, σούπερ γλυκούλι, ασυνήθιστο και πρωτότυπο, μη-κατοικίδιό μου στο κέντρο της πόλης, θα τα ξαμολήσω να κυνηγιούνται και μετά θα τα χώνω τρυφερά στον κόρφο μου, και θα ζητάω λεφτά για να τα ζήσω, γιατί τρώνε μόνο κρέας τα άτιμα, και μου κάνουν και φασαρία στο αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο που μένω!
Εγώ πάντως του δωσα.

σαλάμια και λοκάνικα

ψωμια και ζυμαρια

τορτελινια. ΜΟΝΟ.

ο ψωροποταμος τους, χαλια, χαλια.

ξέχασα πριν να βάλω αυτόν τον σκύλο που περίμενε τον μπαμπά του σε ένα σουπερ (πανάκριβο) μαγαζάκι με ΝΗΜΑΤΑ (αφησα τα σώβρακα μου παλι)

ΟΚ, αυτή τη φωτό, αν την κλέψετε και τη δω πουθενα μοστραρισμένη, θα αναγκαστώ να βάλω υδατόσημο!

απαίσια δρομακια για τζοκινγκ, με ακατάσχετη φυλλοβολία κίτρινων φύλλων, βιασμός οφθαλμών σκέτος λεμε.

εδω άφησα τα λεφτά μου (και σε άλλα 3 παρόμοια μαγαζά)

αυτός ο μαλακαντρέας, τι θέλει να μας πει, δεν ξέρω. Πάντως πετάλι κάνει απο μέσα.

η διάσημη θέα των ουρανοξυστών απο ένα γιοφύρι.

Γιατί η Φρανκφούρτη είναι ένα τεράστιο οικονομικό κέντρο και έχει και το μεγαλύτερο αεροδρόμιο στην Ευρώπη. Αν ο Ελ.Βελ. έχει Α20 και Β20 θύρες-γκέιτς, τση Φρανκφούρτης έχει Α,B,C,D,E, απο καμια 60αριά γκέιτς. Βάλτε με το νου σας...

Μετά είδα και το μουσείο Τηλεπικοινωνιών, το οποίο ήταν θαυμάσιο...για παιδιά.
Φόρος τιμής στον Μπελ:

ου?

για κάποιο λόγο είχαν αφιέρωμα στο DIY, Φτιαξ'το μόνος σου. Κωλοχάρηκα με το πλέξιμο λοιπόν.

ωραίο πράμα.

650.000 κάτοικοι στην πόλη και καμια 200αριά στις γύρω πόλεις. Κοίτα δίκτυο.

είχε Japan week και ζάλιζαν το κέντρο με τα σούσια τους.

Παραρήνια εκδρομή. Ή παραρηνάνια?

Αυτός είναι ο Ρήνος. Εκεί που πνίγηκε η Ζιζέλ. Κάτω απο την πλαγιά είναι ένα χωριουδάκι. Απο πάνω, ένα απο τα δεκάδες κάστρα, απο κάποια στιγμή και μετά τα συνηθίζεις και δεν τα κοιτάς σα βλαχάκι, καθώς το Μεσαίωνα, γινόταν εκεί της κακομοίρας απο τσιφλίκια. Μιας και είναι πολύ εύφορη περιοχή η παραποτάμια, με παραγωγή κρασιού κιόλας, είχανε μαζευτεί ένα σωρό φεουδάρχες κι τριγύρω και συναγωνίζοντας, ποιός θα κάνει το πιο μεγάλο κάστρο. Αν και είναι όλα μικρούλια.

Μετά φτάσαμε στη Βόννη.

Η οποία Βόννη είναι γενέτειρα τίνος???

ο Μεγάλος!

εδώ γεννήθηκε το ί νδαλμα

Το μουσείο Μπετόβεν της Βόννης, γιατί έχει και στην Βιέννη το σπίτι όπου έζησε αρκετά χρόνια, είναι συγκινητικό. Ήταν τόσο συγκινητικό που θεώρησα οτι θα το θυμάμαι και χωρίς να αγοράσω κάποιο ηλίθιο αναμνηστικό. Αν και έμεινε εκεί μέχρι να ενηλικιωθεί, είχε πολλά τεκμήρια της ενήλικης ζωής του, και τα πιο σοκαριστικά ήταν αυτά που είχαν να κάνουν με την κώφωσή του. Ή τα γράμματα στους φίλους του, που έδειχναν έναν άνθρωπο με βαθιά συναισθήματα, κι όχι τον μουντρούχο που έχει τη φήμη πως ήτανε.

Ε, μετά πέρασα απο Χαϊδελβέργη. Χάλια.

ανάμεσα σε 2 πλαγιές είναι

αυτά τα μωρά με μάγεψαν. Ήθελα να τα κρεμάσω σο δέντρο μου. Να παίξω χιονοπόλεμο με αυτά. Να κάνω ζογκλερικά. Τελικά δεν ήταν και τόσο τρομερα.

Πάνω, στο κάστρο τους, ο φεουδάρχης αγνάντευε την ταπεινή πόλη που του ανήκε απο το παραθύρι του.

Αυτή.

Και μετά έπινε λίγη μπυρίτσα απο το βαρελάκι του.

βιβλίο σε παλαιοβιβλιοπωλείο

Το πραγματικά ωραίο είναι το μουσείο Κινηματογράφου. Με πράσινα σκηνικά που σε εμφανίζουν στην οθόνη κατ ευθείαν με το εφε (τεράστια αράχνη που σου επιτίθεται ή άκρη του ουρανοξύστη και το χάος να σου γνέφει), κάποια εντυπωσιακά αντικείμενα, φοβερά βίντεο και πληροφορίες για όλες τις πτυχές του κινηματογράφου, ιστορικά στοιχεία, παιχνίδια οπτικής, δοκιμές μουσικής επένδυσης, μοντάζ κλπ, πολύ καλό.

Η κεφαλή του Νταρθ Βέιντερ.

παιχνίδι οπτικής

Εν τω μεταξύ, νοικιάσαμε αμάξι απο τη Sixt, που Sixt και Hertz τα ίδια σκατά είναι, και ακούστε με τι μαεστρία μας έγδαραν.
1ον, δε δέχονται μετρητά!! Μόνο βιζα, μαστερκαρντ. Αν είχα δηλαδή μαζί μου μια χρεωστική, ανάθεμα κι αν θα μου τη δέχονταν.
Υπάρχει επιχείρηση που λέει όχι στο μετρητό? Φυσικά! Γιατί έτσι μπορούν να χρεώσουν ετσιθελικά στην κάρτα σου παραπάνω απ'όσα συμφωνείτε.
2ον, σου χρεώνουν προκαταβολικά ασφάλεια απώλειας ΚΑΙ ασφάλεια ζημιάς.
3ον, σου χρεώνουν 10Ε εξτρα τον κάθε επιπλέον οδηγό.
4ον, η Γερμανία έχει 20% φορολογία σε κάτι τέτοια.
5ον, πήγαμε κι εμείς σε σουπερ κεντρικό μέρος, και είχε 20% επιπλέον φόρο ΚΑΙ γι'αυτό.
6ον, όλα αυτά, ο αδιάφορος, ειρωνικός υπαλληλάκος απο το Αυγατηγανιστάν δεν μπήκε στον κόπο να μας τα πληροφορήσει, ενώ ήταν φανερό οτι δεν μιλάμε Γερμανικά και το αποδεικτικό ήταν στα Γερμανικά.
Τεσπα. Νοικιάζουμε και προσυμφωνούμε στο κάτωθι ποσό. Χρεώνονται και στην κάρτα προκαταβολικά και κομπλέ. 230Ε.

για του λόγου το αληθές

Το ψιλό γραμματάκι κάτω κάτω που λέει 463Ε το βλέπετε?? Είναι το ποσό που ΠΑΡΑΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ, ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ επιπλέον χρεώσεων.
Τι είναι αυτές οι επιπλέον χρεώσεις?
Τα ποσοστά που σας είπα παραπάνω, το 20+20%, είναι ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ. Αν εσύ, για κάποιο λόγο χρεωθείς κάτι παραπάνω, θα μπει κι εκεί φόρος. Λογικό.
Είναι λογικό όμως να μπαίνει φόρος τέτοιος ΣΤΗ ΒΕΝΖΙΝΗ??

Ξεχάσαμε κύριοι να βάλουμε βενζίνη! Το παραδεχόμαστε! Και ζητήσαμε να παρακρατηθεί ο,τι είναι το κόστος.
Για τα 1800 κυβικά του γαμημένου Α4 audi station vagon που νοικιάσαμε όμως, ανάθεμα την ώρα, και για τα ΒΑΡΙΑ 3/5 του ρεζερβουαρ που αδειάσαμε, ΔΕΝ θα πλήρωνες ούτε στη Μύκονο 145Ε για να το γεμίσεις.
Πόσο μάλλον στη Γερμανία, που οι τιμές πετρελαίου που έπαιρνε το κωλάμαξο είναι χαμηλότερες απο δω.
Κοινώς, χρέωσαν το ρεζερβουάρ ως άδειο, χρέωσαν και το ωρομίσθιο του κακομοίρη εργάτη που πήγε να το γεμίσει, χρέωσαν και τη φθορά των λάστιχων και των αμορτισερ μέχρι το βενζινάδικο, βάλαν και πάνω σ'αυτό το 40% και ιδού πόσο βγήκε το τελικό μαλλί:

!!!! Μικρή απόκλιση! Μόλις 220 ευρουλάκια.
Εν τω μεταξύ είχαμε την ατυχία να το γρατζουνίσουμε σε ένα παρκινγκ. Κι έσπασε λίγο το φανάρι, εντάξει. Οδηγούσε ο άνθρωπος 6 ώρες και είχαμε μπει και χαθεί σε κάθε πόλη που βρίσκαμε μπροστά μας.
Έτσι όμως και τολμήσουν και χρεώσουν τη ζημιά, ενώ έχουμε πληρώσει εμείς κι όλοι οι πελάτες που πέρασαν ποτέ κερατιάτικα ασφάλειας, θα νιώσουν την οργή του Βαγγέλα.
Χώρια που δεν μπορούσαν να μας πληροφορήσουν με τίποτα για το αν και πόσο θα πληρωθεί η ζημιά. "Το γραφείο ζημίας είναι 800 χλμ απο δω! Αλληλογραφείστε και θα σας πουν αν και πόσο θα πληρώσετε!!"
ΝΑΙ ΡΕ ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕ ΤΡΟΧΕ ΤΗΣ ΚΟΥΡΑΔΟΑΜΑΞΗΣ! ΝΑ μου στείλουν δι αλληλογραφίας 2χιλιάρικα για ένα κωλοφάναρο και να τρέχω μέσω ΕΛΤΑ να διαμαρτύρομαι! Γαμω το Πακιστάν σου και τον καπιταλισμό σου και ΟΧΙ, δεν οδηγούσα εγώ.

Με αυτά αποχαιρέτησα τη Φρανκφούρτη και συνειδητοποίησα οτι η Γερμανία είναι υπέροχη χώρα. Αν εξαιρέσεις την ακρίβεια. Και τους ανθρώπους. Και το κλίμα. Και την πολιτική.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Ουμφ

Κάθε φορά που μπαίνω σε γνωστό δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης έρχομαι αντιμέτωπη με 3 μισητά πράγματα:
α) Μυριάδες αγγελίες αδέσποτων και κατατρεγμένων ζώων που ζητάνε σπίτι, τόσες που κοντεύω να τα σιχαθώ απο την πολλή λύπηση.
β) Πως τα καταφέρνω και τσακώνομαι αποκλειστικά με τους γκέι φίλους μου, είναι απορίας άξιο. Ή εγώ δεν είμαι γκει φριέντλυ ή αυτοί είναι μυγιάγγιχτοι. Ή και τα δύο. Πάντως κουράστηκα να μετράω τα λόγια μου. Πρέπει να είναι πολύ κουραστικό να είσαι γκέι.
γ) Την κάθε μια καρακαηδόνα, συμπαθητική κατα τ'άλλα (ή όχι), με φωτοσοπαρισμένη φωτογραφία που να αναδυκνύει τα κάλλη της και δεκάδες θαυμαστές απο κάτω.
(δ) Που οδηγεί εμένα σε σκέψεις του στυλ "τώρα ζηλεύω ή περιφρονώ?". "Θα θελα να με γουστάρουν ή με υποτιμάει?" "Μήπως με υποτιμάει αυτό που κάνω τώρα?"
(ε) και κάνει ανθρώπους, πιο επιρρεπείς στην επιθυμία για δημοφιλία (?), να απελπίζονται και να ρίχνουν το φταίξιμο πάνω τους. Επειδή αυτοί δεν έχουν τόση πέραση στον πολύ λαό. Κι εγώ πρέπει να βρω κάτι να τους καθησυχάσω. Εδώ εγώ η ίδια.....δε βλέπεις ρε φίλε.....
Το τελευταίο, ήλπιζα οτι το άφησα πίσω μου στο λύκειο! Θα με κυνηγάει για πολύ?

Είναι βράδυ κι είμαι μόνη, μην παρεξηγείτε.

Άντε, μιας και την έγραψα τη ρημάδα την ανάρτηση, να σας πω κι εσάς, αφού κατάφερα και το είπα στον μισό μου περίγυρο, οτι έσπασα τη μύτη μου. Στο κρεβάτι. Στο γαμήδι το εφηβικό μου κρεβάτι που δεν αντέχει τις έντονες συγκινήσεις. Είναι μόνο για ύπνο. Άντε, και για αυνανισμό.
Έχω κάνει κι έχω κάνει βλακείες στη ζωή μου (Τσιομήτας), αυτό μάλλον μπαίνει στην 5άδα.

Πάντως, σε σχέση με την κακή μου ψυχολογία, αυτό μου φαίνεται ανέκδοτο. Θα το λέω στα παιδιά μου και θα γελάω (αυτά μάλλον θα τραυματιστούν εφ'όρου ζωής).

Σκέφτομαι συνέχεια μήπως το ξεσκαρτάρισμα ανθρώπων, το οποίο με βοήθησε πολύ στο παρελθόν, θα πρέπει να συνεχιστεί, ή αν θα πρέπει για άλλη μια φορά να αναλογιστώ τις δικές μου ευθύνες, όταν οι σχέσεις δεν πάνε καλά. Τη μέση λύση, έτσι μόνη μου, δεν τη βρίσκω.
Αλλά, ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ! Ποιός το κάνει?? Ποιός κάνει πια αυτοκριτική? Ανάθεμα κι αν άκουσα ποτέ απο άνθρωπο "Ναι, ρε γαμώτη, έσφαλλα!" (χμ. Νομίζω το χω ακούσει απο τους γονείς μου).
Εγώ αρνούμαι. Έκανα για μια περίοδο αυτοκριτική και μου μείνε κουσούρι =για όλα φταίω εγώ. Ακόμη ψυχαναλύομαι.
Το να ρίχνεις το φταίξιμο στον εαυτό σου ίσως βοηθήσει σε πρώτη φάση να αντιληφθείς κάποια κραυγαλέα σου λάθη, αλλά μετά είναι απλά λάθος. Αρνούμαι να κάνω μόνο εγώ τις διορθώσεις μου πια. Θέλω να βλέπω συμπαράσταση απο αυτούς που διάλεξα να έχω γύρω μου.
Τώρα μου βγαίνει να κράζω τους άλλους, επειδή δεν κάνουν αυτό που έχω κάνει.
Πω ρε πούστη, έχω βγάλει 3 συνεδρίες τώρα, μανι μανι. Κάτι τέτοιες ώρες μετανιώνω για αυτούς που με ξέρουν και με διαβάζουνε.
Έχω ένα μικρό προβληματάκι με τις ισορροπίες, όπως βλέπετε.

Αυτό που είδατε είναι δείγμα ανθρώπου που είναι σε αναζήτηση. Αν δεν είστε του μπλα μπλα, μην μπλέξετε. Βλέπετε τι ερωτήματα εγείρονται απο απλά πράγμάτα. Και έρχομαι στα λόγια μου...ΟΥΜΦ!!!

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ??

Geeks του Harry Potter, ενωθείτε! Πορωμένοι είμαστε, όχι ηλίθιοι!

Κατέβασα στο κινητό ένα έκτακτο απλικέισον με ΟΛΑ τα βιβλία του Χάρι Ποτερ στα αγγλικά! Έχω λιώσει. Στη δουλειά, στο λεωφορείο, στο χέσιμο, στο τραπέζι.

Μετά την 15η ανάγνωση της 7λογίας λοιπόν, έφτασα να αποφασίσω να καταγράψω τις τρύπες στο σενάριο του αγαπητού μας Χάρι. Ένα άκρως ανούσιο έργο για το οποίο είμαι υπέρμετρα υπερήφανη και επιτέλους, νοιώθω οτι μπαίνω στην επίτιμη κλίκα των nerds.

ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΞΕΣΚΕΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ:

~Στο 4ο βιβλίο, όταν πια τελειώνει το έτος και φεύγουν τα παιδιά απο το σχολείο, έρχονται οι γνωστές άμαξες να τα πάρουν. Άμαξες που τις σέρνουν θέστραλ, δρακουλάλογα που τα βλέπουν μόνο όσοι έχουν δει κάποιον να πεθαίνει.....Τα οποία όμως εξακολουθούν να είναι άφαντα για τον Χάρι, κι ας έχει προηγηθεί η δολοφονία του Σεντρικ μπροστά στα μάτια του!!
Προφανώς η πανέξυπνη Rowling ήθελε να κρατήσει αυτό το ατού για μια θεαματική έναρξη του 5ου. Αυτό όμως λέγεται δημιουργικίστικη γραφή και τη διδάσκει με μεγάλη επιτυχία ο Dan Brown.

αυτή η ξεκώλα

~Στο 4ο πάλι, στη μονομαχία Βόλντεμορτ-Χάρι, όπου και γίνονται τα αντίστροφα ξόρκια, βγαίνει πρώτα μια σκιά του πατέρα Τζέιμς απο το ραβδί και ύστερα της μάνας Λίλυ. Ρε Ροουλινγκ, αντίστροφα δεν είπαμε μάνα μου?? Άσε τους συναισθηματισμούς ρε κοπέλ..Πρέπει να ήταν πολύ κακή στα μαθηματικά.

εδώ η Ροουλινγκ όταν ήταν φτωχιά και νεότερη

η Ροουλινγκ τώρα και γηραιότερη.

~ Ο Βόλντυ πάλι, πως κράτησε το γαμώραβδο, το τόσο σημαντικό για την πλοκή, όντας μια αχλή που καταλάμβανε αρούρηδες και φίδια για 12 χρόνια??? Θα το άφησε κάπου και θα το πήρε ο ΠοντικοΑμμμ....fail.

Να δεις που έχει κάνει και υαλουροαπαυτό

~Το ίδιο αυτό ραβδί, στα αντίστροφα ξόρκια, ξεκινά να τα απαριθμεί ανάποδα.
Αρχίζει με τους φόνους και τις βασανιστικές κατάρες του τελευταίου έτους, ΠΗΔΆΕΙ όλο τον βασανισμό μιάς Bertha Jokins και τις εξουσιαστικές κατάρες στον Bartemius Crouch, ΑΓΝΟΕΊ 12 χρόνια όπου "υποτίθεται" (κάνω air quoting τώρα) ο Βόλντυ ψυχορραγούσε και δεν έκανε μάγια, και προσγειώνεται ΤΑ ΤΑΝ ΤΑ ΤΑΑΑΑΑΝΝ!!! στους δύο πιο σημαντικούς φόνους, των γονιών του Χάρι.
Μια εξαιρετική επίκληση στο συναίσθημα!!
........WTF??? Τα αντίστροφα ξόρκια ήταν επιλεγμένα highlights της εγκληματικής καριέρας του Βόλντεμορτ??? Για σε παρακαλώ Ροουλινγκ, γιά σε παρακα.....

Τι κάνουν μερικά εκατομμύρια στον άνθρωπο.

~Στο 7ο, ο Χάρι μεταχειρίζεται τους πεμπτουσιωτές σα να'ταν πλειμομπίλ! Μόνο ο έρμος ο Ντάμπλντορ πήγε σαν το σκυλί στ'αμπέλι όταν θέλοντας να χρησιμοποιήσει την πέτρα της ανάστασης, φόρεσε το δαχτυλίδι των Γκάουντ και καταδικάστηκε??
Όλοι οι άλλοι πεμπτουσιωτές ήταν απλά βαζάκια???
1 man 1 jar, Ροουλινγκ!!!

~Επίσης στο 7ο, όταν τα παιδιά φοράνε το μενταγιόν του Σλίθεριν, νιώθουν το βάρος και τη δυσαρέσκεια που προκαλεί. Καλά, χέσε το Χαρι που είναι αδερδή ψυχή. Μόνο η Άμπριτζ το φοράει και πετάει!!!

ωραιότατη

~Στο 7ο πάλι, όταν η Άμπριτζ καταδικάζει μιαν άτυχη γυναίκα στο υπουργείο, τους περιβάλλει ένα νοητό κουβούκλιο απο τον προστάτη της Άμπριτζ, κι απο πάνω ένα χάος Παράφρονες! Όταν σπάει η προστασία και γίνεται το ντου, πάνε μόνο στην κατηγορούμενη. Οι άλλοι κομπλέ. Πιάνονται χέρι χέρι και χορεύουν γύρω απο το μενταγιόν.

~Η Μπέλλατριξ, γιατί βρέχει τόσο ξεδιάντροπα το βρακάκι της όταν φλέπει τον Βόλντυ?? Νόμιζα οτι...εχμ.........είναι παντρεμένη!! Κι οτι ο ανήρ της δραπέτευσε μαζί της απ'το Αζκαμπαν κι επέστρεψε!! Άσχετο αν μετά η Ροουλινγκ θάβει την ύπαρξή του για 3 βιβλία. Αλλά ζωντοχήρα είναι, τι περίμενα??

αφήσαμε αυτή τη γυναίκα να μας διαμορφώσει ήθη??

~Κι επειδή έχω ένα θέμα με τα ραβδιά που ο καθένας κάτι ο,τι βολέψει τη Ροουλινγκ....ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΡΑΒΔΙΑ?? Κόσμος μπαίνει και βγαίνει απ το Αζκαμπαν και τα ραβδιά τους, λες και είναι στην αναμονή.
Εγώ θυμάμαι καθαρά, στο 3ο βιβλίο, οτι ο Ποντικοουράς χρειάστηκε να αρπάξει ένα ραβδι για να ξαναμεταμορφωθεί σε ποντίκι και να το σκάσει. Ο Σείριος πως μεταμορφωνόταν σε σκυλί 14 χρόνια ΜΕΣΑ στο Αζκαμπάν????

o Σείριος στο Αζκαμπαν

Όταν το σκάσανε (στο 5ο) οι ορδές των Θανατοφάγων απο κει μέσα, πως ήταν όλοι μάχιμοι στο τέλος? Που μου μπήκανε στο υπουργείο κι έγινε της κακομοίρας, και η Μπέλλατριξ σκότωσε το Σείριο, ΜΕ ΤΙ ΡΑΒΔΙΑ???
Και καινούρια να φτιάξανε, έπρεπε να απαγάγουν τον Ολιβάντερ γι'αυτό. Δεν μπορούσαν έτσι απλά να σκάσουν στην Διαγώνιο Αλέα για ψώνια βλέπεις. Αλλά ο Ολιβάντερ απήχθη στο 7ο βιβλίο. ΣΤΟ 7ο ΝΤΗ ΝΤΡΕΛΑ ΜΟΥ!!!!

~Και μετά σου λέει οτι αν σε αποβάλλουν απο το Hogwarts, σου σπαν το ραβδί. Στο Αζκαμπάν όμως δεν πειράζει!! Έλα μωρέ! Αφού θα έχεις τους Θανατοφάγους!

~Οι δίδυμοι Γυέσλι γιατί απέφυγαν τις συνέπειες της αποβολής λοιπόν? (geek απάντηση: τεχνικά, αποχώρησαν οικειοθελώς, πριν τους διώξουν μπλααα μπλαα μπλααα)

Πλημμύρα γαματοσύνης

λιαρ λιαρ λιαρ

~Αφού "το ραβδί διαλέγει τον μάγο", πως έφτιαξε κατά παραγγελία ο Ολιβάντερ ραβδιά για μια στρατιά Θανατοφάγων όντας κρατούμενος του Βόλντεμορτ στο 7ο?? Βγηκε στην αυλή και πελέκησε ένα πεύκο, τσουρομάδησε κι έναν φοίνικα και να το?

~Καλά, αυτό που έγινε στο τέλος με τα ραβδιά ήταν πολύ μπερδεψοκατάσταση. Συμφωνα με τη Ροουλινγκ, όταν αφοπλίζεις τον άλλον (=τον νικάς), του παίρνεις και την κυριότητα του ραβδιού του.
Γιατί κάπως έτσι κέρδισε ο Ντράκο το ραβδί του Νταμπλντορ (οκ, whatever...). Το οποίο μετά ο Χάρι ΒΟΥΤΗΞΕ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ μέσα απο τα δάχτυλα του Ντράκο, και έτσι πήρε αυτός την κυριότητα. Τι μας λές!!! Γύρευε τι ραβδιά έπρεπε να χει ο Χάρι με τόσα Αφοπλίσιους ανα τα χρόνια.

Τι ωραίο παιδάκι που ήτανε ο Νταν. Πραγματικά.

Η μόνη φορά που έμοιασε στον χαρακτήρα, μετά τον έφαγε η στυλίστρια, αυτή η ποτάνα.

Αλλά μετά κάτι πήγε στραβά...

~Σοβαρά τώρα. Ο Βόλντεμορτ πέθανε με το ΑΦΟΠΛΙΣΙΟΥΣ??
Μήπως δεν κατάλαβα καλά κάτι??
ΟΚ, δεν κατάλαβα. Αυτό που λέει το βιβλίο είναι οτι πήδηξε το ραβδι απ'τα χέρια του Τομ Ριντλ (για το Θεό, Ροουλινγκ! Κιτσιά και μελό, να φωνάζεις τον Βόλντεμορτ με το ανθρώπινο όνομά του λίγο πριν το θάνατό του!!). Όχι οτι τον χτύπησε το αφοπλιστικό ξόρκι του Χάρι. ΠΉΔΗΞΕ! Μόνο του! Το έπιασε ο Χάρι στον αέρα (με τα τέλεια αντανακλαστικά του ανιχνευτή), ενώ συνέχιζε να του ρίχνει τη δική του μαλακία - expelliarmus. Και το ραβδί συνέχισε την Αβάντα Καντάβρα στον Βόλντυ, λες και ήταν σπαθί jedi να βγάζει συνέχεια πράσινη ακτίνα φωτός.
Ρε ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ? (εκτός απο το τζεντάι πράμα). Όταν ρίξεις δηλαδή σε κάποιον ξόρκι με το ραβδί του, αυτό γίνεται???? ΠΑΝΤΑ???

ο καλός μας Βόλντυ

~Καλά, στην ταινία που ο Βόλντυ γίνεται ψηφιδωτό κι εκρύγνηται, δεν το σχολιάζω.

Θεούλης

~Έχουμε όλοι συνειδητοποιήσει οτι τον Χάρι τον γεννοβολήσανε στα 21??? Οτι η γενιά James, Lily, Sirius, Lupin, Snape είναι 37 χρονών?
.......Ηθικοπλαστικά μηνύματα του κώλου!
Άσε που με τόσες ευθύνες που τους ρίχνει η Ροουλινγκ, νομίζεις οτι μιλάμε για 45άρηδες...Όπως άλλωστε είναι και οι ηθοποιοί που τους παίζουν!!

~Α. Μείναν όλοι ευχαριστημένοι με το τέλος??
Που παντρολογιούνται απ'τα 19?
Που αμολάει ένα τσούρμο παιδιά ο καθένας και τους δίνουν ονόματα - απαυγάσματα γυναικουλίστικης έμπνευσης, όπως Αλμπους Σέβερους ή Σκορπιός (ιιιιΙΙΙΙοΥΟΥΟΥΟΥ)????
Που δεν κάνει κουβέντα για τη Λούνα?
Που κλάνει τον ήρωα τον ΝΕΒΙΛ??
Λέω!!

Τα μωρά μου (όχι όλοι)

~(τρελή ξενέρα) Διάβασα στα Harry Potter facts και σε συνεντεύξεις της Ροουλινγκ τα εξής σοκαριστικα:

Ο ΝΤΑΜΠΛΝΤΟΡ ΕΙΝΑΙ ΓΚΕΙ ! ! Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΚΡΙΝΤΕΛΒΑΛΝΤ!!!

Μέχρι εδώ ακούγονται τα ουρλιαχτά της φρίκης σας.

Ο ΒΟΛΝΤΕΜΟΡΤ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ γιατί συνελήφθη υπο την επήρεια ερωτικού φίλτρου. (αυτό ήταν πιο ξενέρωτο)

Καημένε Βόλντυ....Δεν έφταιγες εσύ.

~ ΚΑΙ ΣΙΓΆ!!! ΣΙΓΆ μην υπήρχε περίπτωση να νικήσει η Μόλυ Γουέσλι την Μπέλλατριξ!!

Η κυρα Μόλυ τα τελευταία 16 χρόνια εξασκούσε μόνο το ανακατεύσιους, το ξεφλουδίσιους και το σφουγγαρίσιους. (άντε να σου βάλε εγώ και το Τεμαχίσιους εις Κύβους και το Σιάξιους Φακιόλιους).

Η άλλη είναι αιμοσταγής πολεμίστρια, έχει φάει κόσμο και κοσμάκη, ικανούς, χρυσούχους, έχει βασανίσει, διψάει για αίμα και γουστάρει το ερπετό κι έχει πάρει και ιδιαίτερα!

Και ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΩΡΑ Η ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΣΑΜΠΟΥΝΑ ΜΑΛΑΚΙΕΣ!

Αλλά όχι, η μητρική αγάπη τα νικάει όλα (blink blink).

Κι αυτό το Pottermore τι σκατά είναι και το περιμένουν όλοι??

Αφού τα 'πα και ηρέμησα και το βγαλά απ'το σύστημά μου (όπως πάντα), θα ακολουθήσει ευχάριστο ποτ πουρί με τις μορφές που λατρέψαμε:

ΩΧ ΣΥΓΓΝΩΜΗ, ΕΝΝΟΟΥΣΑ

Κλισέ αλλά ήταν πάντα ο αγαπημένος μου.

Γι'αυτό και η προδοσία του πόνεσε περισσότερο.

Έκλαψα κι εγώ όταν πέθανε ο Νταμπλντορ.

Ομολογώ οτι στο βιβλίο αυτή η στιγμή πέρασε πολύ πιο στο ντούκου. Χρειαζόταν ένας Alan Ricman ΕΛΑ ΡΕ ΘΕΕ!!! για να την αναδείξει. Ο χρυσός μου.

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΒΛΟΣΥΝΗΣ:

πάρε

ΠΆΡΕ

ΔΏΣΕ

(εδώ ο Tom Felton με τη 40άρα Μilfάρα γκόμενά του, και πολύ με πλήγωσε)

ΔΏΣΕ ΚΑΙ ΣΏΣΕ

η Ερμιόνη καβλάρα απο μικρή, η άλλη πάλι όχι

Μην κοιτάτε αριστερά

Άφωνος

το στραβό της χαμόγελο με μουδιάζει γλυκά

και μοντέλο το μωρό

my generation

η Λούνα ΔΕΝ παντρεύεται τον Νεβιλ κανονικά.

Ο πιο αντιπαθητικός ρόλος. Ήταν τυχαίο που έβαλε και Κινέζα γαμώ το κέρατο?
Γιατί επέλεξε Ασιάτισα για τον χαρακτήρα αυτό?
α) Για να είναι σίγουρη οτι θα τη μισήσουν όλοι?
β) Για να πιάσει όλες τις φυλές στο βιβλίο της και να δουν όλοι τι γεφύρωμα φυλών και αντιρατσιστικό είναι?
γ) Για να με εκνευρίσει?

Την έβαλε και Κυρία επι των Τιμών, δίπλα στον Ρόμπερτ Πάτινσον, ΤΡΟΜΑΡΑ ΤΗΣ! Τα γυαλιστερά της μαλλιά και το πανέμορφο πρόσωπό της, ΚΑΛΑ ΠΟΙΟΝ ΠΑ ΝΑ ΚΟΡΟΪΔΈΨΕΙ? Δεν είν'τυχαίο που έβαλε το Κινεζοειδές σας λέω, δεν έπειθε κανέναν.
ΝΑ ΤΑ ΔΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙ, χέστηκα. Να μην ήταν Κινέζα.

Ουφ, ας δω κάτι ευχάριστο πριν καταπιαστώ με άλλο ένα εκνευριστικό θέμα: